ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ใช่นักโทษ จองจำ นำโซ่ผูก
ยึดกระดูก มิให้ ห่างไปไหน
ทั้งที่เพียง ปลายนิ้ว เกี่ยวกันไป
ไกลแสนไกล จะอยู่ ข้างเคียงเธอ

อ้างคำมั่น สัญญา มาผูกมัด
มิให้ผลัด แปรไป อยู่เสมอ
ปรารถนา เมื่อใด ต้องได้เจอ
รักที่มี ต่อเธอ จึงจืดจาง

ถ้าเธอคิด ผูกกาย ไม่ให้หนี
ทุกทุกวัน ที่มี หลบลี้ห่าง
ถ้าเธอเลือก ผูกใจ ในตาราง
จะมองหา ช่องว่าง หลุดรอดไป

ถ้าเธอเลือก แรงมา จะแรงตอบ
คิดให้รอบ ตรองให้ดี วิธีไหน
นำความรัก ทอถัก เป็นสายใย
มาพันเกี่ยว ดวงใจ ไว้ด้วยกัน

เพียงเส้นไหม บางเบา เงาสะท้อน
จึงสามารถ โอนอ่อน พันผูกฉัน
ทว่าโซ่ แสนหนัก ไม่มีวัน
จะมิอาจ ผูกพัน แม้เพียงกาย
***************************

ผูกพัน พันผูก ด้วยรัก
หาญหัก หักหาญ น้ำใจ
คิดถึง ถึงคิด แค่ไหน
ยอมใจ ใจยอม เลิกลา

คนรักกันถ้าเหลือเพียงความผูกพัน
ถ้าอย่างงั้นจะคบกันเพื่ออะไร
สักวันเราก็ต้องเลิกลากันไป
ผูกพันได้แต่อย่าเอามาพูกมัด