ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ทุกครั้งเวลาที่ฟ้าดับ
ตะวันลับขอบฝ้าพาฉงน
ใจดวงน้อยดวงนี้ยังเฝ้าทน
คิดถึงคนอยู่ไกลที่ได้เจอ

เขาจะคิดถึงเราบ้างไหม
ทุกครั้งแสนหวั่นไหวพร้ำพร้อ
ใจสั่นไหวดื้อดึงคิดถึงเธอ
จนล้นเออ...เก็บไม่ไหวใจร้าวราน

คิกถึงจัง
แล้วก็ต้องมานั่งหมดสุขทุกสถาน
ความคิดถึงมากมายกลายเป็นทรมาน
เพราะทุกกาล...เราคิดถึง...ซึ่งข้างเดียว

เธอเคยรับรู้บ้างหรือเปล่า..
ว่ามีคนหัวใจเหงา-เหงา..แอบมองเธออยู่ทางนี้
ช่วยหันมามองหน่อยได้ไหม..คนดี
ก่อนที่หัวใจดวงนี้..จะพัง

ความรักที่อัดแน่น..อยู่ในใจ
ฉันอยากให้เธอ..รู้สึกถึงมันได้..สักครั้ง
แค่นั้น..ที่ฉันหวัง
แค่เธอรับฟัง..ความรู้สึกของฉันสักครั้ง..ก็พอ

เธอไม่จำเป็นต้อง..รับความรู้สึกของฉันไว้
เรื่องนั้นมันอาจทำให้เธอวุ่นวายใจ..ฉันไม่ขอ
ฉันเพียงแต่..ต้องการจะรอ
เท่าที่ฉันจะพอใจ..เท่านั้นเอง

เก็บรักไว้..มานาน..ไม่กล้าบอก
กลัวช้ำชอก..อกหัก..รักสลาย
หากเธอไม่..รับรัก..คงวางวาย
คงต้องตาย..เพราะรัก..หนักอุรา

แต่ตอนนี้..เก็บต่อไป..คงไม่ไหว
เธอโปรดช่วย..รับไว้..หน่อยเถอะหนา
เพราะความรัก..ตอนนี้..หนักอุรา
มันเกินกว่า..หัวใจ..จะแบกมัน

อยากให้เธอรับรู้ถึงหัวใจ..ชายคนนี้
ความรู้สึกดี-ดีที่ฉันอยากมอบให้
ชอบมานาน..อยากให้เธอเป็นคนของหัวใจ
รับรักฉันได้ไหม..แล้วฉันจะรักเธอไป.ชั่วนิรันดร์
สัญญาว่าจะไม่เปลี่ยนใจ...
ไม่ว่าจะเกิดอะไร..ก็จะรักแต่เธอเท่านั้น
หากเธอมีใครหรือใจยังว่างก็บอกตรงๆแล้วกัน
ฉันอยากฟังจากปากเธอเท่านั้น..แต่อยากให้มันตรงกับหัวใจ(ลุ้นให้คำตอบตรงกับใจ)