|
หัวข้อ: ความรักกับมิตรภาพ เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 24 มิถุนายน 2008, 05:17:PM ความรักกับมิตรภาพ
ณ ห้วงรัตติกาล เพลาผ่านกาลรัตตี แลผ่านม่านมืดนี้ ภายในมีแต่เพียงเธอ อาจเพ้อเผลอเลอฝัน แต่ในนั้นมีเสมอ หลงบ้าปร่าละเมอ แต่มีเธอไม่เลือนราง ใช่ว่ารัก,อยากครอบครอง ใช่จับจองจ้องไม่ห่าง ใช่อยากฝืนในหนทาง เพียงอ้างว้าง บางเวลา บางฝันเคยเผลอฝัน บางคืนวันเคยเพ้อหา บางครั้งบางคราวครา บางสิ่งมา สะกิดใจ ใช่ว่าจะดื้อดึง ใช่หวงหึง คิดถึงไหน แค่ห่วงจากห้วงใจ สัญญาไง ยังไม่ลืม ก็เพราะห้วงเวลา ที่ผ่านมายังแอบปลื้ม เปล่าครอบครองเพียงอยากยืม เก็บมาปลื้มบางเวลา เข้าใจรักเราจบ ต้องหยุดคบทำไมหว่า? แม้รักต้องหักลา ต้องสูญค่าหรืออย่างไร? คุณค่าของความรัก ใช่อกหักจักหมกไหม้ คุณค่าราคาใจ ถึงอย่างไร คงไม่จาง มิตรภาพคำว่า ?เพื่อน? คอยย่ำเตือนมิเลือนห่าง แม้ไกลในหนทาง แม้จะร้าง ในสัมพันธ์ เก็บ ?เพื่อน? คำนี้ไว้ จะใกล้,ไกลหรือในฝัน มิตรภาพ ความผูกพัน ของคืนวัน จะมั่นคงฯ บางห้วงแห่งความคิด ยังมีเธอเสมอในนั้น กี่อาทิตย์ กี่พระจันทร์ ที่ฉันจะยังคิดถึงเธอ แด่เธอ...ผู้หญิงผู้มีความหมายต่อหัวใจรองจากแม่ ณ ห้วงเวลานี้ หลวงจินตกวี 16 เมษายน 51 ณ กุฏิธรรมปาโมกข์ วัดมกุฏฯ |