|
หัวข้อ: จิบโค๊กแกล้มเหงา เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 24 มิถุนายน 2008, 05:20:PM จิบโค๊กแกล้มเหงา
หวิว หวิวสายลมพลิ้ว โชยมา นั่งจิบโค๊ก โคลา แกล้มเหงา หรีดหริ่งเรไรร่ำ ร้องกู่ ป่านา ดั่งมโหรีก้อง กรีดร้อง บรรเลงไพร ใจหนอใจคงไหว ตามลม ลมแห่งคลื่นสังคม ซัดให้ หวั่น หวั่นใจสั่นคล้อย มิอยู่ นิ่งนา รุม รุม คอยลุ่มเร้า ใจเปล่า ไหวตาม สบายมิรู้อยู่ อยู่สบาย ใจที่ปรารถนาไฟ อาจห้าม พอเพียง,มิพอใจ ไม่จบ สิ้นนา ถลา,ถลำทุกข์ ทั่วหล้า ปรารถนา เกินตน นั่งจับแก้วจิบโคก โคลา พลางพึมพร่ำพรรณนา ตรึกค้น สอดส่ายสายตรองคิด วิจิตร,จินตนา สลักร้อยถ้อยภาษา อิ่มอุรา เพียงเรา 11 เมษายน 51 หัวข้อ: Re: จิบโค๊กแกล้มเหงา เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 05 กรกฎาคม 2008, 10:24:PM จิบเหงา คราวเหงา เรายังเหงา
ใครหรือใครรู้เรื่องราวของเราได้ เพียงสักคน คนกับคนไม่สนใจ ประสาอะไรกับใคร ที่ไม่ใช่คน |