|
หัวข้อ: บทกลอนสอนน้อง เริ่มหัวข้อโดย: Jintakawee ที่ 24 มิถุนายน 2008, 04:49:PM บทกลอนสอนน้อง [/b] [/u] 16 มิ.ย. 50 เลิกเศร้าใจไปเสียที น้องที่รัก อย่าจมปรักอยู่กับรักอันไร้ค่า เขามองเห็นความรักเราไร้ราคา ปล่อยเขาไป เสียเถิดหนา อย่าคิดเลย จะแคร์ไป ทำไม ให้ใจเศร้า ในเมื่อเขายังไม่แคร์ รักเห่ยๆ ทิ้งไปเถอะมันไม่ดี ทิ้งมันเลย คนเห่ยๆ รักแท้ ดูแลไม่เป็น ชีวิตเราอีกยาวไกล ในโลกกว้าง ใช่จะวาง ไว้แต่เขา อย่างที่เห็น แค่ความรัก เด็กๆ รักไม่เป็น วันข้างหน้าน้องจะเห็น รักจริงจริง ให้โอกาสกับชีวิตได้เรียนรู้ โลกข้างหน้ายังมีอยู่อีกหลายสิ่ง ที่รอเราไปเรียนรู้ สัมผัสจริง อย่าหยุดนิ่ง จมนิ่ง อยู่กับมัน มันไม่เคยหาข้าวน้ำตามเลี้ยงหรอก มันแค่บอกว่ารักเราก็เท่านั้น พ่อแม่เราบอกว่ารักมากกว่ามัน แล้วจะบ้า ทำไมนั่น มันได้ใจ เขาไม่รัก ก็ไม่ตาย หรอกน้องพี่ ตราบที่ชีพ เรายังมี เริ่มต้นใหม่ ยังมีคน ในโลกนี้ อีกมากมาย ยังไม่สาย หรอกคนดี มีเวลา อยู่กับเพื่อนพี่น้อง ฉลองโสด ไม่มีกฎ มีเกณฑ์ ให้รักษา อยู่กับพ่อกับแม่ เถิดแก้วตา พี่เชื่อว่า นั่นคือรัก ที่แท้จริง. หลวงจินตกวี หัวข้อ: Re: บทกลอนสอนน้อง เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 24 มิถุนายน 2008, 05:04:PM ขอบพระคุณพี่ที่ให้คำชี้แนะ
ให้แยกแยะชั่วดีด้วยเหตุผล สอนให้น้องยืนหยัดและอดทน เลิกลดตนไปรักคนที่ไม่รักกัน จะปล่อยคนนั้นไปไม่ต้องรัก ไม่จมปลักกับเขาให้ถูกหยัน จะไม่ไปข้องเกี่ยวให้โศกันต์ จะรักมั่นแต่พ่อแม่พี่น้องเอย หัวข้อ: Re: บทกลอนสอนน้อง เริ่มหัวข้อโดย: คนรักษ์ถิ่น ที่ 25 มิถุนายน 2008, 01:53:PM แต่รัก..ยังเป็น..สิ่งสวยสด
ยังงามงด..ตรึงใจ...ไม่สลาย ถึงทอดทิ้ง..รักลวง..ไม่กล้ำกลาย แต่สิ่งดี..จงเก็บไว้..ให้ตราตรึง emo_17 emo_12 |