พิมพ์หน้านี้ - …แค่ตัวกับหัวใจ…

…แค่ตัวกับหัวใจ…
(ผ่านสำเนียง “ฝอ” และ “ฟอ”)

…อยู่แต่ตัวกับหัวใจที่ไม่ท้อ
ใฝ่เฝ้ารอเปลี่ยนฟ้าชะตาฝัน
ฝาดระทมขมขื่นทุกคืนวัน
แฝงกดดันฟุ้งบ่าทั่วสารทิศ

ฝ่าทุกข์ท้นหม่นไหม้ เพราะใจอยาก-
ฟื้นฟู จากยากแร้นแค้นวิกฤต
ฝากเฟ้นฟัง วิถีแห่งชีวิต
พึงแน่วแน่ เนืองนิจ กิจอันควร

มีหน้าที่อะไร ทำไปเถิด
รู้ดับเกิดเฉยไว้อย่าไห้หวน
สรรพสมมุติ-โลกุตระ มานะครวญ-
ใคร่ ทบทวน สองด้านผ่านเหรียญเดียว

โลกธรรมซ้ำซาก ยึด ยากยุ่ง
หากฝืนมุ่งไขว่คว้ามาคล้องเกี่ยว
จักต้องวนเวียนวัฏ สาหัสเทียว
ฝ่อ-ฟ้าวเฟี้ยว ฟอนฟาก วิบากกรรม

ฝ่ายผู้ปลง ตรงชัดปัสสัทธิ
ฝึกสติ กายดูรู้หงายคว่ำ
ลมหายใจถี่ห่างขจ่างธรรม
ฝังจิตจำกำหนดเป็นบทเรียน

จรุงจรดงดงามตามธรรมชาติ
เหมือนฟืนขาดเชื้อไฟ ใกล้เสถียร
ก็แค่รู้ แค่เห็น บำเพ็ญเพียร
ลิดอาเกียรณ์ หลอมเหตุ กิเลสตน

9dSpzi06Z4g

rmbXZzIboWY

XxM3cTnpNgw

uIulHLmnWC8

Soul Searcher
Inspired to write 10/4/2024

คำ “ฝอ”และ“ฟอ”

ใฝ่เฝ้า
ฟ้า
ฝัน
ฝาด
แฝง
ฟุ้ง
ฝ่า
ฟื้นฟู
ฝาก
เฟ้น
ฟัง
ฝืน
ฝ่อ
ฟ้าวเฟี้ยว
ฟอน
ฟาก
ฝ่าย
ฝึก
ฝัง
ฟืน
ไฟ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน