พิมพ์หน้านี้ - หยดน้ำใจ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ดวงไฟ ที่ 18 สิงหาคม 2008, 02:35:PM



หัวข้อ: หยดน้ำใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 18 สิงหาคม 2008, 02:35:PM
การหยิบยื่นความหวังดีของฉัน
มันไม่ได้ทำให้คนอย่างเธอนั้นอ่อนไหว
เธอไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของใคร ๆ
เหมือนที่เคยเป็นไปแบบของเธอ
การหยิบยื่นความมีน้ำใจของฉัน
มันก็ทำให้คืนและวันปวดร้าวเสมอ
ยิ่งแสนดีมากไปยิ่งมีความปวดใจมาให้เจอ
เธอก็เป็นแบบของเธอเหมือนทุกที
ด้วยการตอบแทนน้ำใจของฉัน
โดยการเดินจากกันไปตรงนี้
ฉันคงทำได้แค่อวยพรขอให้เธอโชคดี
แทนหยดน้ำใจที่เคยมีหล่นถึงกัน


หัวข้อ: Re: หยดน้ำใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 20 สิงหาคม 2008, 04:09:PM






'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*

เธอยังคงเหมือนเดิม
หยดน้ำใจที่เติม ไม่มีความหมาย
เหมือนรดน้ำ ลงผืนทราย
น้ำใจ กลับกลาย .. เป็นน้ำตา

'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*

เธอยังคงเหมือนเก่า
รักของเรา เหมือนอาศัยฟ้า
ปล่อยตามยถากรรม โชคชะตา
มีเธอกุมมืออยู่ตรงหน้า ก็เหมือนไม่มี

'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*

ทำไมยัง...คบกัน
ไม่อยากหลอกตัวเองไปวันๆ ว่าเธอยังอยู่ตรงนี้
เมื่อความอบอุ่น  ในมือที่สัมผัส มันไม่มี
คำถาม..คือ เราคบกันในวันนี้ เพื่ออะไร

'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*

โปรดเลือกทางที่เธอต้องการ
แม้ใจจะร้าวราน ยังรับไหว
อ้อมกอดที่เหน็บหนาวเพราะไร้ใจ
มันเจ็บกว่าอะไร  รู้ไหมเธอ

'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*'*




หยดน้ำใจอันน้อยนิด
มันเทียบไม่ได้กับสิ่งที่ชีวิตฉันเจอวันนี้
วันนั้นเธอเข้ามาแสดงความรู้สึกดีๆ
แล้วมาวันนี้สิ่งที่พอมีคืออะไร
คือน้ำใจของการจากลา
โดยที่ไม่พูดคำจาคำไหน
โดยการเดินออกจากตรงนี้ไปไกล
แล้วทิ้งฉันเอาไว้หม่นไหม้ลำพัง


หัวข้อ: Re: หยดน้ำใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 21 สิงหาคม 2008, 07:44:PM
เรามาแสดงน้ำใจต่อกัน
ด้วยการเดินไปจากคืนวันก่อน ๆ ได้ไหม
ฉันก็แสดงความเป็นนักกีฬาที่เรียกว่าให้อภัย
และยอมแพ้จากไปไม่หันมา
จากไปแอบเช็ดน้ำตาตรงนั้น
และทิ้งคืนแห่งวันแม้โหยหา
แต่ผู้แพ้คงมีแค่หยดน้ำตา
ไม่ต้องการคำสมน้ำหน้าคำใด
ไม่ต้องการชัยชนะ
ไม่ต้องการหวังเธอจะหวนมาใหม่
เธอไปแล้วก็ดีแล้ว แล้วกันไป
ฉันจะมีชีวิตใหม่ของฉันเอง


หัวข้อ: Re: หยดน้ำใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 25 สิงหาคม 2008, 11:22:AM
ยิ่งเห็นน้ำตาเธอเท่าไร
ยิ่งเหมือนว่าเธอไม่เข้าใจว่าฉันเจ็บแค่ไหนตรงนี้
มันปวดร้าวจนหมดแรงบีบน้ำตาแล้วคนดี
จะเอาแรงที่ไหนพอมีคอยปลอบเธอ
หมดทุกอย่างของหัวใจ
ไม่หลงเหลืออะไรเอาไว้ให้พร่ำเพ้อ
คิดเอาแค่ว่าแรงให้น้ำตาไหลมายังไม่มีให้เจอ
คงหมดแรงไปพบเธอเพื่อปลอบใจ