พิมพ์หน้านี้ - …รำลึกถึงความตาย…

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 06 ตุลาคม 2024, 09:47:AM



หัวข้อ: …รำลึกถึงความตาย…
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 06 ตุลาคม 2024, 09:47:AM


…รำลึกถึงความตาย…


“…ระลึกถึงความตายสบายนัก
มันหักรักหักหลงในสงสาร

บรรเทามืดโมหันต์อันธการ

ทำให้หาญหายสะดุ้งไม่ยุ่งใจ…”



[ พระศาสนโสภณ (จตตสลลเถร) ]


ถือลมปราณ ดั่งเหย้า เฝ้าดู บอก-
เข้ามิออก บ่งประลุ อายุขัย
พึงรำลึก นึกเสมอ หากเผลอไป-
หมั่นย้อนหวน ขึ้นทวนใหม่ ไม่คลาดคลา

ขออภัย ที่ห่างหาย มิกรายกล่าว
เกือบถึงคราว จากไป ไกลภพหน้า
ด้วยอายุ เฉียดใกล้ วัยชรา
ชีพชีวา พลัดสะดุด แทบหยุดลง

โซ…เซอะเซอ
5 ตุลาคม 2567




หัวข้อ: Re: …รำลึกถึงความตาย…
เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 18 ตุลาคม 2024, 08:10:AM

@ มอง เมล็ดข้าวหนึ่งนั้น
.....เน่ามลาย
เพียงเพื่อพงศ์ขจรขจาย
.....จากเจ้า
หวงห่วงแต่ตนจะกลาย
.....กลับจบ
พันธุ์เผ่านั้นแน่เศร้า
.....สบสิ้นสูญสลาย