|
หัวข้อ: จดหมายฉบับที่ 2 จาก สว อีเดน (Sw Eden) เริ่มหัวข้อโดย: SwEden ที่ 17 สิงหาคม 2008, 11:23:PM ด้านล่างที่เพื่อน ๆ เห็นอยู่นั้น เป็นกาพย์สุรางคนาง 28 ที่ผมแต่งเมื่อพักอยู่ต่างจังหวัดริมทะเล ในแผ่นดินไทยที่ผมรัก
@ ชีวิตสุขสันต์ มาอยู่ด้วยกัน ทั้งนั้นสนุก มีขึ้นมีลง มีปลงมีลุก มีคลายมีขลุก มีบุกมีนอน @ ชีวิตเฉื่อยแฉะ เจ้าพวกค่อนแคะ แซะไม่เคยผ่อน ไม่มีงานทำ พูดพร่ำหนาวร้อน จะมาจะจร ห่อนใครสนใจ @ ทะเยอทะยาน มันน่าสงสาร คลานสูงไม่ได้ เช้าเกิดคือกรรม พอค่ำบรรลัย ทำไปทำไม ไร้ค่ากลับคืน @ ละเถิดละทิ้ง ละหมดประวิง อย่ากลิ้งเกลือกฝืน การเกิดคือหลับ การดับคือตื่น เหมือนล้มทั้งยืน และฟื้นมาดู @ เมื่อกายไม่เกี่ยว มีจิตอย่างเดียว เหลียวแล้วอดสู เห็นกรรมของโลก โศรกจึงพึ่งรู้ ลาด้วยหดหู่ ตูทำผิดไป @ จะคิดก็สาย ไม่คิดก็หน่าย ใช่ง่ายไฉน หลับตาเสียเถิด เดี๋ยวเกิดชาติใหม่ หาจำมีไม่ ได้เป็นเช่นเดิม **ร้อยแก้ว และร้อยกรอง โดย Sw Eden กานท์ของผม อาจจะไม่ใช่ภาษาที่เพื่อน ๆ บางคนคุ้ยเคย และเข้าใจ ดังนั้น ผมอยากเขียนเป็นร้อยแก้วออกมา ดังนี้ การดำเนินชีวิตของมนุษย์เรา ทุกคน อาจมีการผิดพลาด และเผลอไผล โดยมิได้ตั้งใจ เนื่องจากอารมณ์ สนุก, โกรธ, ท้อถอย และ อีกมากมาย รวมถึงหน้าที่การงาน และศักดิ์ศรี ที่บีบบังคับให้ทำสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่ได้สร้างประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น และตนเองเลย อาจเรียกได้ว่าเป็นความยึดติด กับสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง เมื่อคนเราตายไป เราไม่มีร่างกายที่คนอื่นเห็น และไม่สามารถยื่นมือเข้าไปเปลี่ยนโลกมนุษย์ได้ เมื่อนั้น เราก็จะพบว่าสิ่งที่เราเคยยึดติดอยู่นั้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญ หรือกระทั่ง รู้ว่า มันคือกรรมไม่ดีที่ได้ก่อไว้ เมื่อจะกลับใจ และอยากสร้างบุญ สร้างกุศล ก็สายเกินไปแล้ว เมื่อมีโอกาสได้เกิดใหม่ และไม่มีความทรงจำเก่าติดตามมา คนเหล่านั้น ก็ทำกรรมซ้ำเหมือนชาติก่อนอีก เมื่อเพื่อน ๆ ทุกคนตระหนักเช่นนี้แล้ว จึงอยากให้ช่วยกันสร้างกุศลให้แก่ตน เพื่อนมนุษย์ และสัยว์โลกอื่น ๆ เพราะการมีลมหายใจ และเป็นมนุษย์อยู่นั้น แทบจะเป็นสิ่งมีชีวิต ชนิดเดียวที่สามารถทำบุญ ทำทานได้ ใช้เวลาชีวิตอย่างมีค่า และไม่หลงมัวเมาในกิเลสรอบ ๆ ตัว ขอบคุณทุก ๆ คนมาก ๆ เขียนจริงวันที่ 18/7/51 โพสวันที่ 17/8/51 |