ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วันอาทิตย์เกิดนิมิตแก่ผู้ใด
คนทั่วไปเป็นผู้ได้ใช่คนฝัน
หากมีจิตเกิดนิมิตในวันจันทร์
ทุกข์ลาภนั้นจะได้ตรงวงศ์วาน
วันอังคารได้เกิดฝันนั้นว่าแน่
ได้แก่พ่อแม่เราเองเก็งไม่ผิด
วันพุธได้แก่บุตรภรรยาชิด
สมดังจิตที่ฝันนั้นแน่นอน
วันพฤหัสอัศจรรย์เข้าฝันสู่
ต้องได้แน่แก่ครูผู้สังสอน
ฝันวันศุกร์ทุกข์ลาภจะคราจร
นั้นจะย่อมได้แก่สัตว์และทาสในเรือน
ฝันวันเสาร์ไม่ต้องเดาก็รู้ผล
ได้แก่ตนผู้ฝันนั้นเสมอเหมื่อน
ในเจ็ดวันฝันมาอย่าแชเชือน
เร่งรู้เตือนจดจำเป็นตำรา

ฝันว่าฉันได้เธอ
ดูฉันชิช่างเพ้ออยู่ได้
รู้ทังรู้ว่าเขาไม่มีใจ
ยังจะฝันอยู่ได้ไม่เจียมตัว

   ฝันพิสดาร

จะขอกล่าวเล่าความฉันเมื่อคืน
ไม่ดึกดื่นตอนตีห้าเจ้าข้าเอย
ฝันเมื่อคืนไม่ป็นดั่งเช่นเคย
อยากเฉลยจึงได้มาเจรจา

ฝันว่า...เห็นเทพไท้สิ่งสู่อยู่พฤกษา
สงสารนางจันกัลยา
มานั้งซักผ้าลำบากกาย
ก็เพราะเจ้านั้นถูกเบี้ยวแชร์
แสนสงสารแม่คุณผู้เวรหลาย
จำเราจะต้องแปลงกาย
เป็นทาสรับใช้แม่คุณ

   เมื่อนั้น
พระรามทราบความก็เฉี่ยวฉุน
เหว่ยๆไอ้ลักษณ์มันเนรคุณ
ไม่รู้ปาบบุญกูเลี้ยงมา
กูเลี้ยงมรึงมาจนเติบใหญ่
ประพฤตินิสัยเยี่ยงหมาๆ
ริอาจเป็นชู้กับสีดา
กูจะฆ่ามรึงให้ม้วยมรณ์
ขุนแผนได้ยินก็ร้องห้าม
อย่าสร้างความเลยหนาอย่าว่าสอน
ฟี่กับน้องร่วมท้องเดียวอุทร
จะลงกรกันนั้นไม่สมควร

   เมื่อนั้น
ทศกรรณ์แสนให้อาลัยหวน
คิดถึงแม่นางเนื้อนวล
แก้วหน้าม้ามาด่วนจากไป
ใจครุ่นคิดด้วยความสำนึกบาป
ทูลพระอิศวรทรงทราบอย่าสงสัย
ว่าไอ้ทรพีมันจัญไร
ฆ่าได้แม้แต่บิดาตน
นางมณฑาทราบความก็ใจหาย
จะผูกคอตายก็ไม่ได้ผล
จำต้องออกอุบายกล
ให้ท้าวสามลพาไปเทียวเช็นทรัล

   ตอนนั้น
เป็นฤดูคิมหันต์
รจนาธิดาราวัลย์
เป็นไข้สั่นเพราะยุงกัดนอนอยู่ดง
เหลียวหน้าแลหาสามี
ก็ไม่เห็นไม่มีดั่งประสงค์
โอ้ขุนช้างผัวน้องตอนนี้คง
นั้งร่วมวงดื่มเหล้ากับเจ้าเงาะ
เหลียวหลังแลเห็นพันธุรัต
มือถูกมัดไขว้หลังเป็นมั่นเหมาะ
สุดสาครเดินเที่ยวลัดเลาะ
จินดาสมุทรนั้นเหาะเหินมา
แล้วชี้หน้าด่าว่านางเงือก
เอ็งมาเสือกอะไรหนักหนา
นี่เป็นเรื่องของกูกับพิมพา
ที่มันมาแย่งพระอภัยจากอกกู
                               จบ
ขำๆคิดอะไรมาก