ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เธออยู่ไหน เธอเป็นใครใจฉันเพ้อ
เฝ้าละเมอถึงทุกวันอยู่ไม่หาย
ดาวดวงนั้น เปล่งสีทองแสงประกาย
ใจฝันใฝ่ดาวในฝันคนนั้นคือเธอ

เพราะเธอเป็น ดั่งดวงดาว บนท้องฟ้า
ส่วนฉันมัน แค่ต้นหญ้า บนพื้นดิน
ไม่เลิศเลอ ไม่มีสี ไม่กลิ่น
เธอจึงไม่ ใฝ่ถวิล มองลงมา

ก็เพราะเธอ นั้นเป็น เช่นดวงดาว
ระยิบพราว แวววาว อยู่บนฟ้า
ไม่เคยเห็น ต้นหญ้า ใสสายตา
เธอสูงเกิน เอื้อมคว้า บนฟ้าไกล

เฝ้าแต่แหงน มองดูเธอ นั้นส่องแสง
เฝ้าแต่คอย ส่งเรี่ยวแรง กำลังใจ
เฝ้าแต่คอย ยามเธอลับ ดับแสงไป
เฝ้าแต่คอย กลับมาใหม่ ตอนกลางคืน

ฉันไม่อาจเอื้อมเป็นดวงดาว
ประดับนภากว้างยามราตรี
ไม่อาจล้ำเส้นเขตคนต้อยต่ำ
ฉันไม่เหมือนดาวทอแสงอย่างกระจ่าง
เป็นแค่ตะเกียงไฟเก่าอันเดียวเท่านั้น