ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

 emo_115


.แสงแดดส่อง ช่องเขา เข้าเมษา
สายธารา แห้งขอด กอดโขดหิน
ไฟป่าเผา ผลาญพล่า คร่าชีวิน
สกุณา โผผิน บินหนีตาย

ทิวาเดือด เชือดพิภพ เกินหลบไหว
สาดส่องไร้ เมตตา ถึงคราดิ้น
รุกราญรอน  ร้อนเหลือ เหงื่อไหลริน
ทั่วทุกถิ่น ควันคลุ้ง ฟุ้งตามมา

บุปผาเคย แต่งแต้ม แย้มสีสัน
ต้องมีอัน สลด หมดคุณค่า
สูญสิ้นสวย ด้วยแสง แห่งสุริยา
ทั่วพนา มองเห็น เป็นธุลี

อยากจะเป็น หนุมาน ชาญสมร
ดึงสุรีย์  ให้ผ่อน อ่อนแสงสี
คงแค่คิด เท่านั้น หวั่นเต็มที
ร้อนปีนี้ ห้าสิบองศา บ้าไปแล้ว

พันทอง  ขันธวงศ์
๘/๔/๖๖

 emo_115