ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

      เปรียบไปแล้วความรักเหมือนดั่งต้นไม้                     ถ้าไม่ได้รดน้ำก็เหี่ยวเฉา
เหมือนรักใครแล้วเขาไม่รักเรา                                      นานวันเข้ามันก็ต้องเหี่ยวเฉาตาย
      เหมือนที่ฉันรักเธอสุดหัวใจ                                    แต่ทำไงเมื่อไม่ได้ดังใจหมาย
เดี๋ยวสักวันมันก็ต้องแห้งเหี่ยวตาย                                  รักมากมายแต่ไม่เคยได้กลับคืน
      ถ้าสักวันเจอคนที่รักเราจริง                                     ให้ทุกสิ่งจริงใจไม่ฝ่าฝืน
หมั่นรดน้ำพรวนดินรักทุกวันคืน                                  เพิ่มความรักยั่งยืนใส่ปุ๋ยเยื่อใย
      จากต้นกล้าต้นเล็กเล็กที่อ่อนแอ                               หมั่นดูแลเดี๋ยวก็เป็นต้นไม้ใหญ่
อีกไม่นานเดี๋ยวก็แตกกิ่งก้านใบ                                     ที่คอยให้ร่มเงาใจเราสองคน
      ทั้งที่ฉันมอบให้เธอด้วยรักแท้                                  แต่เธอไม่เคยเหลียวแลมันสักหน
กล้าต้นน้อยต้องแห้งเหี่ยวเพราะใจคน                            ใบร่วงหล่นหล่นไปพร้อมใจเรา                           

เปรียบรักของฉันเฉกเช่นไม้ใหญ่ยืนต้น
ไว้คอยหลบฝนไม่ให้ต้องเปียกปอนได้
ไว้คอยกำบังแดดที่อาจแผดเผาให้ร้อนกาย
ไว้คอยฟอกอากาศให้เธอได้หายใจทุก-ทุกวัน

รักฉัน...ไม่ต้องคอยมาดูแลรักษา
ฉันจะงอกงามไปตามกาลเวลาที่เปลี่ยนผัน
ยิ่งนานเท่าไหร่ฉันก็สูงใหญ่ขึ้นเท่านั้น
แค่มีเธอเข้ามาอยู่ใต้ร่มเงากัน...แค่เท่านั้นที่ฉันต้องการจากเธอ