ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

  ''เหงาแสนเหงาดวงจิตให้คิดถึง
จำใจจึงต้องห่างหายมิวายหวง
ถึงอยู่ไกล ใจก็มีแค่หนึ่งดวง
หวงสุดห่วงเธอคนนี้ที่รอคอย''

จะให้ยิ้ม ได้ยังไง ก็ใจเหงา
จะให้หเม้า ได้ยังไง ก็มันหนาว
จะให้ฉัน ทำยังไง นะดวงดาว
ใจของสาว เหงาจัง ต้องนั่งครวญ

บินไปเถาะ...ปักษาพนาไพร
--------------------------
เหงาทำไม ปักษา พนาไพร
เหตุอันใด ไม่บินไป ให้ไกลฟ้า
บินให้สูง สุดไกล ในนภา
แล้วจะรู้ ที่โหยหา แค่หญ้าฟาง

จงบินไป บินไป ไกลสุดหล้า
แม้นภูผา ที่กว้างใหญ่ ไม่อาจขวาง
บินให้ไกล บินไป ให้สุดทาง
จากหญ้าฟาง ที่ไร้ค่า หามากมี

แล้วจะพบ ความสดใส ที่ปลายฟ้า
สราญตา มวลพฤกษา ในไพรศรี
ล้วนสวยสด งดงาม เขียวขจี
เป็นวันที่ เจ้าจะลืม เกลื่อนหญ้าฟาง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน


 

จะให้บิน ไปไกล ได้ไงเล่า
จะไม่เหงา กว่าอยู่ ตรงนี้หรือ
คนมากมาย ไม่มี แม้สักมือ
ที่จะยื้อ มาโอบอุ้ม เจ้าดวงใจ

จะผลักไสใ ห้ไกล ทำไมเล่า
เมื่อพี่เจ้า ไม่มี แม้เศษใจ
คิดเพียงแค่ แต่จะไล่ ให้พ้นไป
จะผลักให้ ไปเหงา ที่ใดฤๅ

วิหคน้อย จ้อยแจ้ว แว่วสำเนียง
ได้ยินเสียง อยู่บนดิน ถิ่นอาศัย
เป็นนกที่ บินไม่ได้ หรือกระไร
เกาะกิ่งไม้ โผไป ไม่กล้าบิน

เพราะเป็นนก วิหคไพร ใจอ่อนล้า
มินำพา แหล่งอาศัย ให้ถวิล
เพราะไม่เคย บินโผไป จากพื้นดิน
เหินจากถิ่น ใยฟางหญ้า น่าภูมิใจ

จึงไม่รู้ ว่าชีวิต นั้นมีค่า
เกินยิ่งกว่า ฟางหญ้า ที่อาศัย
ที่เจ้าหวง ห่วงหา แสนอาลัย
ไหนเทียบได้ มวลพฤกษา พนาวรรณ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

เป็นวิหค นกน้อย ที่ด้อยค่า
เกาะอยู่กลาง วนา ที่เงียบเหงา
อาศัยร่ม ไม้ครึ้ม คอยเป็นเงา
นกยามเศร้า ไร้ผู้ มาปลอบใจ

เพราะพี่ทิ้ง ใจไป ถึงได้ล้า
แล้วยังกล้า ผลักไส ให้ไกลเสีย
จะมีแรง ได้ไง ใจยังเพลีย
แสนละเหี่ย ดวงจิต คิดให้ครวญ

ไม่รู้หรอก อะไรอยู่ ในฟ้ากว้าง
รู้เพียงว่า หนทาง ช่างเงียบเหงา
รู้แค่เพียง ตอนนี้ ไม่มีเรา
กินได้เพียง ความเหงา ก่อนเข้านอน

 emo_47

อยากให้เธอรับรู้ว่าฉันเหงา
และคิดถึงภาพเก่าเก่าที่หอมหวาน
ยืนอยู่บนโลกใบเก่า อย่างร้าวราน
คำนึงถึงวันวานสานไมตรี

เธออยู่ไหน ณ ที่ใด ไม่อาจรู้
เราต่างคนต่างอยู่ตามวิถี
เธอยังเป็น คนเดิม..นะคนดี
ฉันเก็บอยู่ในใจนี้ ..ตลอดมา

ตรงที่เดิม..ที่เก่า ของเราสอง
ทุกครั้งที่หันมองช่างปวดปร่า
เราสองคน มันยากเกิน เดินกลับมา
ร่วมทางฝัน ร่วมฟันฝ่าไปด้วยกัน

ถึงอย่างไร ใจก็ยัง คงรักเธอ
แม้จะแค่ความเพ้อเจ้อเสียแล้วนั่น
อยากวอนดาว ล้านดวง มารวมกัน
ช่วยพรายแสง ..บอกว่าฉัน..คิ ด ถึ ง เ ธ อ

 emo_47

เงียบจัง นะคืนนี้
เหมือนชีวี จะสลาย
เดือนดาว ดูพราวพราย
มาทักทาย กันอื้อึง

หรีดหริ่งร้อง ระงมไพร
ดูสิใจ ยังเงียบเหงา
ไขว่คว้าหา เจอเพียงเงา
เจอแต่เศร้า ที่เยี่ยมมอง

คืนเหงาเหงา ของพรานสาว
ใจร้าวร้าว มาเกี่ยวข้อง
เลยยอมเศร้า นั่งเฝ้ามอง
ดาราราย ประกายตา