|
หัวข้อ: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 27 สิงหาคม 2008, 09:23:PM ก่อนเคยมี ความรัก ช่างสุขสม
น้ำผักขม ลองชิม ยังต้องหวาน ก่อนหัวเราะ สนุก สุดชื่นบาน ครั้งวันวาน ความรัก เป็นสุขดี มาวันนี้ ไม่มี ใครอีกแล้ว เจ้าน้องแก้ว ก็ลา จากตัวพี่ ช่างเหมือนฟ้า กลั่นแกล้ง ไม่ปราณี ให้ฉันนี้ ต้องนั่งเศร้า เคล้าน้ำตา เหมือนฟ้าผ่า ลงมา กลางหัวใจ สุดจะให้ สุดจะฝืน น้ำบนหน้า ไหลมาเถิด ไหลมา ไหลออกมา และแล้วข้า ก็ร้องไห้ อีกสักที นั่งร้องไห้ ฟูมฟาย กลางสายฝน ช่างเหลือทน แล้วหนอ ตัวข้านี้ ก่อนความรัก ก็เคย เป็นสุขดี แล้วมามี เรื่องร้าย ได้อย่างไร ตอบพี่มา สิเจ้า ก่อนลาจาก บอกจากปาก ของเธอ หน่อยได้ไหม เธอมีฉัน แล้วเธอ ไปหาใคร แล้วทำไม ต้องหลอกฉัน ไม่มีดี พี่ร้องไห้ ฟูมฟาย เพราะความรัก ที่พี่ปัก ลงกลาง หัวใจนี้ หรือว่าเจ้า ไม่เคยเห็น ค่ารักพี่ ไปเลยซี ไม่ต้องมา จ้องสบตา จากไปเถอะ คนดี ที่เคยรัก อย่ามาปัก ใจคร่ำครวญ อีกแล้วหนา ไม่ต้องสน ไม่ต้องทน มาเมตตา และแล้วข้า ก็ร้องไห้ อีกสักที [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 27 สิงหาคม 2008, 09:46:PM เสียนํ้าตา เรื่องใด กันหรือเล่า
จึงโศกเศร้า ฟูมฟราย ขนาดนี้ เห็นตัดพ้อ ต่อขาน ผ่านวลี ว่าคนดี ใครทํา ให้ชํ้าใจ ร้องมาเถอะ ร้องมา ให้ท่วมท้น เสียนํ้าตา ให้คน ไม่เอาไหน หากเมื่อเขา สิ้นเยื่อ แลขาดใย ก็ปล่อยไป ตามทาง ที่ต้องการ เมื่อนํ้าตา เหือดแห้ง แรงพอมี จงเดินหนี จากคน ที่หักหาญ ความเจ็บชํ้า กลํ่ากลืน ให้เลยผ่าน เพียงไม่นาน พานพบ คนจริงใจ หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: นกป่า ที่ 27 สิงหาคม 2008, 10:07:PM ไม่ได้แคร์อะไรออยู่แล้วใจ
ใครจะไปใครจะอยู่ก็ช่างเขา จริงจริงนะไม่ใช่คนใจเบา ในเมื่อเขาไม่รักไม่เป็นไร จะเข้าใจยังไงเราไม่ผิด แล้วชีวิตเราต้องมีศักดิ์ศรี กินไม่ได้แต่เชื่อว่ามันดี ปล่อยไปซิไม่รักไม่สนใจ ใช้ชีวิตต่อไปไม่ตายดอก เคล็ดขัดยอกในใจไม่นานหาย ไม่มีเธอฉันก็ยังสบาย แค่ผู้ชายไม่เห็นจะสำคัญ ก้มหน้ามองดินก้มต่ำ ร้องร่ำรำพันขวัญเสีย ตาบวมรวมร้าวชีวี ฉันร้องไห้หรือนี้ไม่น่าเลย เธอไม่เคยเห็นค่าฉัน แต่ยังร่ำรำพันไม่สร่างซา ฉันร้องไห้เปรียบคล้ายดั่งคนบ้า น้ำตาจนหมดทุกหยดจากใจ หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 31 สิงหาคม 2008, 10:24:PM และแล้วก็ น้ำตา พลันหลั่งไหล
เพราะหัวใจ ช้ำนัก จากรักข้า รักเท่าไร ยิ่งช้ำมาก นะอุรา เหลือเพียงค่า อะไร ที่พี่มี แล้วน้ำตา ก็ไหล ลงอีกครั้ง น้ำตาหลั่ง อาบสองแก้ม แล้วครานี้ ไหลลงมา เถอะน้ำตา ช้ำชีวี เพราะว่าพี่ ก็ช้ำนัก ยากตัดใจ ร้องไห้ซะ น้ำตา จงอาบหน้า หยดน้ำตา จงหลั่ง ให้หลั่งไหล เป็นน้ำตา ที่ไหลมา จากหัวใจ และร้องไห้ ให้กับรัก ได้จากเธอ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 01 กันยายน 2008, 10:30:AM นั่งมองบนท้องฟ้า บอกกับตัวเองว่าอย่าเศร้า ความเจ็บปวดล้วนบางเบา ทิ้งไปเถอะนะความเศร้าความทุกข์ใจ และแล้วฉันก็มีน้ำตา เพราะว่าฉันไม่อาจลืมเธอได้ ถึงทิ้งความเศร้าแต่ก็ไม่ได้ทิ้งเธอออกไปจากใจ ฉันควรทำอย่างไรนอกจากนั่งร้องไห้อยู่เพียวผู้เดียว หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 01 กันยายน 2008, 10:48:AM และแล้วน้ำตาก็ไหล
บอกใจที่แสนเจ็บช้ำ เพียงหยาดหนึ่งน้ำคำ มันทำให้ช้ำอุรา และแล้วฉันก็ร้องไห้ บอกใจที่แสนเหนื่อยล้า คงต้องร้องไห้อีกครา น้ำตาก็พลันหลั่งลง [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: nineten ที่ 01 กันยายน 2008, 11:02:AM และแล้ว..ก็มีน้ำตา
เมื่อรู้ว่าเธอมีใครใหม่ ทิ้งให้คนรอ..ต้องเดียวดาย เหงื่อยของใจ..ต้องไหลออกมา และแล้ว..ก็ต้องร้องไห้ ทั้งที่หัวใจไม่ปรารถนา ถึงแม้จะบอกว่า..มันด้านชา แต่สุดท้ายน้ำตาก็ไหลอยู่ดี หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: ยอดชาย ที่ 01 กันยายน 2008, 11:38:AM และแล้ว..ก็มีน้ำตา เมื่อรู้ว่าเธอมีใครใหม่ ทิ้งให้คนรอ..ต้องเดียวดาย เหงื่อยของใจ..ต้องไหลออกมา และแล้ว..ก็ต้องร้องไห้ ทั้งที่หัวใจไม่ปรารถนา ถึงแม้จะบอกว่า..มันด้านชา แต่สุดท้ายน้ำตาก็ไหลอยู่ดี ยิ่งวันนี้ ที่ฉัน ได้รู้เห็น ว่าคนนั้น เป็นคน สำคัญที่ ตัวเธอนั้น ฝากกาย ฝากชีวี มอบฝันหนึ่ง ที่มี ให้เขาไป ในที่สุด วันนั้น ก็มาถึง เธอตาซึ้ง ยิ้มสุข น้ำตาไหล มีเขานั้น เข้ามา เป็นคู่ใจ ใจต่อใจ กายต่อกาย แต่งงานกัน นาทีนั้น ที่ฉัน ได้รู้เห็น แสนลำเค็ญ ในงาน ที่สุขสันต์ งานวิวาร์ คนรัก กับคนนั้น และแล้วพลัน น้าตาริน ไหลออกมา emo_33 emo_33 emo_33 ********************************* คิดถึงแฟนเก่าจัง หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 01 กันยายน 2008, 01:48:PM เพราะรักมาก น้ำตา จึงไหลมาก
น้ำตาหลาก หลั่งริน แล้วรินไหล เป็นน้ำตา ที่ไหล ไหลจากใจ เพราะรักใคร กันเล่า เสียน้ำตา ที่น้ำตา พี่ไหล ใช่ใครทำ รักใครย้ำ ให้พี่เสีย น้ำนองหน้า เพราะรักเจ้า พี่จึงเสีย น้ำไหลมา ใครจะหา ว่ารัก ไม่เป็นภัย เพราะรักมาก น้ำตา จึงไหลมาก ความพรัดพราก ทำน้ำตา ให้รินไหล เมื่อพี่รัก ใยเจ้า ต้องจากไกล ทิ้งพี่ไป พี่จึง เสียน้ำตา [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 01 กันยายน 2008, 06:41:PM พี่ร้องไห้ อีกหน ทนน้ำตา
ใจเหนื่อยล้า อ่อนระทม ข่มขื่นฝัน แม้ยามหลับ ยามนอน กวนทุกวัน ขมขื่นนั้น ตอกย้ำ ช้ำหัวใจ แล้วก็เป็น วันที่ พี่เสียน้ำตา ช้ำอุรา แสนระทม ตรมนั่งไห้ เพราะต้องเสีย รักที่พี่ ทำหายไป พี่จึงได้ น้ำตา มาทดแทน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 01 กันยายน 2008, 09:21:PM เดินจากไปด้วยสีหน้าระรื่น
ยังคงฝืนยิ้มให้กับความผิดหวัง ทำใจแข็งว่าอยู่ได้เพียงลำพัง มีกำลังใจอยู่ต่อโดยไม่มีเธอ พอหลายวันนานไปใจเริ่มพบ แม้เราจบแต่ยังคิดถึงเธอเสมอ น้ำตาที่ต้องเก็บซ่อนยามพบเจอ ก็ไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาย หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 01 กันยายน 2008, 09:30:PM ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ ให้เห็นหน้า
ทำไมหนา เจอหน้า เขาเสมอ ทีอยากพบ แต่กลับ ไม่ได้เจอ หรือว่าเธอ จะมาย้ำ ให้ช้ำใจ แม้ไม่มอง แต่ใจ ย้ำคอยจ้อง ต้องหันมอง เพียงผ่าน แล้วร้องไห้ เห็นเธอเคียง คู่กับเขา เราช้ำใจ ปวดข้างใน ส่วนลึกๆ เพราะรักเธอ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 16 กันยายน 2008, 06:53:PM ไหลออกมา นํ้าตา ให้สาใจ บอกแล้วไง ว่าอย่า มารักเขา ไปหลงรูป จูบรอย คล้อยตามเงา เป็นไงเล่า แผลนี้ ที่ต้องการ ล้างให้หมด รอยชํ้า ที่คลํ้าหมอง แล้วอย่าลอง เดินเข้า หลักประหาร ให้พ้นไป ไม่ช้า และไม่นาน ใจประสาน กลับคืน ยืนได้เอง หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 16 กันยายน 2008, 06:58:PM ร้องออกมา ร้องมา ให้เต็มที่
ด้วยช้ำนี้ เป็นแผล ยากรักษา ปล่อยออกมา ให้หมด นะน้ำตา ให้รู้ว่า เราอยู่ได้ เมื่อไม่มี (เขา) ร้องออกมา ร้องมา ร้องให้หมด อย่าให้หยด น้ำตา เหลือตรงที่ ปล่อยออกมา ด้วยความช้ำ ชอกชีวี ชีวิตนี้ เราอยู่ได้ ตัวคนเดียว [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: นกป่า ที่ 16 กันยายน 2008, 09:43:PM และแล้วคืนี้ฉันก็ร้องไห้
ฝนพร่างพรายดั่งคล้ายน้ำตาฉัน ที่หลั่งรินรดท่วมถึงดวงจันทร์ แสงตะวันยังหมองเพราะน้ำตา หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: ree ที่ 19 กันยายน 2008, 08:45:PM บทสรุปของความรักคือน้ำตา
ดั่งน้ำป่าไหลหรากไม่ขาดสาย เจ็บมากก็ร้องไห้แทบขาดใจ เจ็บเพราะใครช้ำเพราะใครก็เพราะเธอ น้ำตาก็ช่วยให้เธอคืนมาไม่ได้ ร้องไห้ไปเธอไม่เห็นไม่สงสาร รู้ว่าเจ็บรู้ว่าช้ำทรมาน ต้องพยายามลืมความร้าวรานดีกว่าเสียน้ำตา emo_33 emo_33 emo_33 emo_33 emo_33 emo_33 หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 19 กันยายน 2008, 09:21:PM แม่สอนไว้...อย่าร้องไห้ให้ใครเห็น เดี๋ยวเขาว่าเป็น...คนอ่อนแอพ่ายแพ้ง่าย รักเลวเลวทิ้งมันเถิด...อย่าเสียดาย ก็แค่รักร้ายร้าย...ไม่ถึงตายหรอกใจเรา เก็บมันไว้กลั้นมันไว้...ทุกหยาดหยด ลืมให้หมดรักที่ทุกข์...ทุกข์ที่เศร้า ทนไม่ไหวเจ้บเหลือเกิน...หัวใจเรา รักมันเศร้า...และแล้วเราก้อร้องไห้ emo_06 emo_30 emo_33 emo_48 หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 20 กันยายน 2008, 12:11:AM ถ้าวันนี้ ต้องร้องไห้ ใครจะเห็น
สิ่งที่เป็น ที่ว่าใช่ ในฉันนี้ กลับเป็นสิ่ง ที่คิดผิด ติดว่าดี ล้วนแต่มี ซ่อนไว้ ให้น้ำตา บทสุดท้าย คือน้ำตา ที่รินหลั่ง ไหลมาดัง น้ำตก จากภูผา ผ่านนวลแก้ม ไหลหล่น เป็นธารา เปรอะเปื้อนหน้า น้ำตา คนช้ำใจ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 20 กันยายน 2008, 01:37:AM หากนํ้าตา ช่วยให้ ใจเป็นสุข ชําระล้าง ความทุกข์ ก็จงไหล ร้องมาเถิด ร้องมา ให้หมดใจ อย่าเก็บไว้ ให้เหลือ เป็นเชื้อฟืน เมื่อความชํ้า คํ้าคอ จนท้อแท้ ยากเกินแก่ ทําใจ ให้ขัดขืน ปล่อยเวลา หาเหตุ สักชั่วคืน ครั้นพอตื่น ทิ้งไว้ ในวันวาน หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 20 กันยายน 2008, 09:33:AM และแล้วน้ำตาก็ไหลริน
ล่วงลงดิน ผ่านหน้า ด้วยใจช้ำ แสนหม่นหมอง ในสิ่ง ที่เธอทำ แสนระกำ ปวดร้าว ในอุรา และแล้วก็ร้องไห้ ด้วยหัวใจ ที่เจ็บช้ำ น้ำเปื้อนหน้า เมื่อไหร่หนา จะมีใคร มองหันมา ซับน้ำตา ที่ไหลริน ด้วยความช้ำใจ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 12 ธันวาคม 2008, 03:33:PM ในที่สุดจุดนี้ก็มีมา พร้อมนํ้าตาไหลหยดรดเป็นสาย ร้องมาเถิดหัวใจให้วางวาย ไม่กลัวอายวิงวอนเพียงย้อนคืน หากคนดีหนีจากไม่ฝากถ้อย คงเหงาหงอยอย่างมากยากจะฝืน ทรมานร้อนรนทนกลํ้ากลืน เสียงสะอื้นคือมิตรนิจนิรันดร์ หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 12 ธันวาคม 2008, 07:24:PM นี่คือเสียงความช้ำกล้ำกลืนฝืน นอนสะอื้นเจ็บช้ำน้ำตาไหล เมื่อวันนี้มีคนรักกลับทิ้งไกล เหลือเพียงใจที่ปวดร้าวกร้าวฤดี เมื่อหยาดหยดรดหน้าน้ำตาไหล ทำอย่างไรจะลืมเลือนเรื่องช้ำนี้ ยิ่งคิดมากก็เจ็บแปลบขึ้นทุกที ฉันคงมีแต่น้ำตาเป็นเพื่อนใจ หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: No AlonE ที่ 13 ธันวาคม 2008, 09:44:PM สุดท้ายจุดจบของฉันก็คือ..น้ำตา ที่มันไหลมาด้วยความหลงใหล ทั้งชีวิตที่ได้มอบให้เธอไป ไม่เคยเสียใจที่ทั้งชีวิตได้มอบให้...เธอ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ถึงแม้จะร้องไห้ทุกวันคืน...ด้วยความเสียใจ แต่ยังไงเธอก็ไม่กลับมา...ได้แต่เศร้า ทุกวันนี้ยังพยายามลืมเธอ...จนใจเบา เพราะยังมีคำว่า เรา ทุกครั้งที่ฉันได้หายใจ -------------------------------------------------------- หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 30 ธันวาคม 2008, 09:04:AM เมื่อความรักหักลงตรงทางฝัน สิ่งที่หวังสลายพลันนั้นจางหาย เคยมีรักปักใจให้ทะลาย จึงกลับกลายเป็นความช้ำกล้ำน้ำตา เมื่อหมดรักหมดหนทางสร้างชีวิต พรหมลิขิตบิดผันนั้นโหยหา จึงเหลือไว้ให้เห็นสิ่งผ่านมา เพียงน้ำตาที่รินไหลใจระทม หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 30 ธันวาคม 2008, 12:21:PM เหม่อมองฟ้าครานี้ไร้สีสัน พร้อมความฝันลบเลือนดั่งเดือนหาย สักหนึ่งดาวพราวพร่างพรรณราย ยังมิทอประกายมาปลอบโยน จันทร์อยู่ไหนไยลับไม่ขับแสง สิ้นสําแดงเอื้อนเอ่ยเคยโลดโผน ยังรออยู่กู่ก้องร้องตะโกน ช่วยลุกโชนสีของจันทร์ให้ทันตา ขอส่งมือถือผ้าซับหน้าที ปาดนํ้าตาไหลปรี่ที่โหยหา หรือจะปล่อยลอยแพไม่แลมา เช่นนั้นคงทรมาไปจนตาย หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: Mniko ที่ 06 มกราคม 2009, 11:08:AM และแล้ว..ก้อมีน้ำตา เพราฉันหมดค่าไม่มีความหมาย เทอร์มีคนใหม่เทอร์เปลื่ยนไป ทิ้งฉันเดียวดายไร้ซึ่งเทอร์ และแล้ว..ก้อต้องร้องไห้ แม้ว่าใจจะตายด้านแค่ไหน ไม่มีแล้วไม่เหลื่อแม้เยื่อใย ทิ้งให้ใจระทม..จมน้ำตา หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 06 มกราคม 2009, 07:32:PM และแล้วน้ำตาก็ไหล...ลงอีกครั้ง เพราะหัวใจเริ่มร้าวพัง...ไม่เป็นท่า ช่างมันเหอะมันก็แค่...หยดน้ำตา ไหนเลยมันจะมีค่า...ที่คู่ควร ปล่อยน้ำตาดวงนี้...ที่รินไหล ไม่หวังว่าจะมีใคร...ย้อนคืนหวน ปล่อยให้ใจโดนมัด...จากโซ่ตรวน เพราะว่ามันเริ่มเรรวน...หมดน้ำยา เมื่อน้ำตาไหลหลั่ง...ดั่งสายน้ำ เหมือนหัวใจโดนขยำ...หรือโดนฆ่า ปล่อยมันเถอะอย่าไปสน...หยดน้ำตา เพราะตอนนี้ชีวา...เริ่มมืดมัว http://video.mthai.com/player.php?id=14M1184859486M0 (http://video.mthai.com/player.php?id=14M1184859486M0) หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: Satoshi ที่ 07 มกราคม 2009, 12:15:AM อาจเป็นเพราะความรักในวันนั้น
ภาพเลือนของความฝันที่โหยหา ความผูกพันบางเบาที่โรยรา หัวใจสองดวงจากกาลเวลาที่ผ่านไป อาจเป็นเพียงฉากหนึ่งในช่วงชีวิต อาจเป็นเพียงความคิดที่หวั่นไหว อาจเป็นเพียงบทเพลงที่เคยอุ่นละไม แต่จากนี้ไป...คงเดียวดายอยู่ชั่วกาล หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 07 มกราคม 2009, 03:43:AM เคยตั้งใจไว้ว่าต้องกล้าแกร่ง เมื่อตําแหน่งเป็นหนึ่งถึงกาลดับ เอาความจริงทั้งผองมารองรับ หมายจะปรับสมดุลย์เป็นทุนใจ แต่เมื่อความเป็นจริงทุกสิ่งเห็น นํ้านัยตาก็เค้นจนหลั่งไหล เพียงภาพเธอเหินห่างเดินจากไป ที่อดกลั้น....นํ้าตาไว้ก็พรั่งพรู +1ให้คุณ Satoshi ค่ะ ไพเราะค่ะ หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 19 มกราคม 2009, 04:02:PM เมื่อเรื่องเศร้าเร้าเกิดให้ต้องช้ำ ความระกำขมชื่นยื่นมาหา ทำอย่างไรเมื่อได้หยดน้ำตา ที่นองหน้าพร้อมอุราที่ช้ำใจ ทำอย่างไรให้น้ำตามาไหลหยุด สิ่งใดๆจะมาฉุดหยุดช้ำได้ หรือมีเพียงหยดน้ำตาพารินไหล ช้ำทรวงในกับน้ำตาค่าช้ำทรวง หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: No AlonE ที่ 19 มกราคม 2009, 04:49:PM เปิดเพลงช้าช้า ร้องตามเบาเบา
ใจเศร้าเศร้า ยังโหยหาและคิดถึง ไม่ว่าเธออยู่ไหนใจยังคำนึง ยังเฝ้าคิดถึงรอเธอ เรื่อยมา และแล้วก็ต้องร้องไห้... กับจุดหมายที่ยังต้องคอยหา ไม่ว่าเธออยู่ไหน ยังรักทุกเวลา แม้ใครจะว่าแค่ไหน ยังเหมือนเดิม ----------------------------------------------- หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 19 มกราคม 2009, 05:18:PM และแล้วก็ถึงคลา...น้ำตาหล่น
และแล้วความฝืนทน...ก็รินไหล และแล้วหยดน้ำตา...ก็ไหลบ่าใจ และแล้ว...ก็จากไป...ไกลสายตา และแล้วก็ร้องไห้...ไม่ยั้งหยุด ลมหายใจ...ใคร่สะดุด...หยุดห่วงหา ไหลเอ่อล้น...เกินทนฝืน...กลืนน้ำตา จึงทำได้เพียงเวลา...เยียวยาใจ จากไปแล้ว...ดวงแก้ว....คนเคยชิด วันนี้ไกล...ในทุกทิศ...พิศเพียงไหว จากไปไกล...อยู่หนใด...ใกล้แสนไกล และแล้วหยดน้ำตาก็รินไหล...เพียงไฝ่หา หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 20 มกราคม 2009, 04:22:AM และแล้วก็ร้องไห้.... คือรางวัลที่ได้...โดยไร้เหตุผล ที่ประเมินคุณค่า..ของความเป็นคน ให้ลดน้อยเสียจน..น่าเวทนา มันคือนํ้าตา..ที่ไม่เต็มใจ จึงปล่อยให้ไหล..แบบอนาถา ไหลมาให้หมด..อย่าค้างอย่าคา จะเสียเวลาสะอื้นทําไม เมื่อหยดสุดท้าย..มันเริ่มเหือดแห้ง นั่นหมายถึงเรี่ยวแรง..จะกลับมาใหม่ กลับมาเป็นคน..ที่ไม่มีใจ แต่จะห่วงใย..ตัวเองอย่างดี วันนี้อาจนอน..อยู่บนหมอนชุ่ม กับความสับสนเร้ารุม..เกินหลีกหนี ตราบใดตื่นมา..พบแสงสุรีย์ จําไว้ว่าคนคนนี้..ไม่ใช่คนเดิม หัวข้อ: Re: และแล้วก้อร้องไห้... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 20 มกราคม 2009, 09:28:PM เมื่อความช้ำ...ก้าวล่วง...บ่วงหัวใจ น้ำตาไหล...หลั่งใน...คือเหตุผล เพียงน้ำคำ...ทำร้าย...หัวใจคน ยากเกินทน...อดกลั้น...วันล้างลา เมื่อน้ำตา...ฉันหลั่ง...ดั่งสายน้ำ เพียงถ้อยคำ...ย้ำชัด...มากนักหนา เพียงแค่นี้...คือเหตุผล...จากวาจา ทำให้รัก...ฉันหมดค่า...เธอก็ไป |