ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วันแห่งรัก โลกสวย แสนสดใส
ดั่งดอกไม้ เริ่มแย้ม แต่งแต้มสี
วันที่หลาก หลายคน คิดยินดี
แต่ว่าฉัน คนนี้ ลี้หลบไป

ช่อกุหลาบ สีแดง สลับขาว
มองดูราว โลหิต ที่รินไหล
เปรอะผืนผ้า ขาวสะอาด แห่งหัวใจ
คมหนามรุม ทำร้าย ไม่ไยดี

ทั้งที่นัด กันแล้ว จะไปเที่ยว
ทิ้งฉันไว้ คนเดียว ควรหรือนี่
กลับหลับใหล ใต้พื้น ปฐพี
ตราบชีวี มิอาจ อภัยเธอ

ทำให้น้ำ จากตา มาเลอะแก้ม
จนมอมแมม อย่างนี้ อยู่เสมอ
ปล่อยความเหงา ทำร้าย ใจละเมอ
จนหลงเพ้อ ถึงเธอ เพียงผู้เดียว

วันแห่งรัก กุหลาบ มามอบให้
รอก่อนนะ จะตามไป สักประเดี๋ยว
ให้เลือดริน ไหลนอง เจ็บจริงเชียว
แต่ครู่เดียว เดี๋ยวคง ได้พบกัน

*****************************