|
หัวข้อ: จุดจบของรอยร้าว เริ่มหัวข้อโดย: *คuขี้IหJา* ที่ 06 ธันวาคม 2007, 08:04:PM แก้วที่มันเกิดรอยร้าว
ถึงจะแม้มันจะมีความแวววาวหลงเหลืออยู่บ้าง แต่สุดท้ายมันก็ต้องโดนทิ้งโดนขว้าง หรือเอามันออกไปห่าง ๆ ไม่มีใครต้องการมัน emo_06 emo_06 emo_06 ความรู้สึกของเธอและฉันในตอนนี้ ต่างคนก็ต่างต้องการหาสิ่งที่ดีตามที่เราต่างฝัน ความรู้สึกของเราตอนนี้ระหว่างเธอและฉัน เราต่างไม่ใช่คนสำคัญของกันและกันอีกต่อไป emo_06 emo_06 emo_06 ก็เหมือนความรู้สึกเธอและฉันในวันนี้ ความรู้สึกดี ๆ ต่างคนต่างไม่มี..เหมือนไม่เคยชิดใกล้ หมดสิ้นลงแล้วความห่วงใยที่มีจากหัวใจ หลงเหลือไว้ก็แต่รอยช้ำและคราบน้ำตา emo_06 emo_06 emo_06 ยิ่งนานวันรอยร้าวนั้นยิ่งหยั่งลึก ความรู้สึกของเธอและฉันยิ่งเหมือนคนแปลกหน้า ยิ่งนานวันยิ่งไม่ได้พูดไม่ได้จา ยิ่งไม่เห็นคุณค่าในสายตากันและกัน emo_06 emo_06 emo_06 แก้วที่มันเกิดรอยร้าวแล้ว ยังไงมันก็คือแก้ว แก้วที่หมดความสำคัญ คงไม่มีใครเอามาใช้หรอก..แก้วที่ร้าวแบบนั้น ทิ้งเสียให้แล้ว แล้วกันเดี๋ยวจะโดนบาดเอา emo_06 emo_06 emo_06 ด้วยปัญหาหลายอย่างที่ไม่เคยได้คาดคิด จึงต้องผูกติดกันอยู่แบบนี้ ฉันว่าเราจบกันเถอะ..จบกันด้วยความรู้สึกที่ดีดี ดีกว่าจะปล่อยให้เรื่องบานปลายไปกว่านี้เกินเยียวยา emo_06 emo_06 emo_06 ฉันรู้...ว่าเธอเองก็ลำบากใจ ก็คงไม่ต่างอะไรกับความรู้สึกฉันหรอกหนา แต่ถ้ายิ่งปล่อยมันไว้มันก็ยิ่งจะเสียเวลา แยกทางกันเลยดีกว่า..หวังว่าเธอคงเข้าใจ หัวข้อ: Re: จุดจบของรอยร้าว เริ่มหัวข้อโดย: white rose. ที่ 06 ธันวาคม 2007, 08:15:PM อันความรัก..เปราะบาง..อย่างแก้วใส
หากกระทบ..สิ่งใด..ย่อมแตกร้าว แม้นนำมา..สมานชิด..เพื่อติดกาว แต่รอยร้าว..รอวันแยก..แตกดับลง.... emo_25 หัวข้อ: Re: จุดจบของรอยร้าว เริ่มหัวข้อโดย: *คuขี้IหJา* ที่ 06 ธันวาคม 2007, 08:22:PM เหมือนนั่งนับเวลาย้อนถอยหลัง
รอวันที่รอยร้าวจะพังลงเมื่อไหร่ จุดจบของรอยร้าวมันต้องเป็นแบบนี้เสมอไป ต่อให้ติดกาวแค่ไหนก็คงไม่เหมือนเดิม หัวข้อ: Re: จุดจบของรอยร้าว เริ่มหัวข้อโดย: Tom_Reader ที่ 06 ธันวาคม 2007, 09:00:PM เหมือนนั่งนับเวลาย้อนถอยหลัง รอวันที่รอยร้าวจะพังลงเมื่อไหร่ จุดจบของรอยร้าวมันต้องเป็นแบบนี้เสมอไป ต่อให้ติดกาวแค่ไหนก็คงไม่เหมือนเดิม เอาปูนโบกเลยเจ๊ หัวข้อ: Re: จุดจบของรอยร้าว เริ่มหัวข้อโดย: *คuขี้IหJา* ที่ 08 ธันวาคม 2007, 12:06:PM เอาปูนโบกยังไงก็ยังมีรอยแผลเป็น
ถึงแม้อาจไม่มองเห็นด้วยสายตา แต่ความรู้สึกข้างในใจของคนเรานั้นหนา ต่อให้นมนานมาแค่ไหนไม่ลบเลือน ยังไงซะมันก็ยังคงรู้สึกได้อยู่เหมือนเดิม |