ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

นี่ๆขอยืมปากกาหน่อยได้ไหม
จะเอามาเขียนชื่อเธอลงในใจฉัน
อ้อ! ยืมไม้บรรทัดด้วยก็ดี สักอัน
จะเอามาขีดเส้นสั้นๆ ใต้คำว่ารักเธอ

อ๋อ! ส่วนยางลบนะเหรอ เออไม่ต้อง
ความรู้สึกใช่เพียงทดลอง หรือแค่เผลอ
เมื่อเขียนลงในใจไปแล้ว ก็ยืนยันนะเออ
ว่าจะไม่มีวันลบ ?รักเธอ? ออกจากใจ

นี่ๆ ฉันเพิ่งเรียนเลขมา
เขาให้สมการว่า x+y เท่ากับเท่าไหร่
ให้แทนค่าด้วยนะ ตัวแปร x กับ y
เป็นตัวเลขยากจะตาย ฉันไม่ทำมัน

แต่ถ้าให้แทนเป็นความรักคงทำได้
คงไม่แทนค่าอะไรนอกจากเธอกับฉัน
x+y ก็แค่ตัวแปรสร้างความผูกพัน
ผลลัพธ์ก็เห็นได้ทุกวัน...ก็คือเรารักกันตลอดไป

ในวันที่ฉันนั้นอยู่เพียงลำพัง
หมดสิ้นพลังที่จะเดินต่อไป
สิ่งหนึ่งที่เป็นความหวังในใจ
นั้นคือเธอรู้ไหมที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่

อยู่เพื่อรักเธอและจะรักอย่างงี้เรื่อยไป
ให้ห่างไกลแค่ไหนฉันนั้นจะตามเคียงคู่
ต่อให้อีกนานแค่ไหนฉันนั้นรักเธอโปรดรับรู้
เพราะเธอนั้นอยู่ในใจฉันทั้งใจ

และตัวฉันไม่มีเธอไม่ได้
เธอคือคนในใจฉันที่มีค่ามากมาย
เธอคนเดียวที่ทำให้วันทุกวันมีความหมาย
สิ่งที่ดีทั้งหลายในชีวิตคือการได้รักเธอ...และเราได้รักกัน

แอบยิ้มให้เธออยู่ห่างๆ
แต่ก็เก้อทุกครั้งเพราะเธอไม่เคยมองเห็น
ไม่เป็นไหร่นะ บอกตัวเองเอาไว้ ใจเย็นๆ
วันนี้เธอไม่เห็น ก็ใช่จะไม่มีวันต่อไป

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น
คตินี้ ไม่รู้จะใช้กับความรักของเธอได้ไหม
แต่ก็รักเธอไปแล้ว คงต้องพยายามต่อไป
สักวันเธอคงเห็นรอยยิ้มสดใส....แล้วยิ้มอย่างจริงใจ ตอบกลับมา

ในมือของฉันมีกระดาษเปล่า
กระดาษสีขาวสะอาดสดใส
ฉันจับดินสอวาดรูปหัวใจลงไป
ตามด้วยชื่อของใครบางคน

เขียนคำว่ารักครั้งแล้วครั้งเล่า
เขียนคำสารภาพเก่าๆไม่รู้กี่หน
กลายเป็นกระดาษหนึ่งใบ
กับความในใจที่ท่วมท้น...แต่ก็เขินเสียจนไม่กล้าส่งให้เธอสักที
(เฮ้อ?..)