ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

สายลมผ่านม่านตาเวลาซึ้ง
ใจดวงหนึ่งเริ่มคิดติดสับสน
หวนคิดถึงเรื่องซ้ำต้องจำทน
ต้องร้อนรนทนเจ็บในกองไฟ

นึกทำไมใจเรามันช่างเศร้า
เพราะมันเหงามัวเมาเป็นไฉน
ฉันไม่หมดอดคิดปิดหัวใจ
โอ้สายใยไม่ขาดปาดน้ำตา

ลมแร้งแร้งแสร้งนำทำหัวใจ
จนร้องไห้ว่ายวนทนหนักหนา
ไม่หยุดทิ้งวิ่งหนีความโศกา
อนิจจาหารักปักกับมัน

บอกฉันทีนี่เธอรักไม่รัก
มันเจ็บนักปักใจในความฝัน
ต้องทนร้อนซ่อนเจ็บตามตามกัน
ก็เพราะฉันมันไม่ไปจากใจเธอ


                                                   ลมแร้งแร้ง
                                             สายเลือดอันเยือกเย็น

เริ่มต้นใหม่ไปเถิดแล้วเชิดหน้า
ในโลกายังมีหญิงที่ยิ่งกว่า
มองไปรอบล้วนเริงรื่นและตื่นตา
รอเธอมาเติมใจให้เต็มดวง

มองไปเถอะหญิงดีมีมากหลาย
มีมากมายหญิงสวยผู้เลอโฉม
ไม่ใช่ฉันคนนี้ผู้หญิงโทรม
ไม่บรรโลมใจสง่าร้ายลึกดี

ใจมากนะครับที่มาตอบกลอนให้ ตอบเช่นกัน

อันผู้หญิงจริงใจใครก็คบ
แต่มันจบอยู่ที่มีใจไหม
แม้เธอเป็นเช่นหญิงไม่จริงใจ
ฉันก็ให้ทั้งหมดไว้จดจำ

ไม่ใช่ไม่จิงใจ
แค่เลือกใครไม่เปงมันผิดหรอ
คนนั้นดีคนนี้ดีคนนู่นหล่อ
ไม่อยากขอเลือกใครแค่คนเดียว