ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อเราอยู่ไกลกัน

ฉันนั้นไม่เคยหวั่น เมื่อมีคนอื่นเข้ามาใกล้

ไม่ใช่เพราะว่า มันไม่ถูกใจ

แต่ความรักที่ให้เธอไป  มันเคยไม่มีใครมาแทน



แล้วเธอหล่ะ  ที่อยู่ทางโน้น

ทางที่ห่างกันไกลโพ้น...เธอจะเป็นไงบ้าง

ทำไมฉันรู้สึกแบบนี้  เหมือนว่า  หัวใจบาง บาง

เหมือนเธอนั้นช่างห่าง  ออกไป ออกไปทุกที


พูดไปก็เหมือนลมพัดเฉื่อยๆ

แม้จะบอก จะถาม เธอก็ตอบเรื่อยๆ ว่ารัก คิดถึง  อย่างนั้น

เคยลองดู  ไม่ได้โทรไป   แต่เธอก็ไม่เคยโทรหากัน

แล้วที่เป็นแบบนี้  จะให้ฉันคิดยังไง



เคยมีความคิดที่จะพูด  จะบอก

ว่าทุกสิ่ง ทุกอย่าง เธอหลอก  หรือ เป็นไฉน

แต่ฉันก็ไม่เคยพูด ไม่เคยเอ่ย ไม่เคยถามไป

เพราะคงอยู่ต่อไม่ได้  ถ้าคำตอบคือ เธอไม่รักกัน



แต่ถึงฉันจะไม่เคยเอ่ยปากไป

เธอก็อย่าทำเป็นได้ใจ  อย่าเลย  อย่าเป็นแบบนี้

ฉันก็คนน่ะ  ต้องการให้แฟนมาแคร์  มารับรู้ความรู้สึกที่มี

แต่ที่ยอมทน ยอมเจ็บปวดแบบนี้  เพราะใจมันรักเธอ

                       เศร้าใจครับ   รู้สึกเหมือนมีแต่เราที่แคร์เขา   แต่  ไม่เคยรู้เลย 

                                  บางครั้งก็รู้สึกเหมือน   เป็นอะไร  เป็นแค่  สิ่งที่เขาไม่เคยใยดี

                             เศร้าใจ.................................เสียใจ........................
              ใครรู้สึกเหมือนกันบ้าง   มีไหม