พิมพ์หน้านี้ - แ ท น ข อ ง ข วั ญ.

สวัสดี, เช้ามืดที่จืดจาง
มองดาวค้างฟ้าอยู่ มิรู้ชื่อ
จุดคบเพลิงไฟหวัง, ฉันนั่งรื้อ
ในมือถือภาพเก่าสีขาวดำ
ฟังเสียงจากความเหงาเล่าเรื่องว่า
กาลเวลาเคลื่อนคล้อยเมฆลอยต่ำ
รอการกลับมาเยือน ซ่อนเงื่อนงำ
จากตะกอนความจำ ย้ำชัดเจน

วันนี้กับวันนั้นต่างกันไหม?
มีเรื่องใดเปลี่ยนแปลง, ฟ้าแบ่งเส้น-
ถกเถียงกับใจตนจนโอนเอน
แอบซ่อนเร้นบางอย่างเมื่อห่างไป
ถนนนอกหน้าต่างทางเดินเก่า
หรือฝีเท้าก้าวย่างหนทางใหม่?
ณ ที่นี้ยินเพียงเสียงเรไร
แข่งกับเสียงหายใจในห้องนอน
...
สวัสดี, เช้ามืดที่ยืดยาว
ฉันตื่นเขียนเรื่องราว เหมือนคราวก่อน
จากห้วงลึกส่งสู่ผู้อาทร
แทนของขวัญคำพร...ต้อนรับอรุณ.

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_054.gif)

การเริ่มต้น"วันใหม่"ในทุกเช้า
ทบทวนเรื่องเก่า-เก่า...เพื่อเกื้อหนุน
บางเหตุการณ์คิดแล้วใจหวานละมุน
เป็นต้นทุน"วันใหม่"ให้ก้าวเดิน

เขียนออกมาเพื่อให้ใจระลึก
ลงสู่แก่นความสำนึกใช่ผิวเผิน
ประทับลงสู่ห้องใจอย่างเพลิดเพลิน
และ"วันใหม่"ก็เชื้อเชิญด้วยยินดี.

ViVee

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน