ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อยากบอกว่าอ้ายเหงา
แอบร้องไห้ เพียงเรา ยามฝันถึง
งานแม้หนัก มิอาจพัก ยิ่งหนักคะนึง
คงเหงาตาย แล้วใจถึง จะเว้นวาง

ขอเพียงได้เห็นหน้า  อยากเห็นหน้า
พอเพียงเป็นยา หัวใจ มิให้คว้าง
เพียงรอยยิ้ม กรุ่มกริ่ม ปริ่มใจคว้าง
พอรู้สึก ว่าเหินห่าง มันหายไป

อยากบอกว่าอ้ายเหงา
อยากมีเพียงเรา  จะได้ไหม
ปัญหามากมาย เพียงใจระบาย
เป็นกำลังใจ ให้กันและกัน

อย่าปล่อยให้อ้ายเหงา จะได้ไหม
ขอเพียงใจ ส่งถึงใจให้พอฝัน
ทุกคว้างความรู้สึก อบอุ่นสัมพันธ์
ด้วยเราสองไม่ทิ้งกัน แม้ห่างไกล

บางคราวอ้ายโทรหา อยากมาเห็น
ช่วยหน่อยเถอะ อย่าใจเข็ญ เป็นใจร้าย
เพียงอยากมา เติมต่อ ห่อแรงใจ
ให้มีไฟ  ใจไม่เหงา เพียงเราสอง

ออกมาหา สบตากัน อยากเห็นเจ้า
บรรเทาทุกข์ ทุกเรื่องราว พราวตาจ้อง
คงพอให้ ใจอุ่นใจ สายตามอง
พอมีแรง พอเที่ยวท่อง หนทางไกลฯ
                                หลวงจินตกวี
                                 15  ก.ค. 51[/font]

อยากบอกว่าอ้ายเหงา ยังคงเหงา
กี่วันผ่าน แล้วหนอเรา ยังเหงาคว้าง
อนิจจา มองหน้าไป ในหนทาง
ยังมิเห็น ใครยื่นย่าง บนทางจร

จะมีใหมใครสักคน สนใจบ้าง
จับมือกัน ร่วมยืนย่าง ทางหนาวร้อน
เป็นดั่งหวัง กำลังใจ ในทุกตอน
พอให้ใจ ที่ล้าอ่อน ได้ผ่อนคลายฯ

อยากบอกว่าอ้ายเหงา เคล้าคิดถึง
จึงเอื่อนเอ่ย คำซึ้งๆ หนึ่งใจเหงา
เธอ ผู้นั่งอ่านบทกลอนเรา
เข้าใจไหม ความโหยเหงา เพียงเราลำพังฯ