|
หัวข้อ: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 19 สิงหาคม 2008, 07:47:PM (http://img80.imageshack.us/img80/1570/00071ds4.jpg) รักเอง... ช้ำเอง --------- รักเอง...ช้ำเอง สะอื้นเอง ต้องร้องไห้ เพราะอะไร ใจเรา ก็เท่านี้ จึงเผยอ เผลอรัก ในฤดี เป็นคดี รักสลาย หมายหลงคอย จะว่าใคร ที่ไหน ก็เรานี่ ที่ทำดี ยังไม่พอ เขาขอถอย หรือว่าเรา ต่ำช้า ขี้ข้าพลอย จึงต้องคอย ช้ำรัก สลักตรึง เพราะอวดเก่ง หยิ่งทะนง หลงองอาจ จึงเป็นทาส ในความรัก สัมผัสถึง ความรักเศร้า เฝ้าโหยหา พาคำนึง เปรียบประหนึ่ง อาทิตย์หมอง นองน้ำตา อยากจะรู้ ว่าเขาขอ ความรักไหม ก็หัวใจ ให้เขาเอง เคว้งคว้างหา จะมาเศร้า ทำไม เสียน้ำตา ก็ตัวเรา นี่หนา รักเขาเอง ช้ำเอง เจ็บเอง ต้องเสียใจ จะมีใคร ที่ไหน ได้ข่มเหง ก็รักเขา เสียจนหมด รันทดเอง รักเขาเอง ช้ำเอง ต้องเสียใจ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 24 สิงหาคม 2008, 05:46:PM (http://img297.imageshack.us/img297/5738/507484092lw1.jpg) ก็มันรักไปแล้ว...ทำไงได้ -------------- ก็มันรัก.....ไปแล้ว.....ทำไงได้ ในเมื่อใจ.....มันไม่ซื่อ.....ถือเหตุผล ดันทุรัง.....ไปไขว่คว้า.....ไม่เจียมตน จึงต้องทน.....เจ็บช้ำ.....ระกำใจ รักเอง............ช้ำเอง เราอวดเก่ง............จะโทษใคร สงสารจริง............ดวงหทัย เขาผลักไส..............ไม่ใยดี รักเอง............ช้ำเอง สะอื้นเอง..........ถึงวันนี้ ไม่มีเขา............ไม่เคยมี น้ำตานี้..........ต้องแห้งเอง เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 24 สิงหาคม 2008, 06:27:PM (http://img221.imageshack.us/img221/5189/504353281jc2.jpg) เพราะหัวใจมันดื้อด้าน ----------------- เพราะใจมัน อ่อนล้า พาเหลวแหลก มีคนแหวก วางขวาง หว่างวิถี ก็ให้นึก เขลาไป ในชีวี ว่าเขานี้ มีใจหมาย ให้ครอบครอง จึงเฝ้าเวียน วนไป ใฝ่ฝันหา ดวงชีวา เปรมปรีดา จากเศร้าหมอง เทียววนหา หวังอยากได้ หมายครอบครอง น้ำตานอง เขาไม่มอง สะท้อนใจ แท้จริงแล้ว ก็เป็นได้ คล้ายภาพฝัน ไม่มีวัน ได้พบ ประสบใส แต่หัวใจ มันดื่อด้าน พล่านวุ่นไป ยังฝันใฝ่ โหยหา รักมาเยือน เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 25 สิงหาคม 2008, 12:19:AM (http://img389.imageshack.us/img389/7524/00071mn2.jpg) รักเอง.......ช้ำเอง ----------------- เมื่อมีรัก กลัวอะไร กับความช้ำ หากไม่หนำ หนุนนำ มันจักสาย เจ้าจะโหย หาอยู่ มิรู้วาย คงไม่ตาย กับความช้ำ ระกำใจ หากจะช้ำ สักเท่าใค ใจมีรัก จะไม่หัก ห้ามจิต คิดหวั่นไหว จะขอช้ำ สุดกลืนกล้ำ ระกำใจ เจ็บแค่ไหน ก็ไม่หมาย คลายรักลง ถึงจะเจ็บ อย่างไร ใจยังรัก จะขอปัก รักไว้ ใคร่ไหลหลง จะขอรัก ด้วยหัวใจ เจตจำนง ไม่ขอปลง เพราะความช้ำ ระกำใจ ขอแต่เพียง ขอให้ ได้มีรัก แม้ชีพจัก ต้องสิ้น พิตักสัย จะขอเก็บ รักไว้ เคียงคู่ใจ ไม่อาลัย กับความช้ำ ระกำกลือน เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 25 สิงหาคม 2008, 09:07:AM ไม่โทษใคร หากใจ ต้องเจ็บชํ้า
ก็เมื่อทํา ตัวเอง นํ้าตาไหล จะยอมรับ ความพ่าย แพ้แก่ใจ มิยอมให้ ผู้คน มารับรู้ เมื่อรักเอง ชํ้าเอง ก็ถูกต้อง ไม่เรียกร้อง ยอมรับ ความอดสู จะประคอง ชีวิต ให้คงอยู่ แม้ไร้คู่ เคียงข้าง อย่างต้องการ หากร้องไห้ จะแอบ ให้สนิท จะปกปิด หัวใจ ถูกหักหาญ ยอมจํานนท์ ทนรับ ความร้าวราน ประสพการณ์ ยึดถือ คือบทเรียน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: พลอยชมพู ที่ 26 สิงหาคม 2008, 05:12:PM เคยเจ็บมา เพราะเธอ ก็หลายครั้ง
แต่ทำไม ฉันยัง คงดื้อด้าน ยังรักเธอ ทั้งที่เธอ น่ะรำคาญ แล้วสุดท้าย ฉันก็พาล เจ็บไม่จำ ไม่โทษใคร หากใจ ต้องช้ำอีก เพราะว่าฉัน ไม่ยอมหลีก มันน่าขำ รักเธอเอง ก็เจ็บเอง ยังไม่จำ สุดท้ายมัน ก็ทำ ให้ช้ำใจ หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 27 สิงหาคม 2008, 09:10:PM (http://img377.imageshack.us/img377/7344/00027hc1.jpg) ก็แค่ฝัน...ไม่เป็นจริง -------------- รักเอง........ช้ำเอง สะอื้นเอง ต้องร้องไห้ อยากมีรัก ปักดวงใจ แล้วไฉน ไม่หมายทำ รักเอง........ช้ำเอง อยากรักเอง ใจจึงช้ำ ใจหมอง นองลำนำ ต้องเจ็บช้ำ ระกำใจ หากรัก.......แล้วไม่สู้ แล้วจะอยู่ ได้ไฉน ไม่คิด บ้างหรือไร ว่าทำไม รักจึงพัง กลับมา มองตัวตน หาเหตุผล สิ่งใดหวัง เหตุใด ไม่จีรัง รักที่ฝัง กลับล้างไป ก็เป็น แค่เพียงเชื้อ แค่เพียงเหยื่อ ให้สะใจ ขับกลอน ร่อนลิ่วไป แสนสดใส ไม่อาวร ไม่คิด ถึงดวงจิต คนที่คิด สนิทกลอน ลุ่มหลง พงศกร เนื้อนัยวอน กลอนกวี พร่ำเพ้อ และฝันไฝ่ หลงคิดไป นัยความนี้ เป็นถ้อน ร้อยวจี เหมือนกับแนบ แอบความนัย ก็หมาย ในดวงจิต อยากแนบชิด สนิทใจ พร่ำพ้อ ระเมอไป คิดเธอหมาย ในกมล โง่เขรา เบาปัญญา ดาวบนฟ้า ไหนจะสน เศษเสี้ยว นฤมล ไม่มีหน ยลเยียนมอง เพราะคิด ไปเองว่า เธอนั้นหนา ว่าหมายปอง ดวงจิต จึงเรืองรอง คึกคะนอง นหทัย ถึงวัน ที่ได้รู้ เธอมีคู่ เคียงชิดใจ แนบชิด สนิทใน ดวงหทัย ใจรักกัน จึงหัน มองตัวตน ที่สับสน จนสู่ฝัน เงียบเหงา สุดชีวัน ก็แค่ฝัน ไม่เป็นจริง เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 27 สิงหาคม 2008, 11:09:PM หากว่าใจ พ่ายแพ้ ด้วยเพลิงรัก
อกต้องหัก ยับเยิน เกินรักษา ไม่อ้อนวอน ย้อนถึง เรื่องผ่านมา แม้นํ้าตา ไหลริน ช่างประไร ก็เลือกเอง รักนี้ ที่จับจอง เมื่อกลัดหนอง อย่าร้อง ให้หวั่นไหว ถูกกระทํา ยํ่ายี จนชํ้าใจ จะโทษใคร กันเล่า เราเลือกเอง หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 28 สิงหาคม 2008, 07:36:AM (http://img364.imageshack.us/img364/9877/00027cu5.jpg) ใจเอ๋ยใจเรา ---------- ใจเอ๋ย.........ใจเรา รักเขา เสียจน หม่นหมอง รักเขา เสียงจริง ยิ่งปอง เขาลอง รักเล่น เด่นใจ เป็นเพียง แค่ตัว ตลก ซกมก ใครหา สนไม่ ทุกวัน เช้าค่ำ ร่ำไป เดินไป ทางเปลี่ยว เกลียววน มองหา ผู้ใด ช่วยพา เดินหน้า คลาไคล้ สับสน หนทาง ที่แสน วกวน สับสน คล้ายมนต์ อำไฟ มนต์เอ๋ย เจ้ามนต์ มายา จิตพา อารมณ์ หวั่นไหว ก็แค่ เศษเยื้อ เชื้อไฟ ที่คุ อยู่ใจ ไร้เงา เพลิงคุ มิยอม โหมพัด สะบัด เปลวเพลิง แห่งเหงา เป็นได้ แค่เพียง ดั่งเงา ที่เฝ้า รอรัก ปักใจ คุไป หาใช่ ใจดับ ใจกลับ รุ่มร้อน หวั่นไหว คุอยู่ ดังเพลิง เผาใจ มอดไหม้ เป็นเถ้า ธุรี วันหนึ่ง หัวใจ คงจบ สงบ เพลิงคุ อยู่ที่ เหลือไว้ เพียงเถ้า ธุรี กับชีพ ที่ลี้ ลับไป เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 29 สิงหาคม 2008, 11:21:AM เจ็บ.....แต่ต้องทนเพราะว่ารัก ยากจะหักห้ามใจให้โหยหายอมทุกอย่างขอแค่ให้เธอกลับมา กลับมานะกลับมารักฉันคนที่รักเธอ หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 04 กันยายน 2008, 06:08:PM รักเอง...ช้ำเอง
หัวใจที่เคยครื้นเครง กับถูกเบี่ยงเบงเป็นอย่างอื่น ความรักที่เคยหวานชื้น กับถูกกลืนกินด้วยกาลเวลา ไม่อยากรักเธอเลยสักนิด แต่ห้ามความคิดไม่ได้นินา ทำอย่างไรเพื่อให้หัวใจกลับคือมา ก่อนที่จะปกปิดน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 04 กันยายน 2008, 08:39:PM (http://img152.imageshack.us/img152/6041/00031fq8.jpg) รักเอง...ช้ำเอง ขอเถาะนะ....ดวงใจ ------------------------------- รักเอง....ช้ำเอง เพราะอวดเก่ง เร่งเพลิงไฟ ล้อริ้ว....พลิ้วพัดไป ลิ่วไสว ไฟเริงรมย์ มอดไหม้....หมายที่สุด ไฟเพลิงฉุด สุดตรอมตรม หัวใจ....ให้ระบม ไฟเพลิงขม ล่มฤดี หลงใน....วจีแจ้ว ที่สุดแล้ว แห่งพาที ทุกวัน.....พร่ำฤดี ดวงใจนี้ มีไหมเธอ หลงใหล....ไฟเพลิงรัก พลิ้วสะหลัก รักเสมอ หัวใจ.....ใคร่พบเจอ ไม่เสนอ เพ้ออารมณ์ ขอเถาะ....นะดวงใจ อย่าปล่อยให้ ไร้สุขสม ร่ายอ้อน....วอนภิรมย์ ร่วมสุขสม อารมณ์กลอน เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 05 กันยายน 2008, 06:59:PM (http://img168.imageshack.us/img168/8351/00031zv4.jpg) ใจเอ๋ย?โอ้ใจเรา รักเขาเอง -------------------------- ใจเอ๋ย....โอ้ใจเรา ช่างโง่เขรา รักเขาเอง ถูกเขาหักละเลง รักลวงเล่น เข่นดวงใจ ใจเอ๋ย ก็เท่านี้ เพราะอวดดี ร้าวรอนใจ ถูกรัก หักอาลัย ขยี้ให้ ไหวฤดี รักเอย ที่ว่าหวาน หอมรสปาน กวีศรี เสพรัก ขับวาที ในฤดี แสนเริงใจ เฝ้าหวน ชวนคิดฝัน เพ้อรำพัน วันฟ้าใส วันที่เธอมีใจ ร่วมสุขได้ หมายภิรมย์ วันที่มีแค่ฝัน เพ้อรำพัน วันสุขสม วันที่ทุกข์ระทม สุดขื่นขม จมวังเวง นี่หรือ ที่เขาว่า รักนั้นหนา พาช้ำเอง ก็เรารักเขาเอง จึงช้ำเอง เร่งเพลิงใจ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 06 กันยายน 2008, 11:29:AM (http://img244.imageshack.us/img244/6560/2b44030ab441ced280947f8ns7.jpg) ช่างโหดร้าย?ทำไงได้?รักเขาเอง -------------------------- ช่างโหดร้าย ทำไงได้ รักเขาเอง ใครบังคับ ข่มเหง ก็หาไม่ ก็หัวใจ มันโง่เง่า รักเขาไป เขาตัดเยื่อ เชื้อไข ไม่ใยดี จะขอโทษ ใจตนเอง ที่โหดร้าย ผลาญทำลาย ทุกอย่าง ที่วางหนี ไม่เคยแคร์ ว่าจะทุกข์ รุกโศกมี ใจเจ็บนี้ ปานใด ไม่เหลียวมอง โดนเขาร้าง ผลาญทำลาย หัวใจรัก ให้มันหัก ใจรอ ท้อหม่นหมอง ถึงทำลาย ทุกอย่าง พังเนืองนอง จะไม่ร้อง งอนขอ ง้อผู้ใด เพราะรักเอง ช้ำเอง จึงต้องเจ็บ จะขอเหน็บ รักช้ำ ระกำไหว จะขอเก็บ เหน็บรัก หักอาลัย ต่อให้ช้ำ ระกำใจ ใคร่ยินดี คงไม่มี อีกแล้ว เจื้อยแจ้วรัก ต้องประจักษ์ ว่ารักหมาย ได้แค่นี้ ตั้งแต่นี้ คงทำลาย หมายยินดี ให้ป่นปี้ เหลวแหลก แตกกายใจ ทำลายเถาะ ทำลาย หัวใจร้าง ช่วยถมร่าง ให้มันว้าง ทางสดใส ให้มันเหงา เศร้าทุกข์ ความสุขไกล กับดวงใจ ที่ไร้ค่า ไม่น่าชม เผาทำลาย ให้มันวาย ชีวาวาท ให้มันขาด รักมลาย หมายสุขสม ให้มันร้าง ห่างหาย ได้ชิดชม ให้มันถม ร่างไว้ ใต้แผ่นดิน เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 06 กันยายน 2008, 12:04:PM ยื่นผ้าซับ รับไว้ ให้ดีเธอ นํ้าตาเอ่อ ไหลหลั่ง นั่งโศกศัลย์ ก็รักแล้ว จะให้ ทําไงกัน หากถึงวัน วกวน ก็ทนเอา เมื่อรักเอง เจ็บเอง ก็หายเอง หาใช่เก่ง เรื่องนี้ ที่บอกเขา มีหนึ่งคํา จําแม่น แน่นใจเรา หลังฝนเศร้า ฟ้าเปิด บรรเจิดงาม หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 06 กันยายน 2008, 10:22:PM (http://img217.imageshack.us/img217/6443/00132fv6.jpg) ผ้าแพรไหม...พรายระยับ ----------------- ซับน้ำตา อาลัย ใยความรัก ผืนผ้านี้ ที่ประจักษ์ สุดคาดหมาย ไม่อยากซับ น้ำตาหมอง ที่นองวาย แต่อยากหมาย เก็บไว้ ในใจแทน เก็บเอาไว้ แนบใน หทัยจิต ซับสนิท น้ำตาใน หัวใจแสน ไม่มีแล้ว สิ่งไหนไหน ทั่วถิ่นแดน มาเทียบแทน ผืนผ้านี้ ฤดีใจ ผ้าแพรไหม ไหวละลิ่ว พลิ้วสะบัด พรายระยับ จับตา น่าหลงใหล จะขอเก็บ ผ้านี้ ฤดีใน ถนอมไว้ ในหอห้อง กล่องฤดี เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 07 กันยายน 2008, 03:25:AM ไหมแพรวา ผ้านี้ ที่ยื่นให้ ทักทอไว้ เรียงเส้น เป็นช่อฝัน เพื่อคอยซับ นํ้าตา ให้แก่กัน ในคืนวัน ว้าวุ่น ให้อุ่นใจ หากเธอเหงา เศร้าจิต เพียงคิดถึง ว่าครั้งหนึ่ง แพรวา พริ้วไสว ได้ห่อหุ้ม ชุ่มฉํ่า กําลังใจ ด้วยสายใย สัมพันธ์ ที่มั่นคง หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 07 กันยายน 2008, 10:55:AM (http://img291.imageshack.us/img291/7479/00150vy2.gif) เหมือนอยู่คนละฟ้า.....เธอสูงค่า ไม่คู่ควร ------------------------ เหมือนอยู่ คนละฟ้า เดือนดารา คนละชั้น รักเศร้า ของเรานั้น ไม่นึกฝัน บินลัดฟ้า เพราะเธอ เป็นดั่งดาว ที่สกาว บนนภา เราแค่ ธรรมดา สามัญพา ใจรันจวน คืนนี้ ดาวลัดฟ้า สู่ดินพา ใจโหยหวน เรานี้ ไม่คู่ควร แต่ดาวหวน ชวนชมใจ ตัวเจ้า ดีไม่พร้อม ใครจะยอม มอบหทัย สูงค่า เกินดวงใจ จะไขว่คว้า น้ำตานอง รักเธอ มากเท่าไร ลมหายใจ ท้วงทำนอง ยังน้อย เกินหมายปอง ที่อยากข้อง กล่องหทัย เฝ้าคิด ใจชิดแนบ อยากอิงแอบ แนบดวงใจ เก็บรัก ที่ห่างไกล ไว้เคียงคู่ ชู้ประคอง เพราะเธอ นั้นสูงศักดิ์ เราสุดจัก รักหมายปอง แค่ใจ ให้ครอบครอง จึงต้องหมอง นองภิรมย์ มีเพียง แค่ดวงจิต ให้แนบชิด สนิทชม ต่ำช้า ให้ระทม เพราะไร้ค่า ระอาใจ แสงดาว ไม่เคยลับ ยังแวววับ จับดวงใจ ตัวเธอ ผู้ห่างไกล รู้บ้างไหม หัวใจกัน แม้เส้น ทางสู่ฝัน จะเงียบงัน สุดจาบรรณ์ รู้ไหม ว่าใจฉัน มีแต่เธอ เสมอไป เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน <object width="300" height="110"><param name="movie" value="http://media.imeem.com/m/z8K2zHPfMp"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="http://media.imeem.com/m/z8K2zHPfMp" type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="110" wmode="transparent"></embed><a href="http://www.imeem.com/people/HIjuidV/music/XZEvy1RJ/sirasak/">คู่ไม่ควร - Sirasak </a></object> หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 09 กันยายน 2008, 08:46:PM (http://img140.imageshack.us/img140/7624/1aec30d0769f20e15466e4afv2.gif) เธอหาย ไปไหน...... รู้ไหม ใครเจ็บช้ำ ---------------------------- หายไปไหน ทำไม ถึงหลบหน้า รู้ไหมว่า มีใคร ใจฝันหา เฝ้าสืบค้น หาอยู่ ทุกเวลา เธอไม่มา หายไป ไม่พบเจอ ลืมหรือไร ดวงใจ ที่ใฝ่ฝัน เพ้อรำพัน เสกสรร ฝันเสนอ ลืมหรือไร บทกลอน อ้อนรักเธอ ที่เสนอ รักให้ ใจทุกวัน ทุกทุกวัน ใจนั้น ฝันหาอยู่ อยากเป็นคู่ แนบชิด สนิทฝัน รู้ไหมว่า เฝ้ามองหา อยู่ทุกวัน ใช้ความฝัน เป็นเสมือน เพื่อนคู่ใจ ยังไม่ลืม ผ้าแพรวา ที่พาฝัน ที่เธอนั้น ยื่นมา อุษาใส ให้ใช้ซับ น้ำตา ที่อาลัย เธอรู้ไหม ผ้าแพรวา พาระทม หรือเธอมอบ ไว้ให้ ใช้ซึมซับ เพื่อประทับ ความเศร้า เคล้าขื่นขม ที่เธอหมาย แนบไว้ ให้เชยชม ความขื่นขม ที่เธอหมาย ให้ได้เจอ น้ำตาเศร้า เคลียเคล้า บนใบหน้า ผ้าแพรวา ซับน้ำตา เธอเสนอ ใจนั้นหมาย เก็บผ้าไว้ ไร้ตัวเธอ ดั่งภาพเพ้อ ใบหน้าเธอ ทุกข์ระทม เธอรู้ไหม ดวงใจ เฝ้าโหยหา ผ้าแพรวา ใจหมาย ได้สุขสม ร่วมเสพกลอน อ่อนหวาน หว่านภิรมย์ ร่วมสุขสม ถ้อยวจี ฤดีใจ คงไม่มี อีกแล้ว จ้อยแจ้วหวาน ถ้อยสำอาง วางอ่อนช้อย ร้อนไสว บทกลอนหวาน หว่านพลิ้วอ่อน ร่อนอำไฟ เธอรู้ไหม ใจดวงนี้ มีเพียงเธอ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 12 กันยายน 2008, 04:51:AM ต้องพ่ายแพ้ แก่ใจ ไปทุกที คิดอยากหนี หลบหน้า หรือลาร้าง แต่มิเคย เลยทํา ได้สักทาง เพียงออกห่าง หัวใจ ก็ไร้แรง อยู่กับชํ้า ซํ้าแล้ว ก็ซํ้าเล่า มีความเหงา เคียงกาย มิหน่ายแหนง เหมือนละคร ตอนเศร้า เราแสดง ที่เขาแกล้ง กํากับ ต้องรับไป ไม่ปริปาก บอกใคร ว่าใจเจ็บ เฝ้าแต่เก็บ ความรู้สึก ส่วนลึกไว้ ต่อให้ปวด รวดร้าว สักเพียงใด นี่แหละใจ ของคน ต้องทนเอา หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 12 กันยายน 2008, 06:32:PM ([url]http://img140.imageshack.us/img140/7624/1aec30d0769f20e15466e4afv2.gif[/url]) เธอหาย ไปไหน...... รู้ไหม ใครเจ็บช้ำ ---------------------------- หายไปไหน ทำไม ถึงหลบหน้า รู้ไหมว่า มีใคร ใจฝันหา เฝ้าสืบค้น หาอยู่ ทุกเวลา เธอไม่มา หายไป ไม่พบเจอ ลืมหรือไร ดวงใจ ที่ใฝ่ฝัน เพ้อรำพัน เสกสรร ฝันเสนอ ลืมหรือไร บทกลอน อ้อนรักเธอ ที่เสนอ รักให้ ใจทุกวัน ทุกทุกวัน ใจนั้น ฝันหาอยู่ อยากเป็นคู่ แนบชิด สนิทฝัน รู้ไหมว่า เฝ้ามองหา อยู่ทุกวัน ใช้ความฝัน เป็นเสมือน เพื่อนคู่ใจ ยังไม่ลืม ผ้าแพรวา ที่พาฝัน ที่เธอนั้น ยื่นมา อุษาใส ให้ใช้ซับ น้ำตา ที่อาลัย เธอรู้ไหม ผ้าแพรวา พาระทม หรือเธอมอบ ไว้ให้ ใช้ซึมซับ เพื่อประทับ ความเศร้า เคล้าขื่นขม ที่เธอหมาย แนบไว้ ให้เชยชม ความขื่นขม ที่เธอหมาย ให้ได้เจอ น้ำตาเศร้า เคลียเคล้า บนใบหน้า ผ้าแพรวา ซับน้ำตา เธอเสนอ ใจนั้นหมาย เก็บผ้าไว้ ไร้ตัวเธอ ดั่งภาพเพ้อ ใบหน้าเธอ ทุกข์ระทม เธอรู้ไหม ดวงใจ เฝ้าโหยหา ผ้าแพรวา ใจหมาย ได้สุขสม ร่วมเสพกลอน อ่อนหวาน หว่านภิรมย์ ร่วมสุขสม ถ้อยวจี ฤดีใจ คงไม่มี อีกแล้ว จ้อยแจ้วหวาน ถ้อยสำอาง วางอ่อนช้อย ร้อนไสว บทกลอนหวาน หว่านพลิ้วอ่อน ร่อนอำไฟ เธอรู้ไหม ใจดวงนี้ มีเพียงเธอ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน พริ้วไสว ไหลกลับ มารับรู้ กลับมาดู แพรวา ผ้าผืนนั้น ผืนที่เคย ยื่นไป ให้ต่อกัน ครั้งเมื่อวัน นํ้าตา รดหน้านอง แพรยังอยู่ คู่มือ เธอถือไว้ หรือปล่อยไป ละทิ้ง สิ่งทั้งผอง ยังงดงาม ความเงา แพรสีทอง หรือมัวหมอง สีสัน พลันจืดจาง หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 12 กันยายน 2008, 11:16:PM (http://img378.imageshack.us/img378/6349/90d3d0ae20095cb66658d4ftl2.jpg) ไม่พูด...ไม่ใช่...ไม่เจ็บ ---------------------- ไม่พูด ไม่ใช่ ไม่เจ็บ แต่เก็บ ไว้ใน สำนึก อย่าคิด ว่าไม่ รู้สึก อย่านึก ว่าไม่ ใส่ใจ ความรัก ที่มี นั้นเก็บ ยังเหน็บ คู่ใจ สดใส ไม่มี วันหมอง หม่นไป แม้เศร้า อาลัย รำพัน เพราะเห็น มีใคร ซ่อนอยู่ เคียงคู่ มิมี เสื่อมสรร ซ่อนไว้ ในใจ ผูกพัน ยึดมั่น ฝังลึก ตรึกตรา ถ้าพูด แล้วใคร ต้องเจ็บ เก็บไว้ ยังดี เสียกว่า สู้หมอง มัวนอง น้ำตา ดีกว่า สูญเสีย เธอไป แค่ซื้อ เวลา ปวดร้าว แค่เฝ้า มองหา เธอใกล้ เพียงแค่ เธอไม่ จากไกล ไม่ตัด เยื่อใย ไมตรี เก็บงำ ระกำ ขมไว้ คุไหม้ เพลิงไฟ ไวรี่ เผาผลาญ หัวใจ ไม่มี วันที่ จะหาย กลายเดิม เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 13 กันยายน 2008, 06:24:AM ([url]http://img378.imageshack.us/img378/6349/90d3d0ae20095cb66658d4ftl2.jpg[/url]) ไม่พูด...ไม่ใช่...ไม่เจ็บ ---------------------- ไม่พูด ไม่ใช่ ไม่เจ็บ แต่เก็บ ไว้ใน สำนึก อย่าคิด ว่าไม่ รู้สึก อย่านึก ว่าไม่ ใส่ใจ ความรัก ที่มี นั้นเก็บ ยังเหน็บ คู่ใจ สดใส ไม่มี วันหมอง หม่นไป แม้เศร้า อาลัย รำพัน เพราะเห็น มีใคร ซ่อนอยู่ เคียงคู่ มิมี เสื่อมสรร ซ่อนไว้ ในใจ ผูกพัน ยึดมั่น ฝังลึก ตรึกตรา ถ้าพูด แล้วใคร ต้องเจ็บ เก็บไว้ ยังดี เสียกว่า สู้หมอง มัวนอง น้ำตา ดีกว่า สูญเสีย เธอไป แค่ซื้อ เวลา ปวดร้าว แค่เฝ้า มองหา เธอใกล้ เพียงแค่ เธอไม่ จากไกล ไม่ตัด เยื่อใย ไมตรี เก็บงำ ระกำ ขมไว้ คุไหม้ เพลิงไฟ ไวรี่ เผาผลาญ หัวใจ ไม่มี วันที่ จะหาย กลายเดิม เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน ไม่พูด แต่ใจ ก็เจ็บ เฝ้าเก็บ จนอก หวั่นไหว ปกปิด มิดชิด ข้างใน แล้วใคร จะแจ้ง รู้จริง ความรัก เป็นเรื่อง สวยงาม เป็นความ สดใส เพริดพริ้ง หากแม้ ใครได้ แอบอิง ลบสิ่ง เศร้าหมอง หมดพลัน ไม่เคย มีใคร ซ่อนอยู่ เคียงคู่ ร่วมทุกข์ ร่วมฝัน เพียงมิตร คิดดี ต่อกัน สัมพันธ์ โยงใย ไม่จาง คงไม่ มีใคร ต้องเจ็บ อย่าเก็บ ตะกอน จะค้าง ทุกสิ่ง นั้นมี หนทาง แบบอย่าง ตัวตน บรรเลง หากซื้อ เวลา ปวดร้าว เหมือนเรา เฝ้าคอย ข่มเหง ยํ่ายี จิตใจ ตัวเอง จนเกรง เยื่อใย จากจร ขออนุญาติคุณธนาไว้ที่นี้ที่นํากลอนของคุณมาต่อนะคะ หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 13 กันยายน 2008, 08:47:AM ฉันรักเองก็ช้ำเองอยู่อย่างนี้
ขอโทษทีหากฟูมฟายให้เธอเห็น สัญญานะ ว่าสักวัน จะใจเย็น ปล่อยวางได้ เธอคงเห็นในสักวัน ฉันผิดเอง ที่โง่ไป คิดหลงไหลได้ปลื้มกับคำนั้น เธออาจไม่เห็นความสำคัญ แต่รู้ไหมว่าฉัน อกสั่นไกว ให้ฉันจมกับความเศร้า ไม่นานนักความโง่เขลาคงเปลี่ยนใหม่ สักวันหนึ่ง ฉันต้องได้เข้าใจ แล้วฉันจะเป็นคนใหม่ ในสักวัน... แต่วันนี้ฉันของเศร้าก่อน โปรดเธอ ขอวอน อย่าว่าฉัน เพียงวันนี้เท่านั้น แค่เสี้ยววัน พอให้ฉันได้หายบ้า เถิดหนา โปรดเข้าใจ หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 13 กันยายน 2008, 09:15:PM (http://img504.imageshack.us/img504/1440/00263db6.jpg) ก็หัวใจมัน....ดื้อด้าน ---------------------- ก็มันรัก ไปแล้ว ทำไงได้ ก็ดวงใจ มันเฝ้าหลง พะวงหา ก็ดวงจิต มันไม่คิด จะโรยลา ไม่นำพา ว่าจะเศร้า เคล้ารำพัน ก็เพราะรัก เพราะหลง งวยงงจิต ก็เพราะคิด เพ้อไป หัวใจฝัน ใจมันดื้อ ดึงด้าน สุดจำนรรจ์ มันถลัน ไปรักเขา น่าเศร้าใจ เพราะอะไร หัวใจ ใยดื้อด้าน มันไม่ทาน หาญสิ่งใด ไม่หวั่นไหว มันหุนหัน ปันรักเขา เสียหมดใจ มันไม่ใย คิดมองตน คนเดินดิน ก็แค่เพียง กาฝาก รากคาคบ ที่คอยหลบ บังใบ ใจถวิน ไหนจะสู้ พฤกษ์ใหญ่ หทัยยิน เขาถวิน หาอยู่ เป็นคู่ใจ จึงต้องช้ำ ร่ำหา อุราเศร้า เพราะรักเขา เสียจนหมด รันทดไหม รักเขาเสีย จนหมด จดหัวใจ ร้าวทำไม รักเขาเอง ต้องช้ำเอง เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 14 กันยายน 2008, 10:06:AM (http://img140.imageshack.us/img140/4535/27cd1378f13b6789f1aff8evo4.jpg)
เสียงแพรวาผ้าสไบ.....ใจระทม -------------------------- ถึงวันนี้ เธอคงไป ไกลสุดหล้า สละโสด โรจร่า พาสุขสรร งานยิ่งใหญ่ เริงร่าย พรายจำนรรจ์ สู่สวรรค์ ชั้นวิมาน ซ่านฤดี วิมานเมฆ เมฆา พาไสว แสงอำไฟ แพรวพราย รัศมี เสียงสังคีต ขับน้อม กล่อมฤดี เสียงวจี ขับร้อง ทำนองใจ ตั้งแต่นี้ คงต้องไป ไกลลับฟ้า เอ่ยวาจา เหมือนเตือนให้ ใจหวั่นไหว ให้ได้คิด สะเทือนจิต อยู่ในใจ ต่อนี้ไป ใจดวงนี้ ไม่มีเธอ เสียงแพรวา ผ้าสไบ ใจแทบขาด ดั่งสายฟ้า ผ่าฟาด สาดเสนอ ใส่หัวใจ ชายคนนี้ ที่รักเธอ ฝันละเมอ คงไม่มี ต่อนี้กัน นี่นะหรือ คือรัก หักสวาท ไม่พิฆาต เข่นฆ่า ก็อาสัญ แค่วจี ที่เอื้อนเอ่ย เผยจำนรรจ์ ดังหอกพัน หมื่นหมาย ใจทิ่มแทง ขอเธอไป หมายมั่น ฝันประเสริฐ ขอพรายเพริด เลิศพราว สกาวแสง ขอรักเขา เคียงคู่ ชู้สำแดง อย่าระแวง ว่าใจนี้ จะรีรอ จะขอเดิน จากไป ใจเธอหมาย มิกล่ำกราย ให้เจ้าหมอง ต้องร้องขอ จะขอเก็บ รักเศร้า เคล้าพะนอ น้ำตาคลอ หลีกไป ให้ไกลทาง เพราะรักเอง ช้ำเอง เคว้งคว้างเศร้า ต่อนี้เงา ไม่มีเร้า เคล้าเคลียหา มีแต่เขา คู่อ้อน ฟ้อนวาจา ไม่มีหมา ที่คอยอ้อน วอนดวงจันทร์ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 14 กันยายน 2008, 07:12:PM ผ้าสไบ แพรวา ที่พริ้วไหว ลอยล่องไป ผิดทาง หว่างทิศา ได้หวนกลับ รับไว้ อีกสักครา บัดนี้มา มัดใจ ให้ครอบครอง อย่าหยามเหยียด เกลียดชัง ครั้งผิดพลาด ยังสะอาด ผ้านี้ ไม่มีหมอง ทั้งลายเส้น เด่นสวย ด้วยสีทอง เปี่ยมละออง คิดถึง ซึ่งวันวาน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 14 กันยายน 2008, 07:19:PM คิดถึงพี่มากคนเดียวเลยรู้ไหม
ทั้งที่ใจของผมไม่อยุ่แล้ว ใจเริ่มแคล้วห่วงหาแต่เพลงผ้า ผมจะมาเติมเต็มด้วยใจรัก emo_12 emo_26 อิอิคริคริคุคุ อ่ะล้อเล่น หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 14 กันยายน 2008, 08:34:PM รู้ไว้นะ คนนี้ รักมากรู้ไหม
ไม่ให้ใคร มาแหย๋ม กับสาวข้า รีบกลับไป ก่อนจะช้ำ เองอีกครา สาวของข้า ใครนั้น อย่าแตะต้อง [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 15 กันยายน 2008, 11:45:PM (http://img220.imageshack.us/img220/6024/3b640c7e22e9b69804835f4fa3.gif) เพลิงใจ ------------------- เพลิงเอ๋ย..............เพลิงพิศวาส เปลวเพลิงพาด ผ่านใจ ใครบ้างหนอ พลิ้วสะบัด พัดไหว หัวใจรอ เพลิงรักก่อ เกิดใจ ไฉนกัน ก่อเกิดแล้ว เผาไหม้ ไร้ใครดับ โหมกระชับ สู่ใจ ใครได้ฝัน โหมเผาไหม้ หัวใจ ใครไหนกัน ทุกคืนวัน เฝ้าเวียนว่าย พรายอัคคี ร้อนระอุ คุโชน กระโจนไป สู่แดนฟ้า อำไพ กระจ่างศรี พลาญใจรัก มอดไหม้ ด้วยอัคคี ร้อนรุ่มนี้ ดั่งเพลิงพราย ร่ายจำนรรจ์ เพลิงอัคคี เพลิงไหน ไม่มีแล้ว เพลิงเพลิดแพร้ว ล้ำค่า สุดเสกสรร ร้อนระอุ คุไป ไฟโลกันต์ พรายรำพัน เพลิงรัก สลักใจ เผาผลาญไป หัวใจ มิคลายดับ โหมสะพัด ห้วงจิต สนิทไหว เผาผลาญอยู่ มิรู้ลับ ดับเพลิงไฟ เป็นเพลิงใจ งามวิไล สายวารี เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 16 กันยายน 2008, 12:20:AM เปลวเพลิงร้อน ซ่อนรัก สลักจิต ต่างก็คิด เพลิงใจ คือไฟผลาญ แท้ที่จริง ไฟนี้ มิต้องการ ไประราน ผลาญใคร ให้ร้อนรน ไฟที่ร้อน หาใช่ ไม่เคยอ่อน บางบทตอน ไฟเย็น ก็มากหน หวังจะพบ ประสพเจอ ใครสักคน ที่ยอมทน ลุยเพลิง เพื่อดับไฟ หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 16 กันยายน 2008, 06:12:AM เปลวเพลิงใจ ไฟรัก สลักจิต
ไฟแรงฤทธิ์ แผดเผา ให้ลุ่มหลง ไฟร้อนแรง เปลงแสง แรงขึ้นตรง ไฟรักคง สุมใจ ใครมากมี อยากเดินลุย เพลิงรัก ให้แคล้วรอด ผ่านตลอด เพลิงใจ ของเจ้านี้ แม้จะตาย ก็ยอม เป็นรักพลี จะไม่มี ข้ออ้าง ระหว่างเดิน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 16 กันยายน 2008, 12:46:PM ทำร้ายตัวเอง... แล้วกลับมานั่งฟังเพลงเงียบเงียบ เหงาเหงา เจ็บช้ำเหลือเกินเรื่องระหว่างเรา ความรู้สึกปวดร้าวเจียนตาย เมื่อเธอมีเขา ขยะก็คือเราส่วนเกินใช่ไหม เขาไปแล้วช่างเขาเถอะความเปล่าดาย ฉันก็แค่ไม่มีใครที่ต้องการ หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 17 กันยายน 2008, 01:35:AM เพลิงร้อนแรง แห่งใจ ของไฟรัก เพิ่งประจักษ์ จนเชื่อ แรงเหลือหลาย เข้าเผาผลาญ หาญหัก จักวางวาย ร้อนรุ่มกาย จนวิตก อกสะเทือน ทําเยี่ยงใด ไฟนี้ จะหนีจาก เพราะถ้าหาก ปล่อยไว้ ให้เสมือน เพลิงที่โหม โถมหา ป่าเป็นเดือน สุดท้ายเกลื่อน ด้วยเถ้า ผงธุลี หรือจะปล่อย ลอยไป ในสายลม แล้วยอมก้ม รับกรรม ที่ทํานี้ ก็จุดเอง เพลิงใจ ไฟชีวี แล้วจะหนี ทําไม เล่าใจเรา หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 17 กันยายน 2008, 06:04:AM ห้วงอัคคี แห่งไฟ เสน่หา
เผาอุรา ให้หลง รักเขานี้ ทำไมนะ รักเขา เป็นอัคคี เผาใจนี้ ให้ละลาย ด้วยวาจา เพียงแรกเห็น ใบหน้า ก็หวั่นไหว ยกหัวใจ ให้เขา แรกพบหน้า เพียงแรกพูด ครั้งแรก สนทนา พาอุรา หลงรัก เขาหมดใจ แต่ก็เป็น เพียงรักลวง ด้วยน้ำคำ เขาขยำ เราทิ้ง นั่งร้องไห้ ผิดที่เรา หลงรัก เขามากไป เป็นยังไง รักเอง ต้องช้ำเอง [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: ree ที่ 18 กันยายน 2008, 07:55:PM รักเอง เลือกเอง ช้ำเอง
คิดว่าเก่ง คิดว่ารักเป็นเรื่องง่าย เมื่อได้รู้เจ็บเพราะรักแทบปางตาย เราโชคร้ายไปเจอรักที่หลอกลวง emo_119 โชคไม่ดีเจอคนชั่วลวงให้รัก พึ่งรู้จักกับความรักก็ลุ่มหลง หลับหูหลับตาคิดว่ารักจะมั่นคง ใจช้ำตรมเจ็บเพราะรักที่เลือกมา หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 10 ตุลาคม 2008, 11:14:AM (http://img339.imageshack.us/img339/2513/00029yz6.jpg) ฝันรัก ----------- อันความรัก เปรียบได้ คล้ายความฝัน เพ้อรำพัน ฝันถึง ตรึงความหมาย อยู่ในจิต คิดอยู่ มิรู้คลาย เฝ้าเวียนว่าย สายชล หนทางใจ คิดถึงเขา เพ้อเฝ้า เคล้าความหลัง เมื่อครั้งยัง แนบชิด พิสมัย เคยอิงแอบ แนบชิด สนิทใจ เคยโลมไล้ ดวงใจ ไหวรำพัน ยังจำมั่น ความผูกพัน อันแน่นลึก ยังคงนึก ถึงอ้อมกอด พลอดรักฝัน ยังประทับ ตราตรึง ถึงรำพัน คำรักมั่น หวั่นกระซิบ ประทีปใจ ไม่มีแล้ว วันไหนไหน ในโลกนี้ ที่ฤดี มีเขา เคล้าหวั่นไหว ไม่มีแล้ว ความสนิท ชิดเชื้อใจ ไม่มีใคร เขาคนนั้น ให้ฝันรอ เขาจากไป ไกลลับ นับแต่นี้ ถ้อยวจี ที่เคยฝัน ฉันเคยขอ คำว่ารัก จากปากเขา ที่เฝ้ารอ สิ้นแล้วหนอ พะนอรัก จักไม่มี เป็นเพียงได้ แค่ความฝัน อันเวิ้งว้าง ไร้หนทาง ที่กลับหมาย วายฉวี อยากจะให้ เขาหวนกลับ ซับวารี ที่ไหลปรี่ ล้นหัวใจ ใครบางคน เขาจะรู้ บ้างไหม ใครคนนี้ ทั้งชีวี มีเพียงเขา เฝ้าสับสน รักแต่เขา เฝ้าหาอยู่ คู่กมล สุดจักทน หนทางหาย สายชีวี เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 10 ตุลาคม 2008, 12:13:PM จะช้ำอีกสักกี่ร้อยหน
หรือต้องทนอีกสักกี่ความเศร้า ก็สมควรแล้วกับทางเดินที่เลิกเอา เพราะรักเขาจึงปวดร้าวอย่างที่เป็น ก็เลือกที่จะรักอยู่อย่างนี้ จึงมีแต่ความช้ำอย่างที่เห็น สมควรแล้วที่ได้รับแต่ความลำเค็ญ รักคนเย็นชาอย่างเธอ...จะหวังอะไรกลับมา หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 13 ตุลาคม 2008, 07:46:AM (http://img513.imageshack.us/img513/4158/cartoon381qc8pj5.png) กินรีที่รัก -------------- เธอกลับไป ไกลแสน แดนฉิมพลี กินรี เวียนไป ไร้ใจฝัน เธอตัดรัก หักสวาท ขาดจากกัน สิ้นแล้วฝัน วันเวลา พาล่วงเลย เธอลาลับ ดับหาย พรายแสงสี แม้วจี ที่อำไพ ไม่เฉลย เธอไปสู่ ทิพย์วิมาน อย่างที่เคย ร่วมเขนย เกยความรัก หักใจกัน ทิพย์วิมาน อันเลอเลิศ ประเสริฐศรี คนอย่างฉัน นั้นไม่มี ให้สุขสรร มีแต่ความ รักจริง สิ่งสำคัญ แต่ไร้ค่า พาฝัน กินรี ก็รักเอง ช้าเอง จึงต้องเจ็บ ต้องหนาวเหน็บ เจ็บฝัน ถึงวันนี้ เพราะปองสูง เลิศค่า กว่าชีวี กินรี มิเมินมอง นองน้ำตา เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เจ้านาง ที่ 13 ตุลาคม 2008, 08:11:AM รักเองช้ำเองเพ่งจากจิต
อยากหามิตรชื่นชอบมาปลอบขวัญ เจอคนมี คู่แล้ว แห้วทุกวัน อยู่บนคาน ทองก็ บ่ทุกข์ทน ถ้ารักเขา เราช้ำ ซ้ำๆบ่อย ก็ต้องปล่อย...เขาไป....ใจอย่าสน ตกเป็นข่าว...หนาวเหน็บ... เจ็บใจตน เจอแต่คน...มีรักซ้ำ...ต้องช้ำใจ... หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 31 ตุลาคม 2008, 11:21:PM (http://img115.imageshack.us/img115/5557/5ffd72ac8121515499d1c10cs0.jpg) รักเขาเอง ----------------- ฝากสายฝน ต้นเหมันต์ อันเหน็บหนาว ร้อยเรียงข่าว กล่าวกลอน อักษรศรี เป็นจำนรรจ์ หวั่นสวาท วาดฤดี สาดแสงสี แต่งแต้ม แย้มวาจา กระซิบแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงถ้อย สายฝนร้อย ถ้อยเรียง เสียงภาษา คำว่ารัก ปักไว้ ในอุรา ทุกครั้งครา ถ้าฝนหลั่ง ดั่งฝนใจ รักเขาเอง ช้ำเอง ต้องเหน็บหนาว สายฝนพราว ร้าวใจ ให้หวั่นไหว ลมเหมันต์ ผันผ่าน ซ่านหัวใจ รู้บ้างไหม ว่าหัวใจ ใครรักเธอ หากวันนี้ มีเธอ เพ้อเคียงคู่ คลอเคล้าอยู่ คู่คุ้น อุ่นเสมอ คงจะไม่ หนาวเหน็บ เจ็บละเมอ ไม่ต้องเพ้อ อย่างคนบ้า น่าไม่อาย เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 31 ตุลาคม 2008, 11:58:PM ..หลายครั้ง..ที่อ่อนล้า
..อีกหลายครา..ที่สิ้นหวัง ..บางครั้ง..ไร้กำลัง ..แต่ก็ยัง..ก้าวต่อไป ..เพราะว่า..ยังมีเธอ ..ที่เสนอ..ความหวั่นไหว ..เป็นที่พึ่ง..ยามท้อใจ ..เป็นน้ำใจ..ให้ก้าวเดิน ..ยิ่งคิด..ว่าเธอรัก ..เลยทึกทัก..เอาว่าใช่ ..เป็นอย่างนี้..แหล่ะหัวใจ ..เจ็บเท่าไหร่..ไม่เคยจำ ..รักเอง..ก็ช้ำเอง ..ไม่กลัวเกรง..ต้องอายใคร ..หัวใจ..แค่หวั่นไหว ..เมื่อเธอไม่..คิดรักกัน. .......................................... emo_47 emo_47 emo_47 emo_47 หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: อัลิปรียา ที่ 03 พฤศจิกายน 2008, 10:23:PM โดนทุกอันเลยอะ โดนตั้งแต่หัวข้อกระทู้แล้ว เฮ้อ... รักเอง ช้ำเอง
รักเขาให้เราช้ำ เราระกำหฤทัย มิรู้ว่าเหตุใด ใจจึงเศร้าเหงาชีวา ด้วยรักในครั้งนี้ เราหามีวาสนา จักอยู่ในสายตา คนที่รักปักดวงใจ เผลอใจไปรักเอง พอยิ่งเพ่งยิ่งหวั่นไหว เพ่งดูหฤทัย ไม่เห็นรอยความเมตตา หรือรักจักรานร้าว คงถึงคราวเศร้าโศกา รักเองนะยิหวา หรือจะโทษผู้ใดดี หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 03 พฤศจิกายน 2008, 11:50:PM ถามตัวเองออกไปเป็นไงบ้าง กับหนทางความรักที่หักหาย เจ็บใช่ไหมเจ็บจนเกินบรรยาย ปริ่มจะขาดใจตายอยู่รอนรอน ดื่มเข้าไปนํ้าตาความชอกชํ้า ก็เมื่อมันเพลี้ยงพลํ้าถูกหลอกหลอน รักเป็นพิษโกหกตกตะกอน แต่ไม่ขอวิงวอนความเห็นใจ (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif) (http://www.glitter-graphics.com) หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 04 พฤศจิกายน 2008, 01:24:AM เพราะรักมากเจ็บมากในตอนนี้
น้ำตาปรี่เป็นสายเสน่หา รักเขามากเขากลับหนีไปไกลตา ทิ้งให้เราช้ำอุราน้ำตาริน เพราะรักเขาทุ่มเททั้งกายใจ แต่เขาให้ความเจ็บช้ำกล้ำกลืนสิ้น น้ำตาไหลรินร่วงราดรดดิน เหมือนแดดิ้นสิ้นใจวายชีวา เพราะรักเองจึงต้องเจ็บช้ำเอง ห้วงบรรเลงเพลงเศร้าน้ำนองหน้า เพราะรักเขาจึงได้มีหยดน้ำตา พร้อมอุราที่เจ็บช้ำกล้ำกลืนทน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 20 พฤศจิกายน 2008, 06:57:PM (http://img212.imageshack.us/img212/5944/2107f134e84baf1e478678frh1.gif) ลาเธอ ----------------- เมื่อถึงวัน ฝันต้องจบ ลบเลือนไป จะขอไป ด้วยหัวใจ ที่ปวดร้าว จะขอไป ตามทางสาย ไร้เรื่องราว แม้เหน็บหนาว เคล้าความหลัง ครั้งเคยมี ไม่มีใคร ที่ไหน คนใดผิด ไม่เคยคิด โทษใคร ให้หมองศรี รู้ตัวตน หนทาง ร้างชีวี รู้ตัวดี ว่าสิ่งนี้ คือปลายทาง ดีใจด้วย ที่หัวใจ เธอเป็นสุข ขอสนุก จงมีใน ใจถากถาง เส้นทางฝัน หวั่นไหว ในใจนาง จะขอร้าง ห่างไกล ขอบใจเธอ ที่ครั้งหนึ่ง เคยร่วมฝัน หวั่นอารมณ์ เคยชื่นชม กันและกัน วันพร่ำเพ้อ เคยเจ้าแง่ แสนงอน ย้อนห่างเจอ เคยเสนอ หัวใจ ให้ต่อกัน ต่อแต่นี้ ไม่มีเธอ เพ้อดวงใจ ความอาลัย แม้เยื่อใย ไม่มีฝัน ดั่งเวลา วารี ชีวีวัน ไม่มีผัน ไหลกลับ ลับเลือนไป เมื่อรักเอง ช้ำเอง เก่งกล้านัก โดนเธอหัก รักห่าง ร้างหวั่นไหว ต้องมานั่ง รั้งรัก หักอาลัย สมแล้วไหม หัวใจ ไม่รักดี เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: รักเอง...ช้ำเอง เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 28 มีนาคม 2009, 08:00:PM (http://img14.imageshack.us/img14/723/1671a3c5bff3ad1a57f81a9.jpg) รักเธอเหลือเกิน ------------------------ รักเธอมาก เหลือเกิน รู้บ้างไหม คนสำคัญของใจ หายไปไหน ใจที่ให้ ไปมัน น้อยเกินไป หรือกระไร เยื่อใย ไร้เมียงมอง หัวใจแสน ปวดล้า น้ำตานอง สิ่งหมายปอง สุดคว้า มาสนอง ก็รักเอง ช้ำเอง เก่งลำพอง จึงกลัดหนอง นองใน หัวใจตน เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน (http://img10.imageshack.us/img10/6205/33db0eadf7256df04686510ig8.gif) |