ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เวลาที่เราไม่ได้พบกัน
เวลาที่ฉันแสนเหงา
เวลาที่ไม่เหลือคำว่าเรา
เวลาที่แสนเศร้าตลอดกาล

เป็นเวลาที่ต้องจำจาก
ถึงเรารักมากก็ต้องลาจากเขา
ถึงเวลานี้เขาไม่ใช่ของเรา
ต้องยอมเหงายอมเศร้าดีกว่าแย่งเขามาครอง

เวลาแห่งความสุขช่างแสนสั้น
ผ่านคืนวันหนาวร้อนซ่อนความเหงา
ณ วันนี้ไม่มีแล้วคำว่าเรา
แม้แต่เงาก็เลือนลางจืดจางไป
 เวลาจากลา
คงเหลือเพียงน้ำตารินสั่นหวั่นไหว
เจ็บเหลือเกินที่เห็นเธอเดินจากไป
หมดเวลาที่จะแก้ไขให้หัวใจเอกลับมา