ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

 emo_126

เมื่อรินร่ำ ย้ำใจ ให้ฝึกฝน
รู้อดทน อดกลั้น อย่าหวั่นหมอง
แม้นมีทุกข์ รุกเร้า เฝ้าไตร่ตรอง
สั่งสมอง บอกไป ให้อดทน

ถึงทุกข์ยาก มากมาย กายใจนี้
แสงระวี ส่องฟ้า เวหาหน
แม้ค่ำคืน มืดมัว ทั่ว สากล
เช้าคงพ้น ทุกข์ท้อ ต่อชะตา

เพียงยึดมั่น ฟันฝ่า อย่าหวั่นไหว
อาจร่ำไห้ นะเออ เจอปัญหา
รีบเช็ดไว ใจแกร่ง แข่งเวลา
แล้วเดินหน้า ท้าสู้  อยู่ให้เป็น

คงสักวัน บันทึก จารึกไว้
สั่งหัวใจ ให้กล้า ฝ่าทุกข์เข็ญ
ปลายอุโมงค์ สดใส ต้องใจเย็น
ทุกข์กระเด็น เร้นหลบ จบสวยงาม

หยาดน้ำตา รินหลั่ง จากครั้งนี้
ไหลล้นปรี่ กลืนกล้ำ หลากคำถาม
ทั้งหนาวเหน็บ เจ็บช้ำ ทุกค่ำยาม
ใช่ว่าพร่าม เพียงขี้เล็บ เก็บไว้เตือน

ยกมือปาด น้ำตา ครารินรด
ปาดให้หมด ความหมอง ผ่องเสมือน
อรุณรุ่ง แจ่มฟ้า ทิวาเยือน
มิเคยเลือน จากไกล ใจต้องทน

พันทอง ขันธวงศ์
๗/๔/๖๔

 emo_126