|
หัวข้อ: ข้ามันลูกทุ่ง เริ่มหัวข้อโดย: จ้าวทุ่งภูเขาทอง ที่ 20 มกราคม 2025, 03:56:PM อยู่กับทุ่งกับท่า ข้าลูกทุ่ง
ที่คนกรุง ชิงชังดังบ้านป่า เรียกบ้านนอกคอกตื้อคือชาวนา ข้าก็อยู่ของข้า ประสาควาย เอ็งกรีดกรายฉายเล่ห์เสน่ห์ฟุ้ง หอมจรุงเครื่องเคราเช้าจรดบ่าย ข้ากลิ่นฟางฟอนฟัดระบัดกาย ก็ใช่หมายว่าเหม็น ประเด็นมี เอ็งเดินห้างกางโก้โชว์หวาบหวิว ผ้าขาวม้าข้าก็ปลิวลิ่วทุกที่ ห้างนาน้อยลำประโดงโค้งนที ข้าสุขปรี่มิพกตังค์ดั่งคนกรุง สวรรค์ใครสวรรค์มันล้วนสรรสร้าง ขออยู่นาป่าร้างสร้างเตาหุง เคเอฟซี เอ็มเค.เก๋จรุง สู้ผักบุ้งน้ำพริกข้า.อย่ามาเทียม. TtDchb8yVvE หัวข้อ: Re: ข้ามันลูกทุ่ง เริ่มหัวข้อโดย: ViVee ที่ 21 มกราคม 2025, 10:12:AM แม้นมิได้เป็นชาวนาอยู่กลางทุ่ง
ก็มิได้อยู่เมืองกรุงมุ่งถือเสียม ตื่นเช้ามืดหุงหาพาจัดเตรียม ก้นหม้อข้าวไหม้เกรียมเทียมถ่านฟืน บางวันบ้างถือจอบพร้อมหมวกสาน เป็นชาวบ้านทำสวนชวนแช่มชื่น ผลผลิตออกดอกเพียงข้ามคืน ก็ระรื่นยินดีได้ทุกวัน งานหลายหน้าพาทำไร้วันหยุด ไม่มีหมุดพักร้อนมานอนฝัน ไม่มีแม้โบนัสอันสำคัญ ที่คนกรุงหมายมั่นยามท้ายปี มีแต่เพียงยอดแขนงแข่งยอดไม้ แม้นแสงแดดแผดใส่จนเปลี่ยนสี ยังได้น้ำฉ่ำรดรื่นขจี ใต้ฟ้าครามแห่งนี้คือบ้านเรา คนเมืองกรุงจึงแขยงพวกเรานัก ยามกลิ่นเหงื่อเรื่อทักดูขลาดเขลา ดูซ่อมซ่อเหมือนขอทานยามจ้องเอา ไม่มีเค้าราศีของคนรวย สุขของเราเขานั้นมันแตกต่าง สิ่งที่สร้างคือจิตใจไม่เจ็บป่วย ถ้อยคำที่ถากทางอย่างเป็นมวย มิได้ช่วยยกเจ้าแต่อย่างใด. ViVee หัวข้อ: Re: ข้ามันลูกทุ่ง เริ่มหัวข้อโดย: นานะ ที่ 22 มกราคม 2025, 01:03:AM เสียงปี่ซังหลังเคียวเกี่ยวข้าวเสร็จ ข้าวสะเด็ดน้ำพร้อมหอมข้าวใหม่ ที่ลอยลมผ่านนามาแต่ไกล คือกลิ่นฟาง กลิ่นไฟ ถ่านในเตา เก็บผักบุ้งริมนาหน้าน้ำหลาก ตำเครื่องปรุงแกงจาก สาก ครกเก่า ชิมรสปรุงมือยาย ถูกใจเรา รู้สึกเข้ากันได้กับไข่เจียว หลังล้อมวงกินข้าวเราล้างจาน รอนักเล่านิทาน ท่ามจันทร์เสี้ยว เห็นหิ่งห้อยพริบพราวดุจดาวเชียว ประเดี๋ยวเดียวมุ้งกาง อย่างตั้งใจ เรา…ตื่นหลับนับดาวจนเก้าขวบ เวลารวบรัดเรื่องสู่เมืองใหม่ ก้าวเท้าออกนอกอกนกบินไกล ฮึบ! น้ำตาซ่อนไว้เดี๋ยวยายรู้ … ปิดเทอมใหญ่อยากฟังปี่ซังข้าว และเรื่องราวมากมายหลายเช้าตรู่ สูดลมเมืองฝุ่นคลุกทุกฤดู นอนคุดคู้ห้วงจิต ‘คิดถึงยาย’ หนอ...รอวันซบตักเรือนรักแรก ได้ยินเสียงนกแสก ใจแตกสลาย ดาวตกจากฟากฟ้าจนตาลาย กลิ่นควันธูปกระจายถึงปลายนา จึงขาดการเยี่ยมเยือนและเรือนร้าง นานนานทีมีบ้างเดินทางหา มองจันทร์ผ่านหมอกเมือง เริ่มเคืองตา ยายยิ้มร่ามองหลาน…จากจันทร์แล้ว! (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_032.gif) (http://www.klonthaiclub.com) |