พิมพ์หน้านี้ - สายลมแห่งความหวังดี

หลับตาแล้วไปอยู่ในความฝัน
เผื่อเราจะได้พบกันในคืนเหงา
ด้วยสายลมห่มห่วงใยพัดใบเบา
ให้เสียดสีเสียงเศร้าคิดถึงเธอ
แรงใบไม้พัดปลิวทิวไสว
แม้ว่าต้องอยู่ห่างกันห่วงใยเสมอ
ให้เธอรู้เอาไว้แม้ไม่เจอ
ยังฝากลมละเมอบอกทุกคืน
บอกลมว่าเวลาที่เธอหลับ
ให้มีเสียงกล่อมขับให้ใจชื้น
บอกลมหนาวในคราวพ้นผ่านคืน
ให้พัดพาความเย็นชื่นรดหัวใจ
ในคราวไหนที่ใจของเธอเหงา
ให้สายลมพัดเบา ๆ เอนแกว่งไหว
อยู่เป็นเพื่อนแก้เหงาเฝ้าเอาใจ
ดูแลเธอให้ปลอดภัยอย่างภักดี

ในความฝันของฉันก็มีเทอ
ใจละเมอพร่ำเพ้อคอยห่วงหา
แต่ในฝันฝันถึงเทอสุอุรา
ยังไม่อยากเปิดเปลือกตามองความจริง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: ดวงไฟ ที่ 04 ธันวาคม 2007, 10:42:PM