หัวข้อ: ...วรรณกรรมช้ำรัก...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 18 พฤษภาคม 2021, 09:06:AM
...วรรณกรรมช้ำรัก...
g2dIdaTqy-0
(๐) -อารัมภบท-
ร้อยเรียงบทวรรณกรรมชอกช้ำรัก
เร้นซ่อนวรรคอาวรณ์คำอ่อนหวาน
เหมือนจะฉุดรั้งฝันของวันวาน
ก่อนวัฏฏ์กาลคล้อยเคลื่อนเลื่อนลิบไกล
(๑) -หักห้ามใจ-
ครั้นจะหักห้ามจิตยิ่งคิดถึง
ข่มคะนึงรัญจวนกลับหวนใกล้
ยิ่งห่างเหิน ยิ่งห่วงหา ยิ่งอาลัย
ฝืนตัดใจยิ่งถลำดิ่งด่ำลึก
(๒) -ศึกภายใน-
ท่ามกลางหมอกมืดมนหนทางเปลี่ยว
อยากลดเลี้ยวไปตามความรู้สึก
ทว่าทักท้วงสะกิดจิตสำนึก
บั่นทอนคึกคะนองนั้นให้บรรเทา
(๓) -ตัดไม่ตาย ขายไม่ขาด-
ตัดไม่ตายขายไม่ขาดในชาตินี้
มาตรแม้นมีขวากหนามความรักเก่า
อุปสรรคกั้นขวางระหว่างเรา
แต่ภาพเงาเย้าอวลอุ่นอย่างคุ้นเคย
Soul Searcher
Inspired to write 18/5/2021
|
หัวข้อ: Re: ...วรรณกรรมช้ำรัก...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 30 พฤษภาคม 2021, 07:41:AM
EKfikSlJYEY
(๔) -อรุณสาง-
อรุณสางสว่างแล้วแก้วใจจ๋า
ยามนิทราหลับฝันคืนวันเอ๋ย
คะนึงถึงก่อนเก่าเฝ้าชื่นเชย
เสมอเอยร่มเงาเคล้าคลอเคียง
(๕) -แต่ปางก่อน-
วาสนาจำรูญเพิ่มพูนผล
เสมือนมนต์ดลเพลงครื้นเครงเสียง
สดับฟังทำนองฆ้องประเดียง
ไห้เศร้าใจเพราะเพียง..เสนาะเกิน
(๖) - ความรักความผูกพันธ์ -
หมื่นทิวาราตรีแสนปีผ่าน
อสงไขยกัลป์กาลช่างนานเนิ่น
อันความรักรังอยู่คอยคู่เดิน
ต่างหลงเพลินช้ำบ้างมิต่างกัน
๗) -นิจนิรันดร์-
นิรันดรตอนจบคือนิทาน
แต่โบราณต่างเห็นเป็นเช่นนั้น
หากรักแท้ สงบ เป็นรางวัล
บทประพันธ์ร้อยเรียง..เพียงวังวน
รอยทราบบนสายลม เจ้าค่ะ
มีใจบันดาลแรงในการเขียนเมื่อ ๒๙.๐๕.๒๕๖๔
***คัดมาจากเวป “อารมณ์กลอน”***
|
(๘) -รอยทรายกับสายลม-
ดุจรอยทรายยามสายลมประสมประเส
ย่อมถูกซัดซวนเซทั่วเวหน
เปรียบรักปลูกผูกมัด วัดใจคน
ฤาหยัดทนอยู่ต้านกาลเวลา
(๙) -รักในอุดมคติ-
เพียงปลดเปลื้องปรารมภ์อุดมคติ
ห้วงดำริบอกรักนี้ต้องดีกว่า
รักอื่นอื่นหมื่นแสน แม้นผ่านมา
มิสุขซึ้งอุรา เท่าครานี้
(๑๐) -สุขทางกาย-
ผู้ได้เสพสุขสมชิดชมชื่น
อาจเริงรื่นเย้ายวนนวลฉวี
เรื้องกำหนัดยืนนานผ่านกายี
แหนงหน่ายมีสบช่วงร่วงโรยรา
(๑๑) -รักไร้รูป-
หากแม้นไร้เรือนรูปจูบสัมผัส
พึงมนัสส่งเสียงถ้อยเดียงสา
ผ่านร้อยร่ำคำถวิลจินตนา
เปล่งมนตรารักขานตราบนานยิน
WH69C3V6MXg
Soul Searcher
Inspired to write 29/5/2021
|
หัวข้อ: Re: ...วรรณกรรมช้ำรัก...
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 13 มิถุนายน 2021, 09:41:AM
(๑๒) -คำ รั ก ห ว า น-
ถ่อยคำหวานหวานรับจับใจซึ้ง
ห้วงคำนึงปล่อยกาลแม้นผ่านผิน
ดำรงจิตคิดเห็น..เป็นอาจิน
คล้ายถวิลภิรมย์ให้สมรัก
(๑๓) - สื่ อ ง า น ศิ ล ป์ -
สื่อภาษางานศิลป์เสพจินต์พ้อง
บทร้อยกรองวรรณกรรมชอกช้ำหนัก
ความรู้สึกปลดปลงลงสักพัก
คงเหนื่อยนัก มิสม..สู้ข่มคลาย
(๑๔ ) - ป ล่ อ ย ค ว า ม เ ศ ร้ า -
ปลดปล่อยความรู้สึก..ส่วนลึกเศร้า
ปลดปล่อยจิตใจเบา...จวนสลาย
ปลดปล่อยเจตจำนง..คงมิวาย
เสื่อมมลายจริงแท้..แค่ระแวง
(๑๕) - ดำ เ นิ น ท ร า ย -
รุ้งรวีเจ็ดสีเสมอสรรค์
รุ้งลาวัลย์เกิดดับพยับแสง
รุ้งบงกชบทเรียนราคาแพง
รุ้งเรือนทรายเหือดแห้ง..ซวนเซซัด
(๑๖) - ยั ง อ่ อ น หั ด -
วรรณกรรมบทสอน..อย่าอ่อนไหว
เอ๋ย..ดวงใจไร้เข้มแข็ง..ยั ง อ่ อ น หั ด
เหตุนิยามความทุกข์ ลมเพ..ลมพัด
จงเข้าใจ จำชัด... ชอกช้ำนี้
_VRs0ggYcVk
♡ ร อ ย ท ร า ย บ น ส า ย ล ม ♡
๐๖.๖.๖๔ : ๖.๕๖
(๑๗) -คำหอม-
คำหอมเจ้า ยังอวล ยวนใจชิด
ถึงตะขิดตะขวงปน ระคนคลี่-
สวยสะถ้อย ละมุน สุนทรีย์
เหมือนฉุดชี้ ชวนหอม ลิ้มดอมดม
(๑๘) -หลากกลิ่นสุคนธ์-
หลายสุคนธรสรื่น ชื่นนาสา
แม้นเปรียบเฟ้น วาจา คว้าเหมาะสม
หอมกุหลาบ หอมเฟื่องฟ้า ชบาชม
เลือกนิยม ประเจกรส บทประพันธ์
(๑๙) -เสพศิลป์-
ผู้เสพศิลป์ จินตนา คราเรียงร้อย
จำต้องน้อม จิตคล้อย ถ้อยงามสรรค์
ฟุ้งประดิษฐ์ วาบไหว ใส่จำนรรจ์
พึงดำรง สติมั่น เท่าทันรู้
(๒๐) -สุดท้าย ปล่อยวาง-
เพราะสุดท้าย ปลายทาง ทุกอย่างนั่น
ฤ เป็นดัง เสกปั้น ครั้งฝันอยู่
ย่อมเสื่อมสิ้น ทั้งผอง ไตร่ตรองดู
ดั่งวิทู ร่ายร้อย…แล้วปล่อยวาง
10Yu0iieEz4
Soul Searcher
Inspired to write 13/6/2021
|
|