ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ชีวิตหนึ่งของคนเรา
มีทั้งเศร้าสุขและทุกข์ทน
จะแปลกอะไรกับการจากลาของคนหนึ่งคน
จะหมองหม่นทำไมเพียงแค่การจากลา

ในเมื่อฉันนั้นไม่ใช่คนที่เธอคาดฝัน
มันต้องมีซักวันที่เธอต้องเดินจากไปค้นหา
ไปตามเส้นทางที่หัวใจเธอปราถนา
มันเรื่องธรรมดาสำหรับการที่ต้องจากลา

ตั้งแต่เกิดจนเติบโตขึ้นมา
ต้องเรียนรู้ปัญหาและเรื่องราวมากมาย
มีรอยยิ้มและมีน้ำตาอยู่ข้างกาย
มีคนที่ห่างหายและคนที่เดินจากไป

ไม่ผิดอะไรที่คนหนึ่งคนจะร่ำลา
เป็นการนำพาของช่วงเวลาที่โหดร้าย
เป็นแค่เสี้ยวหนึ่งที่อาจจะต้องห่างหาย
แค่คนข้างกายไม่ได้หวนคืน

และทุกอย่างมันก็จะผ่านไป
หยุดเสียใจคร่ำครวญและขมขื่น
หยุดเศร้าใจคิดถึงและรื้อฟื้น
จงลุกขึ้นตื่นเพราะมันแค่การร้างลาไกล

คำว่ารักนั้นไม่แน่นอน
เมื่อใจคนหยอกย้อนแปรเปลี่ยนไป
เธอแค่เผลอแล้วเดินเข้ามาใกล้
เมื่อเธอได้รู้ใจว่าฉันไม่ใช่จุดหมาย

จะผิดอะไรที่เธอจะเอ่ยคำร่ำลา
มันเป็นช่วงเวลาที่ต้องผ่าน
ต่อให้วันนี้มันเจ็บก็คงไม่นาน
เรื่องร้าวรานมันจะเปลี่ยนเป็นเรื่องเมื่อวาน

จงจำทุกเรื่องราวนี้ไว้ในจิตใจ
แม้ยังอาลัยและทรมาน
แต่มันจะจากไปและไม่ได้พบพาน
จงจำไว้ให้นานว่านี้คือการจากลา