ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ฤดูหนาวก็มาถึงอีกคราแล้ว
ยินเสียงแพ่วแว้วเสียงลมพัดมาหา
นึกถึงรักของเราที่ร้างรา
ตัวฉันหนาแทบขาดใจไปกับลม
ไม่ได้ขอให้เธอได้รับรู้
แค่เธอยังอยู่ดีฉันสุขสม
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทุกข์ตรม
กับคำคมที่เธอบอกว่าลา

  ฤดูหนาวมาถึงฉันก็เหงา
มันยังจมอยู่บความเศร้าที่พ้นผ่าน
ความเป้นจริงที่ปวดร้าวในวันวาน
มันยังย้ำอยู่ในใจ...ฉันเรื่อยมา
มาวันนี้ใจฉันนั้น...ต้องร่ำร้อง
มันจ้องมองเรื่องราวที่มีค่า
มาวันนี้กลับมองเห็นแค่แววตา
ที่มันพูดคำว่าลา...ออกไป....