ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

คงจะมา ได้แค่นี้ แล้วสิหนา
คนอย่างข้า ไร้สิ้น แล้วทุกอย่าง
คนต้องพัก สักพัก ในเส้นทาง
ที่ข้าวาง ว่าสำคัญ ในชีวี

รักการเขียน บทกลอน เป็นชีวิต
ใช้ปากกา ลิขิต บนที่นี้
ผ่านกระทู้ บทกลอน ของนายที
ว่าผมมี ปัญหา ขึ้นในใจ

ฝากบอกพี่ น้องในเวป แทนวาจา
เขียนกลอนมา บอกกล่าว แถลงไข
ว่ายังรัก การแต่งกลอน ด้วยหัวใจ
แต่มันไร้ อารมณ์ ของกวี

หรือว่าต้อง หยุดพัก ไปสักพัก
คงหาหลัก ใหม่ๆ มาแทนที่
สิ้นอารมณ์ แล้วนะ นักกวี
นายทีนี้ คงจะหาย จากเวปไป

ผมขอฝาก บทกลอน ที่เคยแต่ง
เคยแสดง ให้พี่น้อง ได้ต่อไว้
มีอารมณ์ แห่งนักกลอน จะมาใหม่
แต่ไม่รู้ เมื่อไหร่ จะคืนมา

 emo_30 emo_30 emo_62 emo_62 emo_62 emo_30 emo_30 emo_30

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ในเมื่อเวลาในครานี้
เรายังมีกันและกันสำคัญอยู่
พรุ่งนี้เป็นอย่างไรไม่หยั่งรู้
แต่ตอนนี้เราก็ได้อยู่...ด้วยกัน

ไม่ต้องคิดถึงวันพรุ่งนี้
ขอแค่ตอนนี้  ตรงนี้  เธอมีฉัน
เรามีเรา ยังอยู่เคียงคู่กัน
พรุ่งนี้มันจะเป็นไงก็ไม่แคร์

การเดินทาง คงมา ถึงทางสิ้น
บนผืนดิน แห่งความรัก ที่โหยหา
รักเท่าไหร่ จะได้รัก ตอบคืนมา
ในไม่ช้า รักก็หนี จากชีวี

เส้นทางเดิน ร่วมฝัน คงจะหยุด
เหมือนหลักหลุด ลอยล่อง ตามวิถี
หลักไม่มั่น ก็ต้องลอย ตามวารี
เหมือนรักนี้ ที่หลุดหาย ไร้เส้นทาง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

แม้เส้นทางร่วมฝันมันจะหยุด
จะสะดุดออกไปไร้จุดหมาย
หรือจะหยุดไม่มีต่อให้วุ่นวาย
แม้สุดท้ายจะเหลือแค่สองเรา

แต่พรุ่งนี้ยังมีให้เดินต่อ
จะคิดท้อทำไมให้มันเหงา
คนรอบกายก็มีอยู่ที่เรา
จะมองเขาแบบไหนเท่านั้นเอง