ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อันลวดลาย หลายสี ให้พินิจ
เบญจรงค์ ช่างคิด เสกสร้างสรรค์
เป็นเครื่องเคลือบ ลายคราม งามประชัน
วางลดหลั่น โดดเด่น ในตู้โชว์

แต่ไม่รู้ ทำไม จึงสูงค่า
ถือกันว่า ใครมี นั้นสุดโก้
หากยิ่งเก่า ยิ่งแก่ เงินก้อนโต
ไม่รู้เอา มาโอ่ เพื่ออะไร

ชามใบเก่า นั่งเศร้า อยู่หลังตู้
ช่างหดหู่ ชวนให้ ฉันใจหาย
มีริ้วรอย บิ่นบ้าง อยู่ประปราย
แต่ถ้าขาย คงไม่ มีใครเอา

ทั้งชีวิต ทุ่มเท สร้างประโยชน์
แต่เมื่อเก่า เธอโกรธ ทิ้งให้เหงา
รอเวลา ละไป ไม่อาจเดา
ดีแค่ไหน ไม่เท่า ความสวยงาม

ทุกชีวิต บนโลก มีสิ้นสุด
ใครฤๅหยุด เวลา ใคร่ขอถาม
แต่จะอยู่ อย่างเครื่อง เคลือบลายคราม
หรืออย่างชาม ที่ไร้ คนไยดี
********************************

วันหลังจาตอบคับผมช่วงนี้เครียดเรื่องเรียน....

ทุกชีวิต บนโลก นั้นมีค่า
ถ้วยและชามทุกใบมีบุญโข
ทำให้เราไม่เป็นโรคได้เติบโต
ทำให้ผมยิ้มได้ทุกคืนวัน

อยากเห็นalphaยิ้มจัง emo_54 emo_47

แล้วใครกันหนอบอกว่า"ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน"ทำไปทำมากับกลายเป็นว่า
ภายนอกดูดี แสดงว่าเขาคนนั้นเป็นคนดี มีชาติตระกูล น่าเคารพนับถือ
กลับกัน คนจน แต่งตัวบ้านๆ คนส่วนใหญ่มักเห็นเป็นคนธรรมดา จะนับถือทำไมคนจนๆ
แต่ก็ไม่แน่หรก คนที่เราดูภายนอกบ้านๆพื้นๆอาจจะตระกูลขุนนางเก่า นักรบกล้า  ก็ได้ ใครจะไปรู้?

สิ่งที่มีค่าอาจไม่มีค่าเพราะเราไม่เห็น
สิ่งที่มีค่าอาจไม่มีค่าเพราะเราไม่รู้

อันเรื่องเรียน เครียดมาก ไม่ดีนัก
อย่าไปปัก ไว้ในหมอง เหนื่อยหนักหนา
หนักสมอง ต้องแบกรับ เรื่องเรียน ทุกเวลา
ว่าไปหนา ตัวเรานี้ ยังแบกเลย

เซงงงงงงงงงงงงงงงงก่าโรงเรียนวุ้ย เฮ้อ

ขอเป็นชามใบเก่าเขามองข้าม
ไม่อาจโอ่ความงามแข่งใครสิ้น
แต่เป็นหนึ่งยามต้องใส่ของกิน
ยอมแตกบิ่นเพราะถูกใช้...ให้คู่ควร


เป็นถ้วยชามถูกกักอยู่ในตู้กระจก
ไกลสกปรกฝุ่นผงคงกำสรวล
เกิดจากดินแต่ต้องไกลใครทั้งมวล
อย่าชักชวนเชื้อเชิญเมินไปเลย


เอ่อ  ... ลงท้ายทำท่าจะนอกลู่นอกทางจนได้  ขอโทษค่ะ