ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

นั่งตากสายลมหนาวที่ยังพัดผ่าน

นั่งอยู่ตั้งนาน..หวังให้ลมหนาวพัดความเศร้าไปได้

แต่ไม่รู้สิ..ยิ่งนั่ง...ยิ่งเศร้าใจ

ยิ่งทวีความหวั่นไหวให้รุนแรง

หวังจะให้ความเศร้าลอยไปกับสายลม

หวังจะให้รักขื่นขมเป็นแค่การเสแสร้ง

เหนื่อยจัง..กับหน้าหนาวต้องมานั่งตาแดง

กับน้ำตาที่ไม่เหือดแห้งไปสักที

รอยยิ้มหวานที่เคยยิ้มรับลมหนาว

กลับกลายเป็นรอยยิ้มที่ว่างเปล่า..ในวันนี้

เมื่อไม่มีเธอ..ทุกทุกอย่างที่เคยมีค่าและแสนดี

กลับไม่มีค่าเลยสักนาทีแม้กาลเวลา

เข็มนาฬิกาที่หมุนวน

กับความหมองหม่นของคนไร้ค่า

หมดแรงแล้วสิ..ที่จะรอเธอกลับมา

กลับเข้าบ้าน..ดีกว่า..ที่จะนั่งลืมเธอ

 emo_06

เอากลอนเก่ามาขายอีกแย้ว emo_29

นั่นสิ เข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวไม่สบาย