ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

      บนเส้นทางเส้นเก่าอันมืดมิด
   มืดสนิทมีเพียงจันทร์ส่องไสว
   ดาวสว่างพร่างระยิบ พริบไกลไกล
   ทำให้ฉันเหงาจับใจ....ในราตรี
      ก็ไม่รู้..เหตุอันใด ทำใจข้า
    ให้สั่นพร่าหนาวเหน็บเจ็บเยี่ยงนี้
    ทั้งที่เขาก็จากไป..นานนับปี
    เหตุอันใดความเหงานี้ยังค้างคา
      ใบหน้าเขายังตราตรึง...ในใจฉัน
     แววตานั้น..ที่เคยคุ้น บนท้องฟ้า
      ดาวกระพริบดั่งดวงเนตรเธอมองมา
      อยู่บนฟ้า...สบายดี หรือกระไร
         เราไม่อาจ..เจอกันอีก..แล้วที่รัก
       ฉันหนาวนัก..ขาดเธอ ยามอ่อนไหว
       ไม่มีคน เช็ดน้ำตา..ให้อุ่นใจ
       มีเพียงลมแทนเธอไซร้..ยามพัดมา
         
 emo_05

บนเส้นทาง  เส้นเก่า  อันมืดมืด

ขอเดินติด  ข้างกาย  ไม่ห่างหนี

จะเป็นเพื่อน  เธอใน  ทุกทิวาราตรี

จะโอบกอด  เธออย่างนี้  ให้อุ่นใจ

ขอสัญญาว่า  จะไม่จาก  เธอไปไหน

จะอยู่ข้าง  กายเธอให้  หายหนาว

จะปลอบโยน  ให้คนเหงา  ได้ทุเลา

จะขอเอา  กายเราบัง  ลมหนาว  ให้เธอ

......................................................

      emo_58 emo_58 emo_58