ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ทุกความรู้สึกดี ๆ ทั้งหมด
นับวันฉันยิ่งท้อทดหวั่นไหว
ยิ่งเธอหยิบยื่นสิ่งเหล่านี้ให้หัวใจ
ฉันยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่ขอร้องที
อย่ามาทำอะไรเพื่อฉัน
และเราจะต่างคนต่างแยกกันตรงนี้
ยิ่งนับคืนนับวันปล่อยให้ความผูกพันเป็นไปอย่างดี
ฉันก็คงเสียใจไปแบบนี้ทุกวินาทีที่เห็นกัน
ต่อจากวันนี้เป็นต้นไป
สิ่งที่พอทำได้พร้อม ๆ กับความเสียใจของฉัน
คือไม่มองเธอในวันที่เจอเดินผ่านกัน
และขอให้เธออย่าสนใจฉันอีกเลย
ปล่อยให้ความผูกพันตายไปกับใจ
และฉันจะลืมเธอให้ได้บนความชาเฉย
เพราะจะลืมหรือจำมันก็คงเจ็บช้ำเหมือนที่เคย
ก็ตัดใจมันซะวันนี้เลย...จบไป
สำหรับการเดินทางของความผูกพัน
มันคงมีเวลาของมันใช่ไหม
สำหรับการเดินทางของความรู้สึกหัวใจ
มันก้มีเวลาเป็นไปเช่นกัน
การเดินทางของความผูกพันนานเท่าไหร่
การลืมเธอให้ได้ยิ่งนานแสนนานกว่านั้น
แต่การที่ฉันทนรอให้อะไรดีขึ้นบนคืนและวัน
มันไม่ได้นานขนาดนั้นแต่แค่มันไม่มีวันจะเป็นจริง

การรอคอยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่
จะสิ้นสุดวันไหนและจะเป็นอย่างไรในวันข้างหน้า
เฝ้าแต่คอยนับวันนับคืนจนอ่อนล้า
ก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะจบลงเสียที

นับ...นับจนไม่รู้ว่าเท่าไหร่
รอ...รอจนหัวใจจะสลายไปจากโลกใบนี้
รัก...รักทั้งที่รู้ไม่ช่วยให้อะไรดี
จบ...จบสิ้นกันที...นับจากนี้คงต้องตัดใจ