ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อไหร่นะ...ถึงจะเช้า
กว่าพระจันทร์ ดวงเก่า จะลาแสง
คนรอคอย คงลดน้อย ซึ่งเรี่ยวแรง
ที่จะคอยใคร บางคนแข่ง กับแสงจันทร์

นะ...เมื่อไหร่ ... ถึงจะเช้า
จะได้ลบ ความปวดร้าว ในใจฉัน
นะ...เมื่อไหร่..จะมีใคร เข้าใจกัน
ช่วยมาลบ ความเงียบงัน ในหัวใจ

เฮ้อ....เมื่อไหร่นะ  ถึงจะเช้า
แสงอาทิตย์ ลดความเหน็บหนาว ได้ใช่ไหม
หวังไว้นะ ว่าพระจันทร์ คงเห็นใจ
ให้พระอาทิตย์ ได้มาส่องใจ ฉันสักที..

นะ....เมื่อไหร่  .... ถึงจะเช้า
อยากวิ่งหนี ความว่างเปล่า ของคืนนี้
สัมผัสได้ แค่ความเงียบเหงา ทบทวี
ไม่อยากอ้างว้าง แบบนี้  เลยจริงจริง

 emo_79 emo_79 emo_79

อีกเมื่อไรกันนะจะถึงเช้า
จะได้ลดความเงียบเหงาในใจฉัน
อยากได้แสงอบอุ่นจากอาทิตย์..แทนแสงจันทร์
เข้าสาดส่องหัวใจกัน...ให้ฉันนั้นคลายเหงาใจ

คืนนี้ ความคิดถึง มันรุ่มร้อน
จะหลับนอน ข่มตาลงก็ไม่ได้
ความคิดถึงปนความเหงารบกวนใจ
อยากให้ถึงเช้าวันใหม่..อยากจะไปเห็นหน้าเธอ   emo_28

ความคิดถึง มากมาย ในหัวใจ
นอนพลิกมา พลิกไป หลับไม่ได้
กอดหมอนข้าง แต่ละที หัวใจยังวุ่นวาย
กระสับกระส่าย  เฮ้อ...เมื่อไหร่นะ จะเช้าสักที

มองนาฬิกา ที่ฝาผนัง
เข็มยาวเข็มสั้น ก็ยังอยู่ที่เก่า เลยนะนี่
โอ้ย! อยากจะบ้าตาย เมื่อไหร่จะเช้าสักที
โปรดเถอนะ ดวงตะวัน ช่วยโผล่มาสักที....
มาช่วยทำให้ความเงียบเหงาที่มี....เหือดหายไป

 emo_81 emo_81 emo_81 emo_81 emo_81

ไม่ใช่ดวงอาทิตย์...

ที่จะทำให้ชีวิตคลายความเหงา

แต่เป็นความรักของสองเรา

ที่จะทดแทนความว่างเปล่าในหัวใจ

คงไม่ต้องรอให้ถึงเช้า

เพราะพระจันทร์ ไม่ได้ทำให้ใครปวดร้าวที่ตรงไหน

แค่เธอคิดถึงฉัน เชื่อเถอะว่าความทรมานในหัวใจ

จะหายไป..และไม่กลับมากวนใจเธออีกเลย

ซาตานน้อยค่ะ .... ไม่รู้ว่าแต่งเพราะป่าวน่ะ  แต่ตั้งใจแต่งค่ะ emo_12 emo_12 emo_12

หายไปนานนะ มิสเตอร์ซาตาน  emo_43

ช่วงนั้นยุ่งๆค่ะ แต่ตอนนี้ก้อกลับมาแล้วไงค่ะ

ค่ำคือนี้ที่ใจเราเงียบเหงา
ปนความเศร้าเร้าใจให้คิดถึง
คิดถึงใครคนนั้นคนคนหนึ่ง
คนที่พูดกับฉันซึ้งๆก่อนจากลา
เมื่อไหร่นะเมื่อไหร่เวลาเช้า
อยู่กับเงาความเหงาและฟ้ากฟ้า
ไม่มีใครคนใดช่วยซับน้ำตา
เหนื่อยอ่อนล้าทั้งคืนเพราะคิดถึงเทอ

เขาเป็นมิสตะหาก ไม่ช่ายมิสเตอร์อะนะ emo_25

ขอบคุณค่ะ กล่องความทรงจำ ที่ช่วยแก้ให้ ลุงอ่ะแก่แล้วบอกเท่าไหร่ก้อไม่จำสีกที

จ๋าจ๊ะ  ด้วยความยินดี