ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วันนี้ที่นี่ฉันเหงา
นึกถึงเรื่องราวเคยผ่าน
กี่ครั้งกี่หนจนนาน
เนิ่นในวันวานจดจำ
กี่วันที่มันแปรเปลี่ยน
กี่เรื่องหมุนเวียนตอกย้ำ
กี่สิบกี่ร้อยกระทำ
เพื่อให้ลืมคำอำลา
ก็ยังจดไว้ใจหวัง
ว่าเธอจะกลับหลังหา
ยิ่งหวังยิ่งพังเขื่อนตา
มีน้ำไหลมามากมาย
น้ำใสในตากลมหมอง
ยิ่งเห็นยิ่งมองร้องไห้
ยิ่งคิดยิ่งเหงาเศร้าใจ
ยิ่งคว้ายิ่งห่างไกลเธอ

วันนี้..แทบไม่มีน้ำตาจะให้รินไหล
เหงานะ..แต่ไม่รู้ทำไมน้ำตาจึงเหือดแห้ง
ยิ้มนะ..ยิ้มได้เหมือนกับว่ายังมีเรี่ยวมีแรง
หัวเราะนะ..แต่ก็แค่แกล้งว่าไม่เป็นอะไร

น้ำตาไม่มีไหลออกมาให้มองเห็น
กลายเป็นคนชาเย็น..เพราะน้ำตาตกอยู่ข้างใน
นานแล้วนะ..นับตั้งแต่วันที่เธอคนดีจากไป
ทุก-ทุกครั้งที่นึกถึงคนของใจ..น้ำตาก็ตกใน..ทุกที