ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

      เธอเท่านั้น ทำฉัน ให้หวั่นไหว
ถึงหัวใจ ฉันนั้น ไม่มีค่า
แต่ที่เอย คำรัก ทุกเวลา
ดูเถอะหนา มันบอก ว่ารักใคร
      บอกรักเธอ ก็รัก เพียงคนเดียว
ไม่คิดจะ แหล่เหลียว หญิงที่ไหน
บอกรักอีก ก็รัก จากหัวใจ
ที่ไม่ใช่ ของใคร เป็นของเธอ
      เธอยังต้อง สงใส อะไรอีก
ตัวฉันนี้ มองใคร ที่ไหนหลอ
เธอก็รู้ ทั้งวัน มองแต่เธอ
แล้วก็เผลอ บอกรักเธอ อีกนั้นไง
      อย่ามามัว คิดว่าฉัน มองคนอื่น
บอกตรงตรง ไม่ฝืน ใจที่ไหน
เพราะมองเธอ ทั้งวัน พรันสุขใจ
เลยมอบใจ ให้เธอ ไปครอบครอง

พี่ตั้ว
ทำไมคนเราต้องรัก
ทำไมคนเราต้องคิดถึง
ทำไมคนเราต้องห่วงใยกัน
และทำไมคนเราต้องร้องไห้

การที่คนเราต้องรักเพราะ..เราต้องรู้จักการให้เพราะรักคือการให้
การที่เราคิดถึงเพราะ..เรานั้นรู้จักคำว่ารัก
การที่เราห่วงใยเพราะ..เขาเป็นคนสำคัญ
การที่เราร้องให้เพราะ...เอาง่ายๆน้ำตาคือเหงื่อของหัวใจ

อารมนั้น มีทั้ง หวานและขม
เมื่อสุขสม ทุกอย่าง เป็นรสหวาน
มองทางไหน สดใส และชื่นบาน
คำหวานหวาน จากปาก ไม่ขากเลย
พอมาทุก รสขม ก็เขามา
ได้มาหา มายืน คอยเคียงขาง
มากทำให้ มัวหมอง ทุกทุกทาง
โดยครั้นหลาง ความเศร้า และเสียใจ

เธอเท่า  นั้นที่ทำ
ฉันจะ  จำใส่ใจ
ว่าเธอ  นั้นทำให้
ทำให้  ใจสั่นไหว

เธอเท่านั้น ที่ทำฉันหวั่นไหว
เธอเท่านั้น ที่ทำฉันเสียใจ
เธอเท่านั้น ที่ทำร้ายหัวใจกัน

แต่ก็ยังยอมให้เธอ
ทำร้ายใจฉันเสมอ..แม้หลับฝัน
แต่ยังโง่ให้เธอทำร้ายกัน
เพียงหวังว่าสักวัน.... เธอจะมองเห็นฉันเท่านั้นเอง