ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

คำความรัก นั้นเป็น เช่นไฉน
รักที่ใจ ที่กาย หรือที่อื่น
รักลวงหลอก จริงจัง หรือยั่งยืน
รักทนฝืน ทนเฝ้า หรือเข้าใจ

ทั้งหมดนี้ มีทั้งอยาก ไม่อยากพบ
รักต้องจบ ใครใคร ไม่อยากได้
รักสมหวัง เพรียกหา อยู่ร่ำไป
รักจริงใจ ใครใคร ก็อยากมี

ฉะนี้หนอ หัวข้อ เรื่องความรัก
จึงต้องจัก บอกไป ในที่นี้
กล่าวแต่เรื่อง ความรัก สมฤดี
อย่าให้มี รักเศร้า เข้ามาปน

ไม่อยากให้ หัวใจ ของทุกท่าน
ที่เคยผ่าน เรื่องราว คราวหมองหม่น
กลับมาเจอ ความรัก แสนสับสน
สักคราหน แต่งกลอน สมหวังกัน

หากอยากรู้ความหมายของความรัก
ไม่ยากนักแค่เปิดใจที่หม่นหมอง
จะส่งรักที่มั่นคงดั่งที่ปอง
ให้เธอลองรักดูจะเข้าใจ

หากเธอเจอแต่รักที่ผิดหวัง
ทำใจพังเพราะความรักไม่เอาไหน
แค่หลับตาแล้วลองเปิดหัวใจ
อยู่ไม่ไกลนี่ไงรักจากฉันเอง

จะได้ลอง เปิดใจ ให้ความรัก
ลองรู้จัก รักแท้ ดูสักหน
น้องกระดาน คงไม่ ใช้เลห์กล
ลวงหลอกจน ระกำ ช้ำอีกครา

ถ้าหากแม้น กระดาน ไม่ลวงหลอก
พี่จะบอก กับน้อง ตรงนี้หนา
เปิดใจรัก กระดาน ทุกเวลา
จะนำพา รักเรา ก้าวเคียงกัน

ความรัก เปรียบดั่ง ดอกกุหลาบ
ที่สดใส ซาบซ่าน ด้วยกลิ่นหอม
ให้แมลง บินว่อน มาดมดอม
และก้อยอม ลิ้มรส แห่งดอกไม้

แต่กุหลาบ ก็มี อีกทั้งหนาม
คอยทิ่มตาม ฝ่ามือ ของคนได้
เหมือนความรัก ที่มี สองทางไว้
เพื่อทำให้ คนเรา ไม่หลงมัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

เจ้าความรัก มากนัก คำนิยาม
รักสีคราม นิยาม คือท้องฟ้า
รักสีขาว นิยาม คือผืนผ้า
รักนานา นิยาม ต่างกันไป

แล้วแต่ใคร จะใช้ นิยามนั้น
เพื่อจะปั้น แต่งเติม เสริมเข้าใส่
ให้นิยาม ความรัก จรรโลงใจ
เปรียบเทียบไป ให้ใจ มีพลัง

แต่ถ้าใคร ใช้รัก ปักด้วยเล่ห์
หมดเสน่ห์ ทันใด ใจอย่าหวัง
จะต้องเจ็บ เจียนตาย ในวนวัง
ใจถูกขัง ด้วยเล่ห์ เสน่ห์ลวง

ถ้าให้รัก ต้องรัก บริสุทธิ์
รักให้สุด หัวใจ ไม่ต้องห่วง
แล้วเราจะ ได้ใจ ใครทั้งดวง
เขาไม่หวง เช่นกัน พลันให้มา

ความรักนั้น มีมานาน เมื่อกาลก่อน
ครั้งเมื่อตอน ก่อกำเนิด เกิดโลกหล้า
สรรพสัตว์ ล้วนกำเนิด ก่อเกิดมา
พร้อมนำพา รักมาจาก จักรวาล

มีความเชื่อ เมื่อครั้งนั้น ถึงวันนี้
เพราะเกิดมี เรื่องความรัก จากสวรรค์
เริ่มมาจาก สวนเอเดน เป็นสถาน
เป็นตำนาน อาดัมรัก ปักเอวา

รักมันชํ้า จึงทํา ใจเลิกลา
กลับหนักกว่า มากมาย กายแทบทรุด
ทั้งสับสน หม่นหมอง ครองรักคุด
แล้วที่สุด อะไร ใจต้องการ

หากใครรู้ วิธี มีทางแก้
ช่วยเผื่อแผ่ สักหน่อย อย่าลอยผ่าน
คิดเสียว่า เมตตา หรือสงสาร
เกินทนทาน ต่อไป ในรักนี้

ช่างน่ากลัว เสียจริง เจ้าความรัก
แรกรู้จัก ยังทํา ชํ้าสิ้นดี
เคยทดลอง ห่างหาย ไกลหลบหนี
ล้านวิธี หัวใจ ยังไม่จํา