ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBGPGmUPziW_aRvCnPnSVwKCksblsu5oWBEIk-LMaoL_n7dLaEJs8hvHtMEVUz5sc26-CazxtKLisz8WJDIl88ImQiqUUM-fQMoJUgBrMpJK2eNq1UT4iPpzvyoVIRVpI3yFZsDmW5Hc29SRUw4X9CSi4RHZMQyLJRWrUtIG8F1WNxCwtapVOZDsFmy2E2/s320/rain-8866774_640.png)
(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9MTS0k8_Bh8a3-lmA6oRBQNnBECsD6wkgHF2COpdDitnNEIGCPGEdsW0Vof-T5adLGRL62QieF6-UfDmHXn-Mnq5nd_iHopyi7tCB0Av-7CzY2NGfelL5avgnBG8B1rdJd5j1Jon89fjxlH2X6seeGA28f6XNz4HoYeBLu8OXEGGpCnphEIwEzyynETwQ/s1600/2grg6.gif)

ใ น บ า ง ค รั้ ง...ความสุขก็มาพร้อมสายฝน
ที่เราไม่เคยต้องใช้ "ค ว า ม อ ด ท น" เพื่อฟันฝ่า
อากาศดีจัง...เราอาจแอบนึกในใจในบางช่วงเวลา
ทั้งๆที่...ฝนฟ้า.... มิ ไ ด้ แ ส ด ง น้ำ ใ จ ต่ อ เ ร า

ดอกไม้ใบหญ้าล้วนผงาดขึ้นเพียงชั่วราตรีนี้
นั่นก็ทำให้ฉันรู้สึกยินดี....บนความเงียบเหงา
แปลกเหลือเกิน...แค่ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีหม่นเทา
ความรู้สึกของความเศร้า..ก็คืบคลานเข้ามา

 . . . แ ต่ ฉั น ก็ ไ ม่ ไ ด้ ทุ ก ข์ อ ะ ไ ร น ะ . . .
 . . .. แ ล ะ ก็ เ ริ่ ม จ ะ ไ ม่ เ ข้ า ใ จ ว่ า . . . . .
ความสุข ทุกข์ เหงา เศร้า ที่เกิดขึ้นในบางเวลา
ในบางครั้งก็..เ ห นื อ เห ตุ ผ ล. เกินกว่า ...ที่จะเข้าใจ .

(https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiGDjrpUIDQQpuLKz5T7xkBaeQFa5XVEP6pCIGrUt_YgkhtogovKAwwGWvVD7wv_bOtV7tpsuRLj3SDuuAyFILbGiUK3kNUBSX4kkUAa1YwsnmoIRFzFCfUY3b9KS_3ZsRnVfBnuinrm7n6kUYfvnXvXtW7bSHwIHoo0HqvYdQS3yvptauKBNTcfLQHip7/s1600/9am62.gif)