ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                 เด็กติดยาเด็กหนีออกจากบ้าน ขาดความอบอุ่น ไม่ยอมเรียน ไม่มีพ่อแม่ นิยามของเด็กมีปัญหา
เด็กมีปัญหาถูกตัดสินว่าเป็นภัยต่อสังคม ชีวิตของเด็กมีปัญหามักถูกเหมารวมว่าไม่มีอนาคต
เรามักจะวิตกทุกข์ร้อนกับเด็กมีปัญหามากกว่าผู้ใหญ่มีปัญหา ขณะที่ผู้ใหญ่บางคนมีปัญหาโดยไม่รู้ตัวเสียด้วยสิ ขับรถฝ่าไฟแดง ขายยาบ้า หย่ากัน ข่มขื่น โกงกิน อื่นๆอีกมากมาย
         
                    .....มีวิธีการมากมายที่จะจัดการกับเด็กมีปัญหา ในขณะที่ผู้ใหญ่มีปัญหาหลายๆคนอยู่เกลื่อนสังคม
    น่ากลัวและอันตรายกว่า เพราะปัญหาแต่ละอย่างที่ผู้ใหญ่ทำไม่ธรรมดา ที่สำคํย เด็กมีปัญหาก็ต้องอยู่ในกำมือผู้ใหญ่มีปัญหาเสียด้วยสิ ก่อนจะแก้ปัญหาให้เด็ก แก้ปัญหาให้ผู้ใหญ่ก่อนท่าจะดี
เป็นเด็กห้ามดืมเหล้า! ห้ามสูบบุหรี่ ห้ามดูหนังโป๊ ห้ามเล่นการพนัน ห้ามพูดหยามคาย ห้ามนอนดึก ห้ามตื่นสาย ห้ามขี้เกรียจ ห้ามเถียง ห้าม.......   ห้ามทำในสิ่งที่ผู้ใหญ่ทำ เด็กคงไม่เชื่อ ถ้าพวกคุณบอกว่าสูบบุหรี่มันไม่ดีต่อสุขภาพ แล้วพวกคุณกลับสูบซะเอง เด็กคงไม่เชื่อ ถ้าพวกคุณบอกว่าดื่มเหล้ามันไม่ดี ขณะที่พวกคุณยังรื่นเริงกับแอลกอฮอล์ พวกคุณสั่ง จัดการ บังคับ ให้เด็ก"อย่าทำ"ในสิ่งที่พวกคุณ"ทำอยู่"
           
                 ฉันพยายามจะเข้าใจ ว่าเพราะอะไร บุหรี่ถึงหาซื้อง่ายกว่ายาแก้ไอ เครื่องดื่มมึนเมามีเกลื่อนหามาดริ๊งค์ง่ายกว่านม ไพ่ก็หามาประกอบกิจการได้ง่ายกว่าแสตมป์ ไอ้ของไม่ดีที่ผู้ใหญ่พูดกรอกหูมันหาซื้อง่ายจังเลยเนาะ หรือคิดว่าไง ?
           
                 ฉันไม่อยากพูดถึง "ต้นเหตุกับปลายเหตุ" เพราะมีคนพูดก่อนฉันตั้งเยอะ แต่ยังไม่เห็นอะไรดีขึ้น รำคาญนิดหน่อย เวลาที่ผู้ใหญ่หลายท่านมาค่อยสอนสั่งห้ามปราม ไม่ให้ยุ่งกับสิ่งนั้น สิ่งนี้
       

             การมาค่อยควบคุมเด็กอย่างเรา มันคงง่ายกว่าผลิตสิ่งเหล่านั้นมาขาย(ผู้ใหญ่นี้โครตอันตราย เด็กจะทำอะไรได้เล่า..นอกจาก รักตัวเองให้มากขึ้น)


                                         จากหนังสือ หนักกะลาหัวเด็ก สำนักพิมพ์ ใยไหม โดย Venus

บวก1สำหรับบทความดีๆ

เป็นหนังสือที่ชอบมากกกกกกกกกก
มุมมองของเด็กคนหนึ่งที่ผู้ใหญ่บางคนอาจรับไม่ได้เพราะเค้าพูดตรงไป
แต่อ่านแล้วโดน
อิอิ

อ่านะ มันก็เป็นเรื่องจริงที่ไม่อยากจะยอมรับ
แล้วก็ไม่อยากจะไปคิดถึงมันด้วยอ่ะ
เพราะเราก็ไม่มีอำนาจอะไรไปเปลี่ยนแปลงอยู่ดี
คิดไปก็ช้ำใจเปล่าๆ แล้วก็ 'หนักกะลาหัว' ซะด้วยสิ