|
หัวข้อ: อารมณ์กว เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 17 พฤษภาคม 2021, 03:24:PM ที่ฉันเขียนบทกลอนเมื่อก่อนนั้น เพราะหัวใจของฉันแสนหวั่นไหว ทุกซอกหลืบมุมมองแห่งห้องใจ ร้อนด้วยไฟพิวาสมุ่งมาดมาน "ฉันรักเธอ"เพ้อพกในอกสุม เพราะเลือดหนุ่มชุ่มรักมาทักขาน แอบรักเธอเพ้อฝันนิรันดร์ลาน กลอนจึงหวานเสริมศิลป์โบยบินไกล แต่วันนี้กลอนฉันมันหม่นหมอง เหมือนกับของผุเน่าไม่เอาไหน ทิ้งสัมผัสศาสตร์ศิลป์ความกินใจ เพียงเหลือไว้คราบรอยเลื่อนถอยลง ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่งความหวังสิ้น สุดโบยบินเหินหาวในพราวหงส์ รอเวลาพร่าผลาญแหลกลาญองค์ เมื่อหัวหม่งพื้นดินสิ้นใจตาย emo_62 บูรพาทรนง หัวข้อ: Re: อารมณ์กว เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 17 พฤษภาคม 2021, 03:48:PM เธออาจมีความสุขลืมทุกสิ่ง หัวใจหญิงร้อยฝันมักผันผาย เมื่อเธอมีคนอื่นชื่นเคียงกาย ลืมหนึ่งชายเคยรักพักสัมพันธ์ เหมือนตัดขั้วบัวไร้ซึ่งใยเยื่อ โดยมิเหลือแม้เศษเหตุความฝัน ทิ้งอดีตชื่นหวานที่นานวัน คำ"มีกันและกัน"สะบั้นใย มดตะนอยต่อยตาผวาตื่น มะเขือขื่นถูกแกงมะแว้งใส่ ช่อจำปีจำปาต้องลาไกล โอ้ปลาไหลไยเจ้าเมายาดอง. บูรพาทรนง หัวข้อ: Re: อารมณ์กว เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 17 พฤษภาคม 2021, 06:12:PM เธออาจคิดว่าฉันนั้นใกล้บ้า เหมือนเป็นหมาแสนเศร้าหัวเน่าหนอง มิใช่เหยี่ยวเฉี่ยวผินบินลำพอง ใครจะมองตาแลแม้หางตา ฉันก็คงเป็นฉันอย่างวันก่อน คือนักกลอนเกลียวกลืนคลื่นภาษา ไร้ความหมายในถ้อยร้อยวาจา แม้ใครมาอ่านด้วยวอนช่วยชม กำลังใจไร้รอบเป็นขอบเขต คือสาเหตุแรงรักผลักส่งสม ให้คนเขียนเวียนว่ายวุ่นคายคม ปล่อยคารมเรื่อยไปในบ่อกลอน. รู้สึกเหมือน องค์กลอนจะมาประทับอยู่ในร่าง บูรพาทรนง หัวข้อ: Re: อารมณ์กว เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 18 พฤษภาคม 2021, 01:32:PM เพราะอกหักผิดหวังมาครั้งหนึ่ง ตัวฉันจึงเสพติดพิษหลอกหลอน จะเอ่ยคำพร่ำไรใคร่เว้าวอน ย่อมสะท้อนโศกศัลนั้่นดุจเงา ฉันจะยิ้มอย่างไรในวันนี้ ในเมื่อชีวิตฉันมันช่างเศร้า เหมือนเป็นเกลื้อนเป็นกลากยากบรรเทา จะห้ามเกาก็แปลกเห็นแหวกแนว เธออย่ามาตัดพ้อหรือขอร้อง ให้ทำนองออกแขกฉันแตกแถว หากวันไหนจุดขายฉันฉายแวว คงไม่แคล้วใครเล่าคุกเข่าวอน แม้นความฝันความหวังยังริบหรี่ แต่ฉันมีความรักในอักษร เทอดคุณค่าแห่งฝันนิรันดร จะแคลนคลอนแหนงหน่ายอย่าหมายใจ. บูรพาทรนง หัวข้อ: Re: อารมณ์กว เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 15 มิถุนายน 2023, 01:17:AM มาอ่านกลอนตัวเองช่างเคว้งค่า ก็หรือว่ากลอนเราไม่เอาไหน อยากจะฉีกปลีกแถวจากแนวไป เออกระไร หรือนั่น มันยากเย็น เธอไม่เคยชายตาเข้ามาทัก คงยากนักจริงแท้เหลือบแลเห็น กลอนไร้ค่าลิขิตผิดประเด็น ดังหลบเร้นจมโคลนกระโจนคลอง แม้นลิขิตผิดไปดังไร้ค่า แต่ทว่ากับเราคนเจ้าของ กลับแลเห็นเป็นเพชรเก็จละออง ที่ลอยล่องทอรุ้งพุ่งตะวัน กลับมาอ่านกลอนอีกปลีกยามว่าง ไม่อ้าว้างคว้างใจเหมือนใฝ่ฝัน พอชื่นจิตชิดชมภิรมย์พรรณ ค่าเสกสรรค์คำกวีที่นานเนา. Orion264/มือขวา/บูรพาทรนง 15/06/2566 |