ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

๑
หวังอิฐแข็ง กำแพงสูง สร้างเป็นเกราะ
ปิดล้อมใจ แสนเปราะ พังสลาย
อย่าให้ใคร เข้ามา คิดทำลาย
เพราะหทัย ดวงนี้ เกินทัดทาน

๒
เลือกเร้นกาย ในมุม ไร้ใครพบ
หวังเพียงหลบ สายตา ว่าสงสาร
ไม่อยากให้ ใครเห็น คนร้าวราน
จึงขอวาน สิ่งต่าง ช่วยกำบัง

๓
ปรารถนา นานา ช่วยปิดโลก
กำแพงล้อม คนโศก สร้างห้องขัง
เมื่อความฝัน ผันพลิก มาภินท์พัง
จึงชิงชัง โลกกว้าง ที่ใหญ่เกิน

๔
สร้างกำแพง ให้โลก นี้แคบนัก
ตัดตัวเอง พิงพัก หักห่างเหิน
อย่างน้อยยาม ไร้ใคร ร่วมทางเดิน
ไม่เผชิญ ความอ้างว้าง ของทางไกล

************************************