ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วันนึง...เธอเดินเข้ามาหาฉัน
นั่งลงและซบอิงมาที่ไหล่ของฉันด้านขวา
และบอกกับฉันว่าฉันรักเธอเหลือเกิน
รู้ไหมว่าคำ เพียง 1 คำ ที่พูดออกมา
มันมีค่ามากแค่ไหน สำหรับคนที่รู้สึกดีต่อกัน
ฉันหน้าแดงก่ำ และหันหน้าหนีเพื่อหลบสายตา
ที่เอียงมองฉัน อย่างจริงจัง...
เธอจะรักฉันได้ไหม
ฉันเพิ่งเลิกกับเขามา
ฉันนิ่ง ใบหูเริ่มชา
หน้าเริ่มเปลี่ยนสี
ฉันไม่มีใครในตอนนี้
ฉันเหงาเธอคบกับฉันได้ไหม
เขาบอกกับฉันแบบนั้น
ฉันหันหน้าเข้ามา พร้อมกับน้ำตา ที่ซึม
ฉันเอามือข้างซ้ายที่ว่างเปล่าลูบที่ศรีษะเขา
แล้วบอกกับเขาว่า
"ฉันรักเธอ"
แต่ว่าฉันไม่อยากมาแทนที่ใคร
ได้โปรดอย่าพูดพล่อยๆว่ารักกัน
ถ้าในวันนี้เธอแค่เหงาใจ
ฉันก็เป็นคนนะ
มีความรู้สึก
และอยากมีคนที่รักฉันอย่างจริงใจจริงจัง
เธอไปหาเอาข้างหน้าเถอะ
ฉันลุกขั้นโดยไม่สนหัวกบาลของเขา
และเดินจากไปอย่างผู้ชนะ
สมน้ำหน้าแก...
อย่าได้คิดว่าฉันจะกลับไป
มันไม่มีวันสะหรอก โฮะๆๆๆ emo_53