|
หัวข้อ: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 29 มิถุนายน 2008, 04:03:PM กวีครวญ4
ฟังเพลงเศร้า ในคราว ที่แสนเศร้า กลบเกลื่อนเรื่องราว ที่ร้าวเหลือ แบ่งเบา หนาวเหน็บ ให้จางเจือ เพียงเพื่อ ได้รู้ว่า มีคนเข้าใจ ช่างมันโลกความเป็นจริง ไม่อยากประวิง ฝันใฝ่ อยากรับรู้เรื่องราว เพียงฉันและหัวใจ ที่มันเจ็บเพียงเพื่อใคร บางคน อยากจมปรักกับรักอันเห่ยบ้า ให้รู้สมรู้สา อีกสักหน เจ็บซ้ำแล้ว ซ้ำอีก จะอดทน เพียงหวังว่า ใครสักคน จะค้นเจอ เจ็บเพียงใจ ไม่ตายหรอก เพียงช้ำชอก บ้างพร่ำเพ้อ เอาเถอะ หากมันจะบ้าฝันละเมอ ให้รู้ไป สิว่าเธอ ไม่รักกัน ผู้ชายก็เสียใจได้ รู้ไว้ด้วย ไม่ตายหรอก ไม่ป่วย แค่ขำขัน อาจเหงานิด เศร้าหน่อย ในคืนวัน เอาเถอะ เพียงนั่น คือความจริงใจ คงไม่ใช่ตลอดชีวิต กับความคิด บ้าฝันใฝ่ สักวันหนึ่ง ฉันจะก้าวเดินจากไป เพียงฉันได้ รับรู้ สัจจะธรรมฯ หลวงจินตกวี 29 มิ.ย. 51 หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษบ้านนอก ที่ 29 มิถุนายน 2008, 04:41:PM +1 ซึ้งโดนใจผู้ชายอกหักอย่างเรามาก emo_33 emo_33
ผู้ชายก้อมีหัวใจ มีร้องไห้บ้างในบางเวลา มีเสียใจบ้างในบางครา มีน้ำตาไหลริน...อยู่เช่นกัน หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 29 มิถุนายน 2008, 07:01:PM มีก็เพียงอักษรที่ซื่อสัตย์
เขียนตวัดเรื่องเล่าเคล้าอารมณ์ จะโยกซ้ายย้ายขวาสระผสม ไปตามลมแรงเราเท่าต้องการ ถึงเรื่องเศร้าอักษรซ่อนความแกร่ง หากแสดงถ้อยคําชํ้าปนหวาน ได้ถ่ายทอดอารมณ์ประสพการณ์ ที่เคยผ่านเพี้ยงพลํ้ายํ้าเตือนใจ หรือเป็นบทบัญยัตินักกวี ต้องห้ามมีรักแท้งั้นหรือไร ขอวอนฟ้าสักครั้งจะได้ไหม ช่วยส่งใครรักแท้มาครอบครอง +1ให้ Jintakawee นะคะ หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 29 มิถุนายน 2008, 07:48:PM กวีครวญ ชวนใจ ให้เหงาลึก
มานิ่งนึก นั่งคิด ฉันผิดไหม ก่อนเคยเชื่อ ว่าเธอ ไม่เป็นไร แล้วก้าวเดิน จากไกล ในวันวาน หวังให้เป็น อย่างที่ เธอเขียนบอก ความช้ำชอก เชือดใจ ไฟเผาผลาญ ให้สลาย ลางเลือน เลื่อนตามกาล ใจที่เคย ร้าวราน ให้กลับคืน ****************************** หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 29 มิถุนายน 2008, 08:00:PM เสียงร่ำไห้ดั่งเป็นเพลง
ดังบรรเลงผสมกับเสียงฝน หยาดน้ำตาบริสุทธิ์ไร้สิ่งปน ก็ร่วงหล่นนองพื้นสลดใจ เพราะเป็นเสียงครวญของกวี ในยามที่อารมณ์อ่อนไหว เป็นเสียงยามกวีเศร้าโศกใจ จึงไพเราะดุจเพลงเศร้าเร้าอารมณ์ หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 29 มิถุนายน 2008, 08:09:PM กวีครวญชวนใจให้เหงาเศร้า
ดั่งเป็นเงาของกวียามโศกศัลย์ ยามกวีคิดคำนึงเพ้อรำพัน กวีกลั่นความรู้สึกไว้กับกลอน หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 31 กรกฎาคม 2008, 10:24:PM กวีครวญ จากส่วนลึก ของจิตใจ
ระร่ำร้อง ระโหยไห้ ในรู้สึก ผ่านกลอนรัก ในห้วง แห่งตรองนึก กระอักอ่วม ท้วมรู้สึก รำลึกรัก(ที่จากไป) [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 18 สิงหาคม 2008, 06:35:AM หยิบกลอนเก่ามาเล่ายามเศร้าสร้อย
เห็นไหม? นี่ร่องรอย ความช้ำบ้า แผลเป็นของหัวใจ ในวันผ่านมา ฉันหรือนี่ ช่างอ่อนค่า อะไรเช่นนี้ฯ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: กวีครวญ4 เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 26 สิงหาคม 2008, 08:46:PM บทเพลงรักกำลังร่าย ระบายรัก
วันนี้แล้ว ฉันอกหัก ได้พักผ่อน สวมหัวใจ ให้มีรัก พอพักนอน หวังเธอช่วย เป็นดั่งหมอน ผ่อนปรนเดียวดาย กลิ่นอายร้อน กำลังผ่าว ระเร้าร้อน หัวใจข้า ที่หลบซ้อน ผงาดหงาย เพียงสายลม จากพัดลม ชะโลมกาย กับกลิ่นอาย แห่งความรัก ฟูฟักก่อตัว ก้มหน้าต่ำ กับรอยดำ ในอดีต บัดนี้กรีด สายตาไกล นัยน์ตาสลัว ดูวาววับ ขวับไว ไร้มืดมัว บัดนี้แล้ว ฉันส่ายหัว งดรับความเศร้า หรือนี่คือ บทใหม่ของความรัก ฉันจักลาความอกหัก ใช่หรือเปล่า หรือเป็นบทตอกย้ำ กระหน่ำเย้า บอกว่ารักครั้งเก่า ลืมแล้วหรือ? ณ ขณะที่ฉันเอื่อนเอ่ยมวลอักขระเหล่านี้ ฉันยังคงไม่เข้าใจเสียที นี่คือรักแท้แล้วฤา... [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] |