ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ความจริงเกี่ยวกับรถโดยสารในเมืองไทย

1 รถเมล์= ก.รถประจำทาง พาหนะสำหรับผู้ที่รักการผจญภัย
                ข.พาหนะที่มักจะไม่มาเมื่อคุณรอ และวิ่งให้ว่อนเมื่อคุณไม่ต้องการ
2  พขร= พนักงานแข่งรถ
3  พกส= พนักงานเก็บเงินผู้ที่ใหญ่สุด มีอำนาจสั่งการให้ผู้โดยสารไปไหนก็ได้ และเป็นคนเดียวที่คุยกับ พขร. รู้เรื่อง
4  ผู้โดยสาร= บุคคลผู้เจียมเนี้อเจียมตัว บางครั้งถูกเปรียบให้เป็นปลา (กระป๋อง)
5  นายตรวจ= คนเดียวที่ พกส. กลัว
6  ค่าโดยสาร= จำนวนเงินที่ต้องจ่าย กรุณาจ่ายเป็นเศษสตางค์ไม่รับเหรียญสลึงและแบงค์ใหญ่ก่ว่า 100 บาท
                     ฝ่าฝืนอาจถูกสรรเสริญจาก พกส. และอาจลามปามไปถึงบุพการีที่นอนอยู่ที่บ้านได้
7  ป้าย= ไป้(สันนิญฐานว่า เลยไปเลย สังเกตจาก พกส. จะพูดคำนี้ทุกครั้งมื่อถึงป้าย)
8  ที่นั้งสำหรับ ภิกษุ สามเณร= ที่นั้งสำหรับป้าหรือคนตาบอดสีโดยเฉพาะสีเหลือง
9  ที่นั้งสำหรับคนพิการ= ดูข้อ8(คล้ายๆกัน)
10  เด็ก สตรี และคนชรา= ประชาชนส่วนใหญ่ที่ประชาชนส่วนน้อยต้องเอื้อเฟื้อจึงมักจะ(ดูข้อ11)
11  แกล้งหลับ= วิธีหลียกเลี่ยงจากข้อ10
12  คนดีมีน้ำใจ= คนประหลาดในสายตาข้อ11
13  กริ่ง= กดสองที ฟรีสองป้าย
14  รถไฟฟ้า= เครื่องช่วยหายใจคนกรุง สามารถไปได้ทุกที่ยกเว้นบ้านคุณ
15 เ รือด่วน= ครื่องช่วยหายใจอีกอย่างหนึ่งเหมาะสำหรับคนว่ายน้ำเป็น และน้ำหนักตัวน้อย
16  แท็กซี่= พาหนะที่พาคุณอ้อมไปจากเส้นทางจริง
                    จาก นสพ. คม ชัด ลึก

           คนลดราคา
คนเราโตแล้วไม่คบเพื่อนก็ไม่ได้  แต่เพื่อนดีมีน้อยเพื่อนพลอยเพื่อนชั่วนั้นมีมากและมีจำนวนไม่จำกัด
โลกนี้ไม่มีคนเลวเต็มร้อยถ้านำมาลด แลก แจก แถม จะเอาไปทำปุ๋ย ทำพันธ์ได้ทั้งนั้นไม่มีอะไรจริง
ไม่ใช่หยิ่ง ที่จริงนะอาย