ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ถึงแม้ไม่ได้อยู่เคียงข้างในความเป็นจริง
แต่ฉันขอเป็นบางสิ่งที่เธอใฝ่ฝันหาบ้างได้ไหม
เป็นผ้าสีขาว ๆ ไว้คอยซับน้ำตา เวลาเธอไม่มีใคร
เป็นที่ระบายความในใจให้เธอคลายกังวล

***************************************** .

ถึงแม้ความเป็นจริงต้องไกลห่าง
ความผูกพันของฉันจะคอยเคียงข้างเธอเสมอ
ถึงแม้ความเป็นจริงไม่อาจพบเจอ
กำลังใจฉันยังส่งให้เธอไม่เคยห่างไกล

*****************************************
ขอเพียงแค่เธอรับมันไว้พิจารณา
ฉันสัญญาว่าฉันจะยังคงรอเธออยู่ตรงนี้
จะคอยเก็บความผูกพันเก็บความรู้สึกที่ดี ๆ
จะเก็บไว้ในใจฉันคนนี้ตลอดไป

ต้องกลายเป็นคนขี้เหงา
ไม่สามารถบอกเล่าเรื่องราวได้
ไม่สามารถระบายให้ใคร ๆ
ที่จะพอเข้าใจความรู้สึกของเรา
ต้องกลายเป็นคนเจ้าความคิด
จมปลักอยู่กับชีวิตที่เหงา ๆ
ต้องอยู่กับความคิดเพียงลำพังเบา ๆ
คงต้องอยู่กับความเหงาไปอีกนาน

คงเป็นเพราะคำว่าความรู้สึกดี ๆ
ที่นำพาเธอคนนี้มาพบเจอฉัน
นำพาความรู้สึกดี ๆ ของสองเราของกันและกัน
ก่อเกิดเป็นความผูกพันระหว่างฉันและเธอ
#################
คงเป็นเพราะคำว่าความรู้สึกดี ๆ
จึงทำให้ฉันคนนี้ยิ้มออกมาได้เมื่อนึกถึงเสมอ
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะด้วยความตั้งใจหรือพลั้งเผลอ
สัญญาว่าจะรักเธอคนดีคนนี้....ฉันสัญญา

#################

ผู้หญิงธรรมดา ๆ อย่างฉันคนนี้
คงไม่มีอะไรที่จะให้มากไปกว่าเท่าที่เธอเห็น
นิสัยก็ไม่ดีดื้อด้าน หลาย ๆ ครั้งก็ชาเย็น
วัน ๆ ก็หาเรื่องเธอเป็นว่าเล่นด้วยเรื่องที่เธอไม่อยากจะได้ยิน
++++++++++++++++
ผู้หญิงธรรมดา ๆ อย่างฉันคนนี้
ก็คงจะมีก็แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่จะมอบให้
ถึงแม้เธอจะไม่ต้องการหรือไม่อยากจะรับรู้ก็ไม่เป็นไร
ฉันขอสุขใจอยู่กับความรู้สึกดี ๆ ที่ฉันมีมันไว้ให้เธอ...เธอเท่านั้น

บนโลกกว้างใหญ่ใบนี้
ไม่ว่าเธอคนดีจะอยู่ไกลสักเพียงไหน
ต่อให้ต้องเจออุปสรรคมากมายเท่าไหร่
ความคิดถึงจากฉันจะเดินทางไป...ถึงหัวใจเธอแน่นอน

ขอแค่เธอ...คนสำคัญของใจ
ไม่หลบหน้าไปไหนยามที่ใจฉันเหนื่อยอ่อน
ซับน้ำตาให้กันบ้าง...ในวันที่มันรินไหลเปียกปอน
คอยพัดวีให้คลายร้อน...ให้หัวใจได้พักผ่อน...ใกล้ ๆ กัน

บนโลกกว้างใหญ่ใบนี้เธอไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
เสียงหัวใจของเธอที่มันดัง...ฉันยังรับรู้ได้
เธอจะไม่ต้องเก้ออยู่คนเดียว..ขอเธอจงเชื่อใจ
สองเราจะเกี่ยวก้อยกันไว้ให้หัวใจได้ใกล้กัน

เพราะเธอนั้นคือยอดดวงใจ
ฉันจะสานฝันให้...ขอเธออย่าได้ไหวหวั่น
ฉันจะคอยอยู่ใกล้ ๆ คอยซับน้ำที่ไหลจากตาเธอนั้น
จากนี้ไปยืนยันจะไม่ปล่อยเธอต้องเดียวดาย

ความรู้สึกดีๆที่มีต่อกัน
สายสัมพันธ์ดั่งเพื่อนสนิทแอบชิดใกล้
เหมือนเรานั้นต้องจรจากไปแสนไกล
ดั่งจากไปได้มาพบกันอีกครา

เมื่อพูดคุยเหมือนพบเจอกับเพื่อนเก่า
คุยหยอกเย้าแสนสนุกเป็นหนักหนา
ผูกจิตใจให้เป็นหนึ่งเคียงกายา
เฝ้ารักษาสายสัมพันธ์กันด้วยใจ

ความรู้สึกดี-ดี ที่ฉันคนนี้มีให้
มากกว่าคำว่าเพื่อนนะ...รู้ไหม...หวังว่าเธอคงรู้
ฉันบอกเธอเสมอนะ...แค่เพียงเธอจะหันมาดู
เธอก็จะรับรู้ได้ทันที จากสายตาคน-คนนี้ที่มองเธอ

ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นมาเมื่อไหร่
ฉันก็จำไม่ได้ รู้แต่ว่ามีความสุขทุกครั้งที่เจอ
คอยแอบมอง....คอยส่งยิ้มให้บ้างเมื่อยามที่เธอเผลอ
ทั้งที่บางทีก็ยิ้มเก้อ...เมื่อเธอไม่มองกัน

ความรู้สึกดีๆในหัวใจที่ฉันสัมผัสได้
ฉันก็มีเยื้อใยที่ดีนั้นให้เธอเสมอมา
มันพิเศษมากกว่าเพื่อนที่เคยคบหา
วันเวลาเฝ้าคอยหาคำตอบของใจตน

เมื่อได้พบเธอ...ตัวฉันนั้นก็มีความสุขใจ
อยากจะตามเอาใจใส่ทุกแห่งหน
ฉันก็แอบคอยมองเธอเฝ้าเวียนวน
คอยพร่ำบ่นปราถนาถึงแต่เธอเพียงผู้เดียว

สิ่งที่ใคร-ใครเรียกว่าความรู้สึก....
ลึก-ลึกฉันก็ไม่เข้าใจความหมายสักเท่าไหร่
ทำไมถึงเรียกว่า "ความรู้สึก" ทำไมไม่เรียกว่า "ความต้องการ" ของหัวใจ
ความหมายมันต่างกันมากไหม...ฉันคงตอบไม่ได้เหมือนกัน

รู้แต่ว่ามันคือสิ่งที่หัวใจร้องหา....
จึงอยากจะตอบแทนคุณค่า...หัวใจที่อยู่คู่กับฉัน
อยากทำให้หัวใจยิ้มได้ทุก-ทุกวัน
ความรู้สึกดี-ดีนั้น...ฉันจึงเรียกมัน...ว่าความต้องการของหัวใจ