ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อันดอกไม้ ริมทาง ที่ไร้ค่า
แสงทิวา ไม่รองรับ และทับถม
ความสวยงาม วาววับ ถึงอาจม
อันสายลม พัดดิ้น แล้วสิ้นไป

แต่มิใช่ เจ้านี้ หมดสำคัญ
ในความฝัน เจ้าหวาน เหนือสิ่งไหน
เปรียบเหมือนเธอ พูดเพราะ รื่นฤทัย
ทำหัวใจ ฉันนี้ สุดเมตตา

ไม่เคยร้าย หักเล่ห์ และเหลี่ยมโหด
มิได้โฉด ชั่วร้าย อันหนักหนา
เธอคนนี้ สุดหอม ระออมอา
กาลเวลา นำพาเรา มาพบกัน

ตัวเธอนั้น ดูไม่ดี แต่แสนหวาน
ดูล้มลุก คุกหลาน ในความฝัน
แต่ความจริง ดียิ่ง กว่าหมอกควัน
เรารักกัน ไม่มีสิ่ง ใดมาแทน

ดอกไม้จ๋า เจ้าต่าง มีความหมาย
เปรียบเปรยปราย เป็นดั่งหญิง โสภาใส
มีเสน่ห์ ยั่วเย้า ละลายใจ
แต่หากใน ความจริงอาจ มิใช่เลย.....

มีหรือดอก ไม้ริมทาง จะสู้ดอกฟ้า
แพรวพราวตา ละลานใจ เป็นหนักหนา
ดอกไม้หญ้า หรือจะสู้  ดอกสีชา
หมดคุณค่า ในตัวตน หากย้ำยี

นู๋แอมก็แต่งเพราะนะครับ