พิมพ์หน้านี้ - …รักคนมีเจ้าของ…

…รักคนมีเจ้าของ…
(กลบท สะบัดสะบิ้ง)

wadd_1CR5DA

รักคนมีเจ้าของ สยองสยด
เหมือนขับรถเผลอเรอ ทะเล่อทะล่า
วิ่งผิดเลนเจอสวน ชนวนชนา
ทุกวันซดแต่น้ำตา ต่างหน้าต่างนวล

เฝ้าสรรค์เสกวิเวกคำ ละล่ำละลัก
เดี๋ยวอยากเลิกเดี๋ยวอยากรัก กระอักกระอ่วน
ลืมมิลงปลงมิตก อกร้าวอกรวน
ตราบรัญจวนหวนคอย ชม้อยชม้าย

ขอเธอเลิกบริหาร สนานเสน่ห์
เลิกหมิ่นเหม่ อลึ่งฉึ่ง อกผึ่งอกผาย
เลิกนุ่งผ้าน้อยชิ้น เจียนวิ่นเจียนวาย
เลิกทำชายอย่างพี่ ลุกลี้ลุกลน

อย่ามาขอเป็นเพื่อน ให้เคลื่อนให้คล้อย
อย่ามาร้อยเรียงสดับ ซึ้งศัพท์ซึ้งสน
อย่ามาพูดฉอเลาะ ยั่วเยาะยั่วยล
อย่ามาเปรี้ยวเปรอปรน จนเปลี้ยจนเปลือง

อย่าเรียกพี่สุดที่รัก พยักเพยิด
อย่าล้ำเลิศจนอุกา ฟ้าเหลือบฟ้าเหลือง
อย่าเรียกพี่ไอร์อ้อนแมน ให้แค้นให้เคือง
อย่าหาเรื่องให้สำแดง พลิกแพลงพลิกเพลิน

เรื่องรักร้อนออนไลน์ ละม้ายละมั่ง
วนหาฝั่งมิเจอะ ต้องเคอะต้องเขิน
แค่เขียนคำออดอ้อน สะท้อนสะเทิน
มิใคร่เกินระรี่ระริก แอบกิ๊กแอบกิน

โซ…เซอะเซอ
28 พฤศจิกายน 2567

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน