ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

     อนิจาอนาถจิตชีวิตข้า
     ไร้แขนขาฤาคู่คิดแต่ไรมา
     ขาดศรัธาข้าสุดทนคนเดียวดาย
 
     ใจขัดข้องจ้องขัดเคืองเรื่องอดสู
ขาดที่ผู้คู่ที่พึ่งจึงห่างหาย
ใช่ทอดทิ้งชิงถดถอยคอยหนีตาย
สุดเหนื่อยกายแสนหน่ายกลุ้มที่รุมตัว
 
     เมื่อข้าผิดไม่คิดผลัดรู้ผิดชอบ
ไม่รอบคอบมีราคีที่ทำชั่ว
เมื่อข้าชอบมีใครชมที่ทำตัว
เมื่อข้ากลัวมีใครกล้ามายืนเคียง
 
 

จะเหน็ด จะเหนื่อย ยังไง ก็พร้อม จะฟาด จะฟัน จะฝ่า
จะสูง สุดฟ้า ตะบี้ ตะบัน ตะกาย ขึ้นไป ให้ถึง
แต่หาก วันนี้ มิมี ผู้ใด เข้าใจ ในความ คำนึง
ตลุย ตะบึง ขึ้นไป ให้ถึง ทำบ้า ทำห่า อะไร